zwangerschapsverhaal. (update 05-08)

   zoals ik al geschreven had zou ik jullie nog een verhaal laten lezen wat mij gisteren allemaal is overkoemn. alles is nu gelukkig weer goed dus dat scheelt weer.
wij waren nog op de camping en zouden gistermiddag naar huis gaan omdat ik vandaag naar de verloskundige moest. en ik ben morgen 37 weken dus vond ik het niet meer verandwoord om daar met de kids zonder auto te blijven.
gisterochtend om 5.30 uur werd ik wakker met een verschrikkelijke pijn net onder mijn borstbeen. in het begin voelde ik de kleine niet bewegen dus was ik even in paniek. na ong. 15 minuten begon het toch te schoppen en dat lucht al aardig op maar die pijn werd steeds erger. ik heb om 6 uur toch de verloskundige maar gebeld en gevraagd wat ik nu moest doen. ik moest onder de douche gaan en even wat lichts eten. zij dacht dat het misschien de maag zou kunnen zijn. als het niet beter werd dan moest ik terug bellen.
mijn man vertrouwde het niet en is gelijk het bed uitgegaan en is begonnen met alle spullen in te pakken. hij wilde naar huis voor het geval er toch wat anders aan de hand was. we hebben de kinderen laten slapen en zijn begonnen met inpakken van alle spullen die we de laatste 4 weken verzameld hadden.
om 7 uur heeft hij mijn schoonouders(die ook op de camping waren) wakker gemaakt en gevraagd of zij de kinderen op konden vangen. die waren om ong 7.30 uur bij onze caravan en zijn wij richting huis gegaan. onderweg de verloskundige maar weer gebeld dat we onderweg waren en de pijn nu echt ondragelijk was. zij advieseerde om de doktersdienst even te bellen, daar kwamen we toch langs. daar konden we gelijk naar toe. daar aangekomen konden we gelijk naar de spreekkamer en was de arts er ook binnen 5 minuten. die vond het verstandiger dat we even naar het ziekenhuis zouden gaan omdat zij niet precies kon zeggen wat het was en ze toch zekerheid wilde.
om 8.30 uur waren we dus in het ziekenhuis en moest ik aan de ctg en de bloeddrukmeting liggen, maar liggen was echt een marteling. ik heb het 45 minuten vol gehouden en toen gilde ik het uit van de pijn. ik mocht van het bed af en dat lucht aardig op. 
met de kleine was alles goed vlg het ctg. maar mijn bloeddruk was veel te hoog. er zat ook wat eiwit in de urine. dus toen maar bloedprikken en dat was gelukkig allemaal goed.
toen de gyn. kwam heeft ze een echo gemaakt en konden we onze kleine nog even bewonderen. het doet je dan wel goed om te zien dat daar alles goed mee was. al was het wel aan de kleine kant. het is nu ongeveer tussen de 2600 en de 2700 gram. (maar onze 2de was maar 2495 met 38 weken dus deze is al iets groter.
na mate de ochtend voorbij ging werd de pijn gelukkig ook minder en weer te dragen. ze denken (waar weten het niet 100% zeker) dat ik last heb gehad van acute maagzuuraanval in extreme mate. ik heb nu een drankje mee gekregen maar die werkt nog niet zoals het moet wat ik heb vannacht wel weer maagzuur gehad maar gelukkig geen pijn meer.
vanmorgen had ik al een afspraak staan bij de verloskundige dus daar ben ik net even geweest. de bloeddruk was weer wat gedaald en nu wel acc. wel wat hoog maar ik hoef niet ongerust te zijn.
woensdag moet ik weer naar het ziekenhuis voor opnieuw een ctg en een bloeddrukmeting. als die dan goed is dan kan ik weer gewoon onder begeleiding van de verloskundige blijven. dus dat is nog even afwachten. maar de vk zag het allemaal wel goed komen.
we hebben gistermiddag ook nog even de dokter van de doktersdienst gebeld want dat had ze gevraagd. zei dacht dus echt dat ik al aan het bevallen was maar wilde me niet ongerust maken en heeft daarom niks gezegt. ze was blij dat alles weer beter ging dan 's morgens. dat was echt een lieve vrouw. die zou ik wel als arts willen hebben maar daar zit ze te ver voor weg.
zo dat was dus mijn verhaal. hij is wel lang geworden maar als ik eenmaal aan het schrijven ben dan komt er geen einde aan.

Reageer	Pagina 12 3 >
Tweet