Hallo allemaal.

Allemaal nieuwe namen...........Ik ben maar heel af en toe geweest, ziekte wat maar niet wou beteren.

Hoop nu wat vaker weer aanwezig te zijn.

Groetjes Catharina

Hallo Catharina, gelukkig ben je weer  zo goed als opgeknapt.

Je hoort zoveel mensen die nu ziek zijn of geweest.

Je hoeft je zeker niet te vervelen, als je al een poosje niet alles gelezen hebt hier,  rustig aan hoor, groetjes irene.

Corry R wrote: Fijn dat je er weer bent,maar gaat het nu echt beter met je?

Eerlijk gezegd, nog niet zo.Maar dat heet lege nest-syndroom.Onze jongste gaat morgen de deur uit en dan zijn ze allemaal uit gevlogen.Had niet verwacht dat ik het daar zo moeilijk mee zou hebben.

Groetjes Catharina

het is dus niet alleen je maag,maar er speelt meer.Het blijft moeilijk als je kinders uitvliegen,stil in huis en je zorgtaak verdwijnt.Die van ons vertrokken op hun 18e .voor hun studie,maar kwamen het weekend thuis,dan heb je een soort overgangsfase en verloopt het geleidelijker,heb er gelukkig niet zo'n moeite mee gehad ook dankzij de vele hobbies,dus misschien helpt het als je lekker met je handwerkjes aan de gang gaat,zodat je je gedachten een beetje kan verzetten.

makkelijk praten,ik heb het al lang achter de rug,en weet niet beter meer,

blijft ze wel een beetje in de buurt,dat helpt misschien ook wat?

Ik doe niets anders dan hobbieen.Als ik foto's zou plaatsen...............

Het is gewoon een kwestie van wennen, ik weet het.Het gaat alleen dubbelop.De moeder van mijn oppaskindjes is al een hele poos thuis, hoef dus ook niet op te passen.Anders had ik ook nog wat buiten de deur he?Nou ja, niet zeuren Catharina er zijn ergere dingen.

Groetjes Catharina

Loslaten valt niet mee hé Catharina, en dit heeft waarschijnlijk veel te maken met je maag problemen.  Alles bij elkaar een rot gevoel hé.

 Het is niet leuk, maar went echt na een poosje hoor. Gek ik had er meer moeite mee, toen de eerste van de 5 uitvloog, dan met de laatste. Maar ik had toen wel de verzorging van mijn man om me bezig te houden.

En het is echt geen zeuren dat je doet hoor, gewoon je gevoelens met ons delen. Ik hoop dat het je helpt, en dat je, je eigen gauw weer wat beter voelt.

Groetjes Tony

Hoi Catharina,

welkom "terug" en

gek is dat he: toen mijn kinderen het huis zouden gaan verlaten werd mij al gewezen op dat lege-nest-syndroom en moest ik lachen. Toen het eenmaal zover was echt niet meer: heel veel last van gehad en vooral de laatste erg gemist.

groetjes, Joke

Wat fijn om jullie reactie's te lezen.

Onze jongste woont nu in Assen, ong. een klein half uurtje met de auto bij ons vandaan.Dat is dus niet zo ver.Vind dat wel gezellig, kan zo naar haar toe.Maar vorige week ben ik de hele week bij Jessica geweest omdat Ian al twee weken ziek was en zij niet meer wist wat zij moest doen.Dan is het altijd heel moeilijk om hun weer achter te laten in Lelystad.Maar a.s. weekend komen zij alweer logeren dus..........voel ik mij nu heel blij.

Groetjes Catharina

 Het lege nest-syndroom is alweer over. Erg he? Wij hebben het samen zo leuk gehad deze week, dat ik eigenlijk haar niet echt heb gemist.(mijn man en ik  hebben het leuk gehad he!!!!!!)

Ben dus echt weer de oude met veel plezier!!!!!!!!!!!!!!!!!

