Eerste brei-project : sokjes.

Ik heb een trauma opgelopen van sokken breien. Verschrikkelijk. Op de lagere school moest ik een babybroek breien. Als allereerste brei werk. Ik kwam er in 2 jaar nog niet doorheen, toen heeft een vriendin het werkje voor me afgebreid in 1 avond.

Eindelijk mocht ik iets anders maken, dacht ik. Maar nee, toen moest ik sokjes breien. Ik ben nooit verder gekomen dan een boordje van een paar toeren. Een verhuizing verloste me van die school opdrachten. Het boordje heb ik niet weggegooid. Ik heb het gebruikt als het lijfje van een schaatsjurkje met een van waaiertjes gehaakt rokje voor mijn barbiepop.

Ik heb daarna nooit meer met de hand gebreid.

Ik heb ook een babybroekjes trauma op de lagere school opgelopen, het is dan ook nooit afgekomen. Later heb ik wel met plezier leren breien en haken voor de poppen van mijn dochter. Ik heb met behulp van het boek Breien voor dummy's geleerd sokken te breien, maar na twee paar was ik uitgebreid. Net egeltjes temmen voor gevorderden. Ik brei nu 5-pocket poppenjeans en krijg geregeld te horen dat dat veel makkelijker op 4 of vijf naalden kan. Ammehoela.

Maar ik vond die sokjes van de foto heel mooi, petje af.

Mijn kinderen kregen op school van een moeder een soort handenarbeid/handwerken. Macramé, vingerhaken enzo. En we hebben nog altijd een zogenaamde sleutelbewaarder hangen, een stukje parket, geverfd, met spijkertjes, heel praktisch vaderdagcadeau. Later heeft een buurjongen net zo'n plankje voor me gemaakt voor pannenlappen en ovenwanten. Maar niks geen trauma's, ze waren blij even van de sleur van het schoolgebeuren af te zijn. Nou, dat was ik ook, toen de handwerkjuf me niet meer wilde hebben en ik bij de jongens moest blijven. Die mochten tekenen en lezen, zolang ze maar stil waren en de meester niet hinderden bij het nakijken. Je kon met gebarentaal aanduiden dat je Erik de Noorman tegen Kapitein Rob wilde ruilen.

Cocos wrote: Eigenlijk jammer, hoe ze op school mensen iets tegen kunnen maken.

Als kind draaide het bij mij grotendeels om geduld van de docente om iets voor te doen en waardering waarmee je een kind stimuleert.

Ook ik ben ooit veranderd van school waardoor handwerk ineens een lievelingsvak werd. Op de eerste lagere school had mijn moeder vroeger, voor zij trouwde, handwerkles gegeven. De handwerkjuf die in mijn tijd daar lesgaf, had een hekel aan mijn moeder en dat was te merken in haar benadering naar mij toe. Ik kon geen goed doen, kreeg altijd de lelijke kleurtjes garen op te maken en kreeg nauwelijks een voldoende op mijn rapport.

Daarna kwam ik bij de nonnen terecht. Mijn cijfer ging pijlsnel naar een 9.

Sokken breien heb ik van mijn moeder geleerd toen ik allang getrouwd was.

Tsjonge, wat een paar mooi gebreide sokken van Siska wel niet aan emoties en trauma's bovenhaalt.