Sinds half februari van vorig jaar is mam wegens opkomend dementie, opgenomen in het rust en verzorgings tehuis hier in de gemeente.

De laatste weken dan is mam fel achteruit gegaan. Buiten mijn broer en mezelf, kende mam niemand meer. 

Dinsdagmorgend rond 7.30 krijg ik telefoon van het R.V.T. huis de wijngaard dat mam in haar slaap overleden is. 

Mam is 90 jaar mogen worden. 

De wens van mam is helemaal gevolgd. 

Mam wilde overlijden in haar slaap,

Bij een eventuele hartstilstand wilde mam niet gereanimeerd worden, 

Mam wilde enkel een 'burgelijke' dienst, 

Mam wilde na de crematie, uitgestrooid worden op de strooiweide van het kerkhof waar we op dat moment wonen. 

Deze wens(en) heeft zij meermaals geuit aan ons. (mijn broer en ik). 

Nu volgt voor ons nog een zware tijd. 

Langs de ene kant ben ik voor mam blij dat zij overleden is zoals zij het altijd gewild heeft. 

Langs de andere kant ben ik droevig omdat we mam hebben moeten afgeven, terug aan moeder-natuur. 

Vanaf nu heb ik enkel nog de zorg voor mijn broer. (heeft M.S. en zit sinds twee-drie jaar definitief in een rolstoel. 

Voorheen dan ging ik geregeld in de namiddag op bezoek bij mam, en broer ging mee op zaterdag of zondag al naar gelang er vervoer was met de rolmobiel. (speciaal vervoer voor rolstoelpatiënten)