Antonie Kamerling.
Geprint van: Forum - Hobbydoos.nl
Category: Diversen
Forum Naam: Koffiecorner
Forum: even bijkletsen
URL: https://forum.hobbydoos.nl/forum_posts.asp?TID=17463
Print Datum: 26 Juli 2025 om 20:44 Software Version: Web Wiz Forums 12.05 - http://www.webwizforums.com
Onderwerp: Antonie Kamerling.
Bericht van: tikoes
Onderwerp: Antonie Kamerling.
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 09:50
Tranen over mijn wangen gisteren bij het horen van het overlijden van Antonie. Wat een talent en een prachtige man heeft ons verlaten. Ik ben er echt helemaal kapot van. Ik wens Isa, Merlijn, Vlinder en familie heel veel kracht en sterkte toe.
Een bedroefde fan van Antonie.
|
Antwoorden:
Bericht van: Corrie
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 09:52
vreselijk ik kreeg het ijskoud toe Piet het vertelde
Heel erg voor Isa en de 2 kindjes
heb er verder geen woorden voor.
------------- Hou de eer aan jezelf
|
Bericht van: smimske
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 10:36
Ook ik was erg geschokt,geraakt en verdrietig toen ik dit hoorde...jeetje wat moet die jongen het moeilijk met zichzelf hebben gehad...En wat vreselijk voor zijn vrouw,kinderen en anderen familie en vrienden,wens ze ongelooflijk veel sterkte,kracht en liefde met elkaar om hiermee verder te moeten....Hoop met heel mijn hart dat het niet een van zijn kinderen was die hem gevonden hebben,Gun het niemand,maar zeker zijn kinderen niet.
Het raakt me zo, voel me echt verdrietig en vraag me zo af wat een pijn hij wel niet gevoeld moet hebben om deze beslissing te nemen...pfff. Hoop maar dat het hem wel de rust geeft waar hij zo wanhopig naar op zoek was,RIP,Antonie
-------------
|
Bericht van: Iris74
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 10:43
Heftig he, ik geloofde het eerst helemaal niet. Ik vond het zo'n stabiel gezinnetje in bekend Nederland, schijn bedriegt, dus.
Wat zal hij het moeilijk hebben gehad, maar Isa en de kinderen natuurlijk ook. Het heeft zo'n mega-impact, zo'n daad, ongeacht hoe het is gebeurd.
Wij hebben het zelf ervaren met mijn schoonzusje, dit wil je niemand aandoen, uit deze gebeurtenis blijkt wel hoe hoog zijn nood moet zijn geweest om uit het leven te stappen, zeker als je eigenlijk de rijkdom van een gezin hebt.
Echt in - en in triest.
------------- **************
groetjes
Iris
**************
|
Bericht van: esthertje
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 11:27
Ik stond gieren bij school toen een moeder het mij
vertelde.
Ik was even helemaal stil.
Wat moet die jongen het zwaar hebben gehad om tot zoiets
over te gaan.
Ik wil iedereen veel sterkte wensen met dit grote verlies.
-------------
|
Bericht van: tikoes
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 11:32
Ik wilde zelf toen ik 21 was niet meer leven (vanwege verleden). Toen op een dag heb ik een poging gedaan en werd in het ziekenhuis wakker. Dat gevoel van nog hier zijn was toen vreselijk. Weer wakker worden in datgene wat ik juist wilde verlaten omdat ik echt niet meer wist hoe en wat. Het heeft me 13 jaar hard werken gekost om te kunnen zeggen: mijn poging van toen is gelukt omdat hij mislukt was. Nu in elke dag ben ik dankbaar dat ik gratie Gods nog hier ben. Elke avond voordat ik ga slapen kniel ik voor mijn bed en bid mijn persoonlijk gebed vanuit respect, dankbaarheid, liefde en geloof.
Het is zo heftig als je in die wereld zit in je hoofd en niemand, helemaal niemand die je nog aan hier bindt. Dat laatste moment wordt alle verbondenheid "geknipt", alsof je een stuk uit een film knipt om het vooruit anders te maken omdat.................
|
Bericht van: Eugenie
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 12:06
Tikoes,
wat ontzettend dapper van je dat je het hier schrijft en vooral het harde en vele werk wat je hebt verzet. respect meid!!!
