daarjuist fijn moppeke gelezen

Een koppel viert zijn 40ste huwelijksverjaardag. Hun kalmte is altijd een gespreksonderwerp geweest in het dorp. Men zei: "Welk vredig en verliefd koppel is dat toch?" Een lokale journalist beslist dus om een reportage te maken over het koppel, om zo het geheim van hun geluk te ontdekken. "Wel," legt de echtgenoot uit, "dit gaat terug tot onze huwelijksreis". "We bezochten de Grand Canyon en beslisten die op de rug van een ezel te doorkruisen. We waren nog niet zo ver gevorderd toen de ezel van mijn vrouw struikelde. Mijn vrouw zei op een rustige toon: "Eerste keer." Ze trok de ezel terug recht en we vervolgden onze weg. Na een korte afstand, struikelde de ezel opnieuw. Toen zei mijn vrouw op een kalme toon: "Tweede keer." Ze trok de ezel terug recht en we reisden verder. We waren nog geen halve mijl opgeschoten toen de ezel voor een derde keer struikelde. Toen trok mijn vrouw, nog steeds rustig, een revolver uit haar rugzak en schoot de ezel dood. Waarop ik me kwaad maakte en haar toeschreeuwde wat ik dacht van de manier waarop ze dat arme beest behandelde. Ze keek me in de ogen en antwoordde op kalme toon: "Eerste keer." ...Sindsdien zijn we gelukkig."

Dat is een heel leuke, Bep.

Een pasgetrouwd stel gaat bij de buren van 90 op bezoek, het is alles "Lieve schat, geef dat eens aan" en "Engeltje, krijg ik nog een glaasje?" Als de vrouw in de keuken is, vraagt de jonge buurvrouw of ze na al die jaren nog steeds zo verliefd zijn. "Welnee" is het antwoord van de man, "we zijn elkaars naam al 20 jaar geleden vergeten.".

Ah, dat is het dus...
Als manlief koffie uitschenkt vraag hij me altijd...
" koffie ? Boine "?
Voel me dan altijd een geliefd koffieboontje... maar eigenlijk is hij dus m'n naam vergeten

Zal es vragen aan dochterlief want die had ook nog een goeie...

keigoe, tranen rollen over ons kaken hier.

WHAHAHAHAHA......!!!!!!!

Geweldig zit hier te hikken van het lachen!!!!!!!!!!!!!!

Hahaha, da's ook een goeie!

lachen!!!!!!!!!!

bij het opzoekgaan naar mijn vroegere creaties kwam ik mijn moppeke weer tegen.
Ik vind het nog altijd hilarisch.
Voor degene die het nog niet kenden hier is het :


Op een avond loopt Patrick zijn stamcafé binnen en zegt: “Wim, geef me snel een groot glas bier. Ik heb net ruzie gehad met het vrouwtje.”
“Oh ja”, zegt Wim. “En hoe verliep het deze keer?”
“Toen het voorbij was”, antwoordt Patrick, “kwam ze op handen en voeten bij me gekropen.”
“Echt waar ?”, zegt Wim, “dat is verrassend ! En wat zei ze?”
“Ze zei: “Kom onder dat bed vandaan, schijtluis !”