Op de bres voor de papegaai.

Ik ben bijna 1,5 jaar trots personeel van Spetter (oranjevleugel amazone), naast 5 katten. Spetter stond bij iemand in de schuur en ik besloot haar een beter leven te geven. Na veel vallen en opstaan is dat gelukt. Toen ze in huis kwam wist ik niets van papegaaien en gaandeweg kwam ik er achter dat het niet te vergelijken was met een hond en kat. Een papegaai is niet echt gedomesticeerd en zodoende als huiskamervogel een verhaal apart.

Daar waar ze in hun natuurlijke omgeving hun dag doorbrengen met voedsel zoeken, spelen, broeden; in kolonieverband, is het een feit dat deze dagvulling meestal als huiskamervogel komt te vervallen. En wat dan ? Voeding krijgen ze op een presenteerblaadje, spelaanbod vaak te weinig, nog niet te spreken van de opvoeding en training. Verstandelijk zijn ze te vergelijken met een kind van 3 tot 5 jaar.

Door op een menselijke manier om te gaan met een huiskamervogel (vaak als een meubelstuk), eindigen veel vogels op internet, levenslang in een kooi etc.

Ik ben vorig jaar begonnen met een studie bij Tinley over papegaaiengedrag (module 1) en gaandeweg besloot ik om in mijn woonplaats wat bewustwording te gaan zaaien.

Spetter is inmiddels in Boxtel bekend bij velen vanwege de dagelijkse wandelingen. Ook gaat ze mee met de trein en bus, uit eten etc. Ik heb geen kooi in de huiskamer, ze heeft een eigen slaapkamer (ze hebben 10 tot 12 uur echte rust nodig). Als ze een keer niet meekan gaat haar kooi voor die paar uurtjes naar de huiskamer.Elke woensdagmiddag gaat Spetter mee naar de kinderboerderij en is daardoor gewend aan veel kinderen, dieren en drukte. Ook is ze meegeweewst naar de voetbalfinale van de zomer op de markt, en wat heeft ze genoten.

Op 9 oktober was het dan zover, mijn voorbereidingen waren zover voor een informatiemiddag bij de dierenspeciaalzaak met persberichten, flyers en affiches vooraf. Het was een succes. Er waren 2 papegaaien eigenaren op af gekomen met vragen, veel belangstelling en herkenning bij mensen vanuit mijn wandelingen. Ook was er een eigenaar gekomen met haar 2 papegaaien, die ook net als Spetter mee mogen. Dat was helemaal grandioos. Ik ga maar stoppen anders wordt het een te lang verhaal, en ik wil ook nog graag wat foto's delen.

Afgelopen woensdagochtend werd ik gebeld door een moeder van een kleuterschool in Boxtel met de vraag of ik met Spetter een keluterbezoek wilde afleggen. De kleuterklassen hadden de papegaai als thema.





Wat op de rol staat is een maandelijkse nieuwsbrief over papegaaien met als doel het leven van huiskamervogels te verbeteren. Tenslotte bestaan er geen probleempapegaaien. Er zijn veel eigenaren die van hun papegaai een monster maken omdat de kennis, tijd ontbreekt of een verandering in het gezin.

Een papegaai is een koloniedier dus ook een volwaardig gezinslid gezien zijn natuur. Zeker geen kindvriendelijke dier en vaak te snel aangeschaft omdat ze zo leuk kunnen praten. Ik hoor heel wat rampverhalen en gelukkig ook hele mooie verhalen van papegaaien die net als Spetter met hun kontje in de roomboter zijn gevallen.

Samen met deze ontwikkelingen ben ik ook bezig met een cursus zelfontwikkeling. Meer beheer over mijn gedachten, emoties..........eigenlijk ervaren dat we een deel zijn van het geheel met elk huisje heeft zijn kruisje m.b.t. confrontatie, verleden, kwetsbaarheid, kracht, verlies van dierbaren, beperkingen etc.

Ik sta op de rol voor een intake gesprek bij welzijnszorg om als vrijwilliger een huisbezoek af te gaan leggen bij iemand die net zoals ik vroeger was........de draad kwijt.

En natuurlijk heb ik nog tijd genoeg over om lekker te haken, breien, patronen verzamelen en delen. Ik ben volledig afgekeurd vorig jaar juni en blijf herstellen, balans zoeken en dagelijks plezier in mijn leven brengen.

Lieve groetjes uit een zonnige ochtend in Boxtel.
Eline.

Dat vind ik echt heel tof wat je voor spetter doet ,als je een huisdier hebt is dat iemand van het gezin dat is bij ons dieren altijd geweest.En als je dat niet kunt waarmaken dan moet je geen dieren in huis nemen vind ik .TOF TIKOES DOE ZO VERDER HIJ IS HEEL MOOI

Spetter is duidelijk een geluksvogel

wat een leuk verhaal.
ik ben het helemaal met je eens dat ze de ruimte nodig
hebben.

wij hadden vroeger een argeponis.
is niet helemaal te vergelijken.
maar die ging ook overal mee naartoe.
zelfs met mijn broer op de brommer.(niet hard natuurlijk)
af en toe dan ging ze zelf op het aanrecht zitten met als
teken: ik wil in bad en dan zetten we de kraan aan.
en een lol dat ze had.
zij had wel een kooi waar ze 's nachts in zat en als we
overdag niet thuis waren.
maar zo gauw we er waren mocht ze eruit en dat wist ze.
als wij de jassen aan deden ging ze zelf al in de kooi
zitten.
zo goed kun je dieren opvoeden.