-------------
 ~De overwinning is niet altijd voor de snelsten of de sterksten maar voor hen die volhouden~
|
Bericht van: Frea H.
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 12:39
Tikoes,
Wat heftig.Ik kan mij er niets bij voorstellen,maar dit moet vreselijk zijn in je hoofd om niet meer verder te willen.Gelukkig is de poging niet gelukt,heeft het heel veel moeite gekost om er boven uit te komen maar nu ben je dus gelukkig en dankbaar.Heel fijn.
Liefs Frea.
|
Bericht van: tikoes
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 13:10
Zo zonde voor Antonie en velen met hem die hier net dat laatste moment niet meer konden vinden en zijn overgegaan. Aan hen allen..........mijn stille momentjes
|
Bericht van: smimske
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 13:20
Niet uit kunnen leggen,niet snappen waarom
een hoofd wat nooit rust,waar nooit stilte heerst
weten dat je alles hebt
en toch...,zo in-en in moe en verdrietig
het zien maar niet voelen
het weten maar er niet zijn
niet uit te leggen,maar het doet zoveel pijn
niet uit te leggen, het ligt niet aan jou
het zit in me,het vreet en knaagt
Blijf bij me, ook al roep ik,ga weg
Hou me vast,al sla ik je van me af
want ik weet niet waarom......
-------------
|
Bericht van: natie.83
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 13:40
smimske wat mooi verwoord
------------- groetjes nathalie
|
Bericht van: pralientje
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 16:13
Om te beginnen veel sterkte voor de nabestaande,maar wie is Antonie Kamerling
------------- https://www.hobbydoos.nl/patroon/'>Gratis Patronen
|
Bericht van: pippie
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 16:27
Ook ik ben er erg verdrietig van.
Erg voor de achterblijvers, die zich toch afvragen:
"Hadden we niet......" Verschrikkelijk.
Tikoes, deze is voor jou
|
Bericht van: smimske
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 17:04
Hoi Pralientje,
antonie is een nederlandse acteur en zanger, vooral bekend geworden door zijn rol als Peter in "goede tijden,slechte tijden", een ongelooflijk populaire soap die ik geloof alweer 20 jaar draait en door vele dagelijks gevolgt wordt.
Antonie trouwde met Isa Hoes, die toendertijd ook een rol in GTST had en samen kregen ze 2 kinderen. Hij heeft in meerdere films en series gespeeld.
Voor vele van zijn fans is het iemand waar we tegelijkertijd mee volwassen zijn geworden en waarvan het lijkt alsof je hem persoonlijk kent. Van Antonie was bekend dat hij ernstige depressies kende,afgelopen donderdag werd bekend dat hij zijn leven heeft beeindigt.....
Ben je, en misschien anderen een beetje op de hoogte over wie we het hebben in dit topic.
-------------
|
Bericht van: smimske
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 17:06
P.s. Natie83,dankjewel.
Zijn helaas, mijn eigen gevoelens en gedachtes. Hoop er ook een beetje duidelijk mee te kunnen maken wat er mogelijk en waarschijnlijk nog in veel hevigere mate bij Antonie gespeeld heeft.....
-------------
|
Bericht van: Prideke
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 19:14
Peter, Hero, mijn held.... Samen met mijn vriendinnetje op de bank om te smullen van Peter Kelder. Wat heeft deze man het moeilijk gehad de laatste jaren. Zo graag gelukkig willen zijn en dat niet kunnen bereiken. Ik hoop dat hij zijn rust heeft gevonden.

