ernstig ongeluk

Lieve Tony, gelukkig gaat het vandaag een beetje beter met haar, maar al met al is o.a. dat gips en de revalidatie een tegenvaller.

Geef haar ook van mij een stel lekkere knuffels (jij ook natuurlijk),

liefs, Joke

Hallo Tony,

Weet effkes niet wat zeggen.