Wat een heerlijke mensen zijn jullie toch, met het
hart op de goede plaats.
Tikoes, als ik het zo lees, is het echt bijna het
opvoeden van een kind, alleen komt Spetter op
een andere manier binnen-vliegen.
Het is toch niet toevallig de ooievaar?

Bedankt voor jullie lieve, leuke en hartverwarmde reacties , ik krijg tranen in mijn ogen bij het lezen van jullie berichtjes.

Corneliaz: een papegaai zindelijk maken is niet aan te raden volgens de deskundige. Zo kan er stress ontstaan (angst) en fysieke kwalen (inhouden). Papegaaien hebben 1 gaatje waar alles uit komt (poep, plas en een eitje). Spetter is gekortwiekt en geeft aan als ze buiten wil, of mee naar de keuken (daar staat een omgebouwde kapstok) en heeft veel eigen ruimte. Ook geeft ze aan wanneer ze bij me wil zitten om te knuffen en te kletsen; hele verhalen komen er dan uit, ook geeft ze kopjes . Eigenlijk is het geheim: leer de lichaamstaal lezen, opbouwen van vertrouwen en vriendschap, tevens begrenzing en de baas blijven. Spettr doet haar behoefte zoals ze in de natuur zou doen en ik ben haar interieurverzorgster Elke dag stofzuigen, poetsen (er lopen ook 5 katten rond)............en ze is een echte poekklaas (een van haar koosnamen).

Esther; een ara of een argeponis, het zijn allebei papegaaien. Jouw bericht is zoals een papegaai-achtige het hoort te hebben. Ik zeg wel eens tegen mensen: wil je een vogel die weinig verzorging nodig heeft, neem dan een kanarie. Laatst hoorde ik een verhaal van mensen die een amazone hadden en omdat hij niet ging praten hebben ze hem weg gedaan en een grijze roodstaart aangeschaft

Smimske; heel herkenbaar wat je schrijft. 4 Van de 5 katten hier in huis zijn trauma- of zwerfkatten. Twinky is een triest verhaal. Een Maine Coon die lang heeft gezworven en opgevangen door mijn dochter. Vol met klitten, geschoren en toen zagen we dat hij onder de littekens zat (het ras is geen straatkat), vanuit mijn dochter hier komen wonen en ik ben zover gekomen dat ik hem klitvrij mag houden (vertrouwen gewonnen). Twinky is 14 jaar, heeft nierdieet, al wat tande getrokken inmiddels en zo tuissendoor komt hij kopjes geven en speelt. Hij geeft de grens aan en het is een prachtige aanhankelijke eigenheimer.
Ik snap je trots en blij gevoel


Pippie; je schrijft precies zoals het is, ik voed een kind op (verstandelijk van 3 tot 5 jaar), en Spetter blijft zo.
De ooievaar

Amandel; zeker is deel uit mogen maken van een gezin (o.a. eigen slaapkamer) beter dan een schuur. Dat is meer voor kippen.

Wat fijn dat al deze vogels en katten zo'n goed tehuis bij jullie hebben gevonden Eline en Lydia.
Wij hebben alleen een parkietje die we van een oude man hebben overgenomen. Dit is inmiddels onze 4e parkiet. De eerste kon een paar woordjes zeggen en was handtam, de anderen die we daarna hebben gekregen, zijn te bang om uit hun kooi te komen. Maar dit is wel onze laatste parkiet denk ik.

Eline,

Wat een heerlijk verhaal om te lezen en  schitterende foto's.Spetter is inderdaad een geluksvogel.Wat heb je al veel bereikt in 1,5 jaar.Ga lekker zo verder met je leven zoals je nu bezig bent.

groetjes frea.

moet inderdaad zeggen dat ik blij ben dat de vakantieperiode weer afgelopen is, er worden tenminste geen jonge konijntjes meer over het hek gekieperd en jonge poesjes losgelaten. Zie je in de zomermaanden 2 grijze "postduiven" over het land rennen om weer een konijn te redden. We hebben zelf kieskeurige katten en als we dan voer hebben wat ze niet lusten, wordt dat onder een afdak gezet voor de verwilderde katten met een bakje water.

oh Lydia, ook ik heb zitten genieten van je prachtige ara's. Maar wat een grappige foto van Zita, Fenna en Dikkie Dik. Vooral je passende onderschrift erbij.

Ook wij hebben een papagaai gehad; Jacob. Echter de gezinsleden (de blonde vrouwelijke kant) waar ie zo gek op was verlieten het huis. Hij miste de levendigheid en begon meer te schreeuwen en beet mijn donkerharige vader in zijn neus. Hij is overgeplaatst naar een echtpaar waar veel mensen over de vloer kwamen. Leerde daar weer nieuwe woorden bij en scheen het daar goed naar zijn zin te hebben.

Ik denk inderdaad dat zo een dier niet in een kooi in de huiskamer hoort.