------------- http://enoos-creation.blogspot.nl/" rel="nofollow - http://enoos-creation.blogspot.nl/
|
Bericht van: pippie
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 19:15
Bericht van: pralientje
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 19:17
Dank u voor de uitleg nu weet ik wat meer
------------- https://www.hobbydoos.nl/patroon/'>Gratis Patronen
|
Bericht van: nldutchy
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 20:35
Lieve meelevende berichten hobbydoosjes....ik heb erg met de familie te doen maar het meest nog met Antoni zelf, die zó alleen moet zijn geweest, in zijn hoofd, in zijn wezen....waar niemand hem kon bereiken en daar kon niemand iets aan veranderen, hij zelf ook niet maar ook zijn omgeving niet....alleen de dood, het niet meer zijn, was de enige oplossing.....en het blijkt toch erg herkenbaar voor velen van ons hobbydoosjes vandaar dat er zo ontzettend warm met iedereen wordt meegeLEEFD, volgens mij....
------------- Leef vandaag want niemand heeft je morgen beloofd (KWF) http://krealene.wordpress.com" rel="nofollow - http://krealene.wordpress.com
Marlene aka nldutchy
|
Bericht van: Francis
Datum bericht: 08 Oktober 2010 om 20:44
Hier is het gevoel van niet meer willen leven is zo herkenbaar.
Ik heb toen gelukkig aan de bel getrokken likte antidepresiva weaar deze gevoelens een bijweng van zijn.
Ik vond het leven niet meer leuk wilde niet meer.
Heb mezelf in die tijd 2 keer verwond door krassen.
Maar het echte werk gelukkig nooit gedaan.
Het krassen was weet ik nu meer een schreeuw om aandacht/om hulp.
Ik ben er zelf uitgekomen en hoop nooit meer zo diep te komen.
Maar ik ken nu de signalen en pak mezelf dan bij kop en kont en zeg er zijn VEEL ergere dingen ik ben (gezond) op de spierziekte na dan maar mijn kinderen zijn zeker gezond en die zijn mijn allessies.
|
Bericht van: tikoes
Datum bericht: 09 Oktober 2010 om 10:05
Zoveel mensen, en diep triest, zoveel jongeren die in het doolhof van het leven verstikken, verdwalen en het ontbreken van............niet zelf kunnen vinden.
Bedankt lieve hobbydoosjes voor jullie openheid en herkenbaarheid
Mijn weg is zoals herkenbaar zal zijn voor velen, met vallen en opstaan, zweet, bloed en tranen, onmacht, wanhoop, diep verdriet, gemis; zoals een klein kind dat net datgene wat hij wil niet aankan en er is geen trap in de buurt.
Die trap vond ik elke keer weer omdat ik zelf mijn nek weer uitstak en eigenlijk niets te verliezen had, alleen maar te winnen. Ik heb meerdere opnames achter de rug, sinds een paar jaar de juiste diagnose, medicijnen en hulp waaronder een personal coach.
Op het moment ben ik bezig met een cursus zelfontwikkeling. Ik zie het als een griesmeelpap koken met krenten en blijven roeren zodat de pap niet aankoekt of aanbrandt
Ik ben echt een bofkont. In Nederland is zoveel hulp beschikbaar, alleen zelf de juiste zoeken en niet een afhankelijke opstelling uitdragen, want niemand weet beter wat goed voor je is dan jezelf. Jezelf een uitdaging blijven vinden en los leren zien van het geheel. We zijn een deel van het geheel en blijven individuele wondertjes.
|
Bericht van: Iris74
Datum bericht: 09 Oktober 2010 om 11:43
Wat heftig, wij hebben altijd gezegd bij mijn schoonzusje, ze was 24 toen ze overleed, dat we ergens wel blij waren dat het haar is gelukt om er een einde aan te maken.
Wellicht ook voor de omgeving, aangezien we denken dat je dan helemaal niet meer haar alleen durft te laten om dat je niet weet wat ze doet.
We hebben geen idee waarom ze er een einde aan heeft gemaakt, was ook gelukkig getrouwd, deed leuke dingen, we begrijpen het nog steeds eigenlijk niet.
We hebben wel heel lang moeite gehad met het feit dat ze het zo zwaar heeft gehad, en het niet met anderen heeft kunnen delen. We hadden haar zo graag willen helpen, als het mogelijk was!!
Ik vind het prachtig Tikoes dat jij nu wel kan zeggen dat je blij bent dat je destijds gered bent . Wij hebben het inmiddels ook een plaatsje gegeven, en kunnen erg dankbaar zijn voor het dichter bij elkaar komen, en een dieper geloof.
