Naaimachine van Mama is verkocht

marjolein2202 wrote: Dapper dat je dat allemaal al aan het opruimen bent. Mijn moeder is een jaar dood nu en ik heb nog lang niet haar hobbyspullen uitgezocht. ik heb er wel her en der wat tussenuit gezocht wat ik heb meegenomen. Mijn vader heeft ook al gezegd verdeel het maar over de hobbydoosjes....

Mama's hobbykamer beginnen we volgende week aan denk ik, steeds een uurtje of twee. Dat is denk ik het meest emotionele, het hoorde zo bij Mama. Dat gevoel zal jij waarschijnlijk ook wel kennen. Ik denk dat het niet mee zal vallen.... Mijn vader wil het graag, van mij mag de kamer nog wel een hele poos in Mama's staat blijven... Adem in, adem uit...

Dikke kus voor jou Marjolein, en een knuffel.

xx Gite

Ik heb de hobbyspullen van mijn moeder hier nu al 3 jaar staan en nog steeds niet alles uitgezocht. Heb toen die tijd niet alle hobby spullen meegenomen. Mijn broer en zus hadden haast met uitzoeken en toen is er best veel weggedaan.. heb ik nog steeds spijt van ...

Lijkt me zo onwijs moeilijk om de spullen van een dierbare te moeten 'opruimen'.

Mijn tante heeft destijds bij mijn oma van alles weggegooid, zelf meegenomen, waar ik eigenlijk best graag ook wat van had willen hebben. M'n oma had altijd zo'n zilveren roomstelletje op tafel staan. Met hele mooie lepeltjes. Allemaal opgespaard van de DE punten. Die had ik graag willen hebben. Maar is naar de kerk gegaan. Had mooi gestaan bij m'n Oilily servies.

Toen m'n opa vorig jaar is overleden mochten we allemaal 1 ding doorgeven wat we wilden hebben. Ik heb gezegd: 'knutselspullen'. Whaha, heb alles gekregen. Inclusief de verdroogde potjes met inkt enzo. Geeft niets. Heb het nu zelf kunnen uitzoeken.

En ik heb m'n Duo Penotti glas ook kunnen redden. Dat heb ik al meegenomen toen we voor het laatst met z'n allen in z'n huis waren vanwege de crematie. Dat was 'mijn' glas. Nu achteraf had ik ook graag de poppenspullen gehad, maar waar die zijn gebleven. Don't know...

Gite, heel veel sterkte met het uitzoeken van alle spullen. Goed dat jullie alles bewaren waar je over twijfelt. Het kan altijd nog weggedaan worden.


Mimisa, ook jij sterkte met het uitzoeken. Pas doen wanneer jij er aan toe bent. Het eet geen brood, zou m'n oma zeggen. Lekker laten staan dus...

drempt wrote: wow wat moeilijk lijkt me dat zeg spullen uitzoeken toen mijn was oma overleden en de spullen werden uitgezocht is er uiteraard een hoop naar de ooms en tantes gegaan ik heb een dames stoeltje gekregen Ik wil het opniuew bekleden maar haar breispullen? geen idee ik vond toen wij tijdelijk bij mijn ouders woonden ivm nieuwbouwhuis vershillende brienaalden bij mijn ouders Mijn vader gebruikte ze maar niet om te breinen hij verknipte ze en weet ik waarvoor hij het stukje dan gebruikte Ik heb er een paar kunnen redden en ben toen weer begonnen met breien!!

Wat vreselijk om daar de geliefde breinaalden van Oma tegen te komen, verknipt... Gelukkig heb je er nog wat kunnen redden!

En Ieke, wat fijn dat je "jouw" glas hebt mee kunnen nemen. Het zijn van die kleine dingen waar anderen soms niet bij stil staan...

Zo ben ik nog steeds op zoek naar het meetlint van Mama, gewoon een simpel meetlint maar ze had het altijd bij zich en gebruikte het al zo lang ik me kan herinneren. Zal ergens in een tasje zitten waarschijnlijk, hoop dat we het nog tegenkomen.

Het is moeilijk, de spulletjes uit te zoeken, we zijn er dan ook echt mee bezig in ons koppie ook als we weer thuis bij onze gezinnen zijn.

Knufs, Gite

corine wrote: Gite heel veel sterkte met uitzoeken ik weet uit eigen ervaring dat het heel moeilijk is(mijn vader)zijn spullen.

Het is zo confronterend allemaal he Corine. Je hebt steeds een stukje uit het leven van een van je ouders in handen... Mooi, maar tegelijkertijd erg verdrietig.

corine wrote: Gite, neem er wel de tijd voor, want het is ook een stukje verwerking.

Daarom doen we het alleen samen (met mijn zusje) en maar 1 ochtendje in de week. Het is allemaal heel heftig om te doen. Zeker omdat mama er eigenlijk van het ene op het andere moment niet meer was, het ging zo snel allemaal. Van diagnose tot haar overlijden maar 4 weken...

In de kerstvakantie doen we ook niks. Even een adempauze.

 

De verhalen die ik hier lees brengen mij terug naar de tijd toen mijn moeder is overleden. Mijn zusje en ik hebben alle spullen uitgezocht en verdeeld. Wij deden dit samen, geen aanhang erbij. We moesten ruimen, maar dan kwamen we weer wat tegen en dan was het: weet je nog wel,..........dit en dat....Je herkent dat misschien wel.

Veel samen gehuild maar ook veel gelachen. De oude naaimachine van mijn moeder(is nog zo eentje die je rond moet draaien, met een mooie houten kast erom heen, is naar mijn dochter gegaan. Deze staat in de woonkamer en iedere keer als ik bij haar ben, komen de mooie herinneringen boven, die nemen ze niet van mij af. Mijn kleinzoon vroeg pas nog wat het eigenlijk was, ja dat joch van 7 kan niet weten dat zijn overgrootmoeder daar mee broeken verstelde enz. Heb uitgelegd wat het was, hij keek mij aan met zijn guitige ogen en zei, oma dan had jij toch wel een bijzondere moeder.

Zo dit moest mij even van het hart. Heel veel sterkte met het opruimen van je mama's spullen.

Lieve Marileen, dat geeft toch niks.

Er is in ieder geval van buiten het forum een geinteresseerde op het moment en als het goed is wordt de naaimachine zondag 11/12 opgehaald. Altijd afwachten natuurlijk, ben wel vaker voor niks thuis gebleven als er iets opgehaald zou worden.

Mijn vader is helemaal blij, hij is zo aan het ruimen om niet stil te hoeven zitten denk ik en mss ook in zijn hoofd een rustig gevoel te krijgen. Van mijn zusje en mij hoeft het allemaal niet zo snel allemaal...

Och wat missen we Mama. Ik heb nu steeds het gevoel van "ik ga haar bellen, even een uurtje gezellig bijkletsen". Oh nee... dat gaat niet. Of ik sta toch weer dingen voor haar in mijn mandje te gooien, als lief dingetje om mee te nemen als ik naar haar toe ga. Net weer een heel schattig metalen sterretjesdraaiding voor boven een kaarsje. Ben dan gewoon even kwijt dat ze er niet meer is. 

Kus, Birgite

shoppie wrote: sterkte Gite ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is en vooral als het zo snel gaat is al weer 18 jaar geleden. Fijn dat je het samen met je zusje doet Groetjes, Jolanda

Dank je wel voor je steun lieve Jolanda...

 xx Gite

Absoluut, die mevrouw kwam met haar man helemaal uit Haarlem naar Vlaardingen om hem op te halen! Ze was er superblij mee, mooi om te zien.

xx