Groetjes Catharina

Houden zo Catharina,

Catharina,

welkom terug hoor meid. Ik wens je veel sterkte met je "lege nest syndroom". Ik ben 7 jaar geleden verhuisd en heb mijn kids (toen 20 en 19) achtergelaten in de kempen, zij wilden niet mee naar zee verhuizen. Het doet echt wel raar. als ik hun wil zien moet ik wel 175 km afleggen, dus ongeveer 1u45. gelukkig heb ik nog een doel om naar ginder te rijden ;: mijn moeder woont ook in hun buurt. Zij ziet ze wel regelmatig, ik hoor hen aan de foon, en dat doet ook wel goed.
Nu 7 jaar later is dat akelig gevoel al wel wat gesleten, maar toch...Niks forceren, gewoon zijn gangetje laten gaan en alles komt wel goed. Nog veel moed, en als je het moeilijk hebt, weet dan dat je hier op het forum toch wel steun kan krijgen van deze hobbydozen!

Noella hallo.

Moeilijk om te kiezen voor je eigen leven he?Graag bij zee en de kinderen achter laten.Maar zij gaan toch hun eigen gang en je kunt er nog naar toe.Mijn oudste dochter woont 1uur en 45 min. rijden bij mij vandaan.En dan ook nog met onze lieve kleinzoon .Het is niet anders haar man zijn werk is in A'dam en werk is toch ook erg belangrijk.Moeilijk vind ik het nog steeds als zij weer  weggaan.Dat is dan vaak een avond en de volgende dag gaat het wel weer.De andere twee wonen niet bij ons in de plaats maar wel redelijk vlakbij,kan ik zo even met de auto naar toe als ik zou willen.

LOSLATEN: hoe doe je dat nou helemaal? Kinderen blijven gewoon je kinderen en je wilt ze graag beschermen.Dus knopje omschakelen en doorgaan met je eigen leven.

Ik heb een broer in Canada wonen en dat is voor mijn ouders heel erg.Vooral nu ze op leeftijd zijn.Altijd de vraag of zij het mogen beleven om hem nog een keer weer te zien.Mogen wij eigenlijk niet klagen he?

Groetjes Catharina

Loslaten doe je ze nooit Catharina, volgens mij hebben ze bij mij vergeten de navelstrengen door te knippen.

Mijn zoon die vorige zomer hier was uit Australië, vertelde me Zondag, dat ze zich nu officieel verloofd hebben, je zou er dan even naar toe willen om ze te knuffelen, maar ja ........ het is zo ver !!!!

Gelukkig kan ik dit allemaal goed aanvaarden, zolang ze maar gelukkig zijn. En of ik hem nog ooit zal zien ????? Ze hebben het plan om als ik 80 word, hier naar toe te komen. Dus moet ik gewoon nog 10 jaar door blijven ademen.

De reis is ook zo duur. vooral als ze met z'n tweeën willen komen,en dan vrij krijgen van hun werk enz. Ik heb er alle begrip voor, laat ze maar aan hun eigen toekomst werken.

Ja, zo hebben we allemaal wat hé, niet kniezen en niet zeuren, maar genieten van de vele leuke dingen die er ook zijn. ( Zoals mijn hobbydoos vriendinnen )

Tony je moet zeker goed blijven ademhalen hoor!!!!!!!!!!!!!!!!!Wij kunnen je hier ook niet missen.Was even vergeten van je zoon en schoondochter,maar jij kent het dan ook,hoe het is om een kind zover weg te hebben wonen net als mijn ouders.

Janny ik kan heel goed begrijpen hoe het is met jouw dochter op zee.Maar je kunt dan toch wel met elkaar bellen?Of ben ik helemaal mis..De andere dochter is dan niet zover weg, je kunt in ieder geval contact houden.Is de tweeling-dochter niet bang dat zij haar zus zal gaan missen?Ik zou echt niet zolang zonder mijn zus kunnen.(ook tweeling).

Als het zover is ,en nu al met het idee ,wens ik je heel veel sterkte.

Groetjes Catharina

Hoi Janny.

Ze mogen nu zo stoer praten,maar ik denk wel dat ze je zullen missen.Onze dochter was gisteren even thuis, toch even naar haar kamer om te kijkenVanmiddag ga ik naar haar toe.Mama mag eerst nog even knopen op twee jassen naaien.

Groetjes Catharina