Geniet allemaal maar lekker van dit prachtige zonnetje buiten!!!
Prettig weekend!
------------- **************
groetjes
Iris
**************
|
Bericht van: Lintequess
Datum bericht: 09 Oktober 2010 om 14:09
Ook ik weet hoe het is om niet meer te willen leven. Toen ik 30 jaar was heb ik 2 maanden op bed gelegen omdat ik niet meer naar buiten en beneden durfde en niet meer wilde. Gelukkig dankzij mijn man heb ik er toen geen einde aan gemaakt. Hij is mijn redder geweest. Ik ben toen opgenomen geweest voor 6 weken en heb daarna een therapie gevolgd van bijna anderhalf jaar. Een paar jaar ging het wel redelijk goed totdat de depressie weer insloeg als een bom. Op mijn 40e ben ik weer mijn bed ingekropen en heb toen 2 jaar lang erin gelegen. Contstant bedenken hoe ik een einde aan mijn leven kon maken. Ik heb toen zelf gezocht naar een oplossing en ben tenslotte voor 4 maanden opgenomen geweest. Dit was een heftige periode waarin ik mezelf uiteindelijk weer terug vond. Mijn man en kinderen hebben erg gelden onder de periodes dat ik depressief was, logisch natuurlijk. Ik heb ook heel lang met een schuldgevoel gelopen naar mijn kinderen. Ik ben in die tijd geen moeder geweest voor ze.
Tijdens mijn laatste opname kreeg ik ineens het gevoel dat ik wel wilde leven en wat van mijn leven wilde maken. En dat is gelukt. Ik werk nu zelf 3 dagen in de week als doktersassiste (na mijn opname de opleiding hiervoor gedaan) en ben echt blij dat ik heb gevochten om te blijven leven. Ik heb nog steeds wel periodes dat ik het niet zie zitten maar ik weet ook dat ik mezelf dan moet herinneren aan de tijd van mijn opname en wat ik er allemaal heb geleerd. Ook slik ik nog steeds anti-depressiva.
Misschien een beetje warrig verhaal voor jullie maar ik wilde het toch ook met jullie delen.
@Tikoes: fijn dat ook jij er goed uit bent gekomen.
En voor de rest die ook dit hebben meegemaakt of er nog inzitten. Veel sterkte.
|
Bericht van: esthertje
Datum bericht: 09 Oktober 2010 om 14:28
wat een verhalen allemaal.
Dames ik wil dit zeggen:
Wat knap dat jullie zo openhartig hiermee voor de dag
zijn gekomen.
Ik neem mijn petje af voor jullie.
Ik kan me niet voorstellen hoe jeje moet voelen op zo'n
moment omdat ik het gelukkig zelf nooit heb meegemaakt
maar ik kan me voorstellen dat het iets is dat heel diep
zit en niet iets is van zomaar doen.
ik wil jullie dan ook veel sterkte wensen met alle
moeilijke momenten die jullie (hopelijk nooit meer)
zullen krijgen en als het nodig is weet je ons te vinden.
-------------
|
Bericht van: natie.83
Datum bericht: 09 Oktober 2010 om 14:42
het blijft mij verbasen hoeveel mensen er in
zo een zelfde schuitje zitten of hebben
gezeten. Raar eigenlijk dat je in zo een druk
bezet land je je zo eenzaam en alleen kunt
voelen. Het lijkt wel of iedereen zoiets in zijn
omgeving of zelf heeft mee gemaakt. Ik denk
dat dit best een groot probleem is. En nu er
een bekende is die uit het leven stapt merk je
het pas echt goed op omdat mensen erover
praten. Vind het erg knap van de mensen die
er hier zo open over durven te zijn. Petje af
hoor.
------------- groetjes nathalie
|
Bericht van: tikoes
Datum bericht: 09 Oktober 2010 om 16:54
Nogmaals lieve hobbydames.............van harte bedankt voor jullie reacties, openheid en vertrouwen
En reken maar dat ik van elke zonnestraal geniet, het is zo fijn om de zon op mijn huid te voelen en te beseffen dat ik het mag voelen omdat ik het heb gered.
