Knuffels haken, tips?

Er zijn ook heel veel gave breipatronen. En dan beeld ik me in dat ik een zelfgebreid ding draag en dat mensen vragen: 'O, waar heb je dat gekocht?', en dan zeg ik: 'Ik heb het zelf gemaakt.'
Dan zou ik me best wel cool voelen. 

In de jaren 70 waren kinderkleertjes bijna allemaal donker, donkerblauw, bruin, erg saai, zelfs de jurkjes. En ik mocht vooral geen mutsje opzetten buiten in de wagen, daar zouden ze oorproblemen mee krijgen. De volgende generatie lag met een tricot mutsje op in de wieg, want het hoofd heeft het grootste oppervlak dus koelt het snelste af. Nog later moesten er wollen mutsjes gebreid of gehaakt worden voor Aziatische kindjes van 0 tot 2, ook vanwege het afkoelen.

Ze zijn nu al veel ouder, die buren zijn verhuisd. Maar zo'n 35 jaar geleden kregen ze een zoontje en ik had al zo veel piepkleine jasjes gebreid, ik wilde eens wat anders geven. En toen die jongen 18 werd, vierden ze dat met de oude buren van toen. Het waren nog 4-wielige rolschaatsjes. Kun je nagaan hoe lang geleden.

Overigens vielen die jasjes best in de smaak. Nu kun je al trendy kleertjes kopen in maat 44, zelfs bij Zeeman, maar toen was het moeilijk om aan kleine jasjes te komen, baby's zwommen in maat 50.

Heb je er wel een foto van kunnen maken? Ik vergeet dat vaak en dan heb ik al een creatie weggegeven of opgestuurd. Niet dat het iets uitmaakt, meestal vergeet ik wat ik gemaakt heb en als ik er dan later mee geconfronteerd word, herken ik het niet eens. Dan komt iemand aan op een 18de verjaardag met gehaakte rolschaatsjes voor een baby. "Leuk", zeg ik dan, en dan blijkt het een compliment voor mezelf te zijn. Nou die misdaad is dan verjaard.

Ik heb wel eens gelezen, dat Amish vrouwen altijd een foutje maken in een quilt, omdat alleen God volmaakt is. Dus foutjes horen in een handwerk, zij zijn ook het bewijs dat het echt handwerk is. Overigens heb ik wel eens een kettinkje van 3 lossen in zo'n gaatje genaaid, toen waren er wel weer twee draadjes weg te werken en daar heb ik toch al een hekel aan.

Dan hoor je hier helemaal thuis. Ik kan nu wel foto's van de digicamera op de laptop in een map zetten en daarna op facebook laten verschijnen. Maar dan zet een knappere hobbydoos ze hier op het forum. Of het met het nieuwe facebook gaat lukken, moet ik nog zien, ik kan niet eens mijn bladzij terug vinden.

Het leuke aan handwerken is inderdaad dat alles wat je maakt uniek is. Je stopt er een beetje van jezelf in. Ik denk dat de anderen op dit forum dat wel kunnen begrijpen.
Mijn moeder ziet het in ieder geval. 

Opscheppen mag. Als mensen vragen waar ik een stola of tas gekocht heb, zeg ik: Die ie niet te koop, die heb ik met deze handen gemaakt, en dan toon ik ze, maatje xs, kinderhandschoenen. Als ze me een opschepper noemen, zeg ik: Ja, elke avond aardappelen en groente. En als ze vragen of ik zoiets ook voor hun kan maken, is het: Nee, ik kan je wel leren hoe je het zelf kunt maken.