Naaimachines en zo

Kort gezegd, die machine mag blijven.

Mijn tweede naaimachine was een Bernette Lockmachine type 334D. Ik kwam voor iets heel anders naar de winkel, die me uitnodigde voor een demonstratie van de Pfaff Synchrotronic. Ik had nog een goed werkende naaimachine, maar de nieuwe technische ontwikkelingen klonken veelbelovend. Dat wilde ik wel zien.

Interessant vond ik die machine met verschillende siersteekjes en de mogelijkheid om de stof tegelijk onder en boven te transporteren. Een extra hulpstuk kon stof snijden tijdens het naaien. Met een ander hulpstukje kon voor elke steek een derde draad worden toegevoegd bij het stikken van een locksteek. De techniek vond ik prachtig.

Na afloop van de demonstratie had ik nog wat vragen. Kon het hulpstuk voor stof afsnijden gelijk met het overlock hulpstuk gebruikt? Werd er zo langzaam genaaid omdat we de demonstratie dan beter konden zien? Kon het ook sneller? Het antwoord was nee. Het ingenieuze overlock mechanisme werkte alleen als er langzaam werd genaaid en er kon maar 1 van beide hulpstukken tegelijk geplaatst. Toch was ik onder de indruk van de techniek. Nadat de andere demonstratie bezoekers waren vertrokken bleef ik nog kijken.

“Vind je dat mooi?” vroeg de verkoopster, “Dan moet je dit eens zien.” Ze ging achter een lockmachine van Bernina zitten en naaide in sneltreinvaart twee lapjes stof aan elkaar, die gelijk netjes werden afgesneden en afgewerkt. “Hoe vind je dat?” vroeg ze.

Het was zo snel gegaan, dat ik nauwelijks had kunnen zien wat de machine deed, dus ze deed het nog eens langzaam over. Driedraads, vierdraads, met en zonder stof afsnijden, brede naad, smalle naad, rolzoom, en dat allemaal zonder ombouwen van de machine. Ik was onder de indruk. “Er zijn veel lockmachines,” zei de verkoopster, “maar deze is de allerbeste.”

Ik vroeg nog naar boventransport, maar zij liet me zien hoe de instelling van de persvoetdruk en het differentieel werkte. Dunne chiffon, dikke wol, jersey en denim, de machine had nergens een probleem mee. Ik was overtuigd. Dit was de perfecte aanvulling op wat ik had. En ik wilde meteen de beste machine.

Toch had ik nog een vraag. Voor het doorstikken met een siersteekje zou ik mijn gewone oude naaimachine blijven gebruiken. Maar die gaf wel eens een probleem met verschuiven van verschillende lagen stof. “Daar heb ik ook wat voor” en ze opende een doosje alsof ze een juweel onthulde. Het boventransport hulpstukje voor mijn oude naaimachine ging direct voor 5 gulden mee naar huis. 

De nieuwe Bernette 334D was een dure machine. De nieuwprijs was 1349 gulden, maar een jaar later had de winkel al een inruiler voor 700 gulden, die ik kocht. Van beide heb ik nu al vele jaren plezier. 
De lockmachine werd met 1 klikvoet geleverd, waarmee je eigenlijk al alles kan. Toch heb ik later de 2 uitbreidingen gekocht: een elastiekvoet en een blindzoom voet. Die zijn erg handig. Kortgeleden zag ik voor weinig geld een verzameling extra lockmachinevoeten, die niet van Bernina zijn, maar wel passen. Die moet ik nog proberen.

Regelmatig schoonmaken en een drupje olie hier en daar is genoeg om nog steeds een perfect werkende machine te hebben. Het werkvlak scharniert open voor schoonmaken en oliën. Verder is de behuizing afschroefbaar, zodat onderhoud makkelijk is.

De machine is deels van stevig aluminium, deels van plastic. Plastic wordt broos door zonlicht. De plastic kloshouder is kwetsbaar en al eens gebroken en gelijmd. De stofhoes die erbij werd geleverd beschermt niet tegen stoten en niet tegen zonlicht. Het is niet meer dan een plastic zak met reclame opdruk. Een vorig model werd nog geleverd met een stevige koffer, maar voor deze machine is dat niet eens te koop.

Ik heb er kortgeleden nog een Singer lockmachinetas bij gekocht. Die is stevig en sluit goed, maar beschermt niet tegen stoten. Daarom heb ik de tas in een stevige plastic krat gezet. Niet ideaal, maar het beste wat ik nu even kan bedenken.

Reageer	Pagina <1 234 >
Tweet