Voor degene die het nodig hebben: groei naar het licht, maak contact naar buiten en je bent niet de enige.
Fijn zonnig, inhoudvol, creatief weekend.
|
Bericht van: smimske
Datum bericht: 09 Oktober 2010 om 19:03
Lieve allemaal,
ik ben hard aan t knokken voor mezelf,kan gelukkig zeggen dat het de goede kant op gaat. Maar het er open over durven zijn...dat is vaak niet alleen een kwestie van niet durven, vaak wordt het een niet durven door het vele onbegrip waar je(ik) telkens tegen aan liep...het ongeloof,het ach...zo moet je niet denken etcetc....waardoor ik een masker op ben gaan zetten, want wat loop ik nou te klagen? Er gebeuren zoveel nare,vervelende,ergere dingen in de wereld, wat geeft mij het recht om te zeuren, om me ongelukkig te voelen??? Hoezo tijd en rust voor jezelf nodig? Je bent jong,niet ziek...
Dus schup onder mn kont,schouders naar achter,tieten vooruit,glimlach op de snoet en doorgaan,altijd maar doorgaaaaaaaaaaaaaaan.
Tot ik echt niet meer kon en niet meer wilde...ben gelukkig op een goede plek terecht gekomen,ben de juiste mensen tegen gekomen, al heb ik daar zelf kei en kei hard voor moeten werken en mensen zien te overtuigen van mijn problemen en klachten. Maar hoevele treffen die niet,hoeveel wantoestanden en missers zijn er nog in de (psychiatrische) zorg. Er komt steeds meer kennis,gelukkig...dat is mijn redding geweest, 20 jaar geleden en misschien nog wel 5 jaar terug had nog niemand ervan gehoord....adhd bij volwassenen....
Ik kom er wel, gelukkig, maar waarom ik eigenlijk begon te typen is omdat ik eigenlijk zo graag tegen jullie wilde zeggen hoe belangrijk jullie daar in zo'n korte tijd bij zijn geworden!!!!
De eerlijkheid,openheid maar vooral de betrokkenheid, die blijkt uit de reacties op de diverse topics. Het doet me zo goed,verwarmt me dat er nog gelukkig zo veel mensen zijn met een warm hart...Het voelt als thuiskomen na een koude dag in een huis vol lieve mensen en een kachel die brandt, telkens weer als ik op het forum aan het rondneuzen ben...
Dank jullie wel dat jullie er gewoon zijn en ik er een van mag zijn!!!!
-------------
|
Bericht van: Leonie_y
Datum bericht: 09 Oktober 2010 om 19:14
Zo zie je maar dat we allemaal ons eigen "rugzakje" hebben, maar dat we ons veilig en vertrouwd voelen hier op het forum. We kunnen rustig bij elkaar thuiskomen en vertellen wat er loos is. Dat maakt dat we er elke keer weer zo graag (en zo vaak) weer terugkomen. Als de hele wereld zo zou zijn..... Dikke voor jullie allemaal.
Dat we nog maar lang bij elkaar "thuis" mogen komen
------------- Denk niet aan wat je niet meer kunt maar aan wat nog wel mogelijk is
het glas is altijd halfvol
|
Bericht van: nldutchy
Datum bericht: 09 Oktober 2010 om 20:32
A M E N Leonie: een Digitaal Open Huis, dát is dit forum....met mensen met een Open Hart..... bij vrijwel elke mail voel je een : " welkom thuis...."
------------- Leef vandaag want niemand heeft je morgen beloofd (KWF) http://krealene.wordpress.com" rel="nofollow - http://krealene.wordpress.com
Marlene aka nldutchy
|
Bericht van: Frea H.
Datum bericht: 09 Oktober 2010 om 21:04
Lieve allemaal,
Ik zit te tikken en de tranen lopen over mijn wangen.De meeste hobbydoosjes hebben al heel veel meegemaakt,als ik dit topic lees en zijn er nog niet helemaal uit.Zelf ben ik (nog) gezond en denk wel eens, wat ben ik een gelukkig mens.Ik hoop dat er voor jullie ook een tijd komt dat jullie dat kunnen denken.
Liefs Frea.
|
Bericht van: Lintequess
Datum bericht: 09 Oktober 2010 om 22:30
Lieve Sminske, wat jij beschrijft, ik ben het daar helemaal mee eens. Het ervoor durven uitkomen is vaak niet het punt maar het onbegrip wat je krijgt. Zo heb ik ook al die jaren te horen gekregen, kom op, je hebt een lieve man, mooi huis, leuke kinderen. Wat zeur je nou. Ik kon inderdaad ook een schop onder mijn kont krijgen. En dan opeens ga je het voor je houden. Zo is het bij mij gegaan. Doordat ik het niet meer aan durfde te geven ben ik mijn bed in gekropen en er bijna 2 jaar niet uitgekomen. Met het gevolgd dat ik mezelf verwaarloosde, maar vooral man en kinderen. Ik ben daarom ook blij dat ik hier op dit forum mijn verhaal wel kan vertellen. En dat er toch wel wordt meegeleefd.
En Frea, ik ben alleen maar heel blij voor je dat het goed met je gaat en dat je (nog) gezond bent, ik gun het iedereen echt van harte. En niemand hoeft zich daar ook voor te schamen. Net zoals niemand zich hoeft te schamen als het niet goed gaat. Niemand kiest ervoor. Het is geen keuze als je depressief wordt, soms is het wel een keuze om hieruit te proberen komen. Alleen lukt dat niet iedereen.
|
Bericht van: eukje
Datum bericht: 10 Oktober 2010 om 09:30
Er rust schijnbaar nog altijd een soort van taboe op dit onderwerp, en dat is zo jammer want we hebben de hulp zo hard nodig.
Zelf nu voor de derde keer opgenomen omdat ik thuis bang ben voor mijn eigen gedachten. Bang dat ik toch ooit die stap ook zal gaan nemen, want echt, het leven in en met een depressie, dat gun je je ergste vijand niet.
Ik merk nu dat de buitenwereld er steeds minder begrip voor heeft. Het duurt nu al meer dan een jaar, en met vind dat het nu dan maar afgelopen moet zijn.
Tjee wat zou ik graag willen dat het zo zou werken, dat je alleen jezelf maar een schop onder je hol hoeft te geven om weer helemaal beter te worden. Helaas werkt het niet op die manier.
Antony heeft nu de rust die hij zocht, maar ik heb zwaar medelijden met de dierbaren die hij achterlaat.
Wens ze dan ook veel sterkte.
|
Bericht van: smimske
Datum bericht: 10 Oktober 2010 om 12:23
Pfff,lieve allemaal....merk dat het heel veel los maakt bij me,de pijn die ik hier bij sommige lees komt zo hard bij me binnen,de herkenning doet aan de ene kant zo goed aan de andere kant maakt het veel verdriet in en bij me los.
Het weten dat er geen toverstafje bestaat(waar ik eigenlijk al zo'n 25 jaar op heb gehoopt)is een groot issue op het moment bij me...het besef dat ik het zelf moet doen en moet doen met wie en wat ik ben is een hard en moeilijk proces...
Zie gelukkig ook steeds meer en vaker de zon,zeker ook hier op het forum. Hoop dat ook anderen dat gaat lukken die nog midden in de worsteling zitten,want dat is het. Een groot gevecht met jezelf en een hoofd en lijf verstrikt in (negatieve) gedachten wat ook ik absoluut niemand gun!!
@frea,huil niet om mij,om ons...je meeleven,je zijn is al zo'n grote troost en jouw geluk en gezondheid straalt echt op me af, geniet maar voor mij mee!! dikke kus!!
Maar dat geld voor vele anderen hier,die vaak zonder het te weten, troosten en zijn!!! Dikke knufffffffffffff voor jullie
-------------
|
Bericht van: pippie
Datum bericht: 10 Oktober 2010 om 19:09
voor allemaal!!!
Jullie zijn zo vreselijk belangrijk!!!!
Natuurlijk voor de mensen om je heen, maar ook voor ons!!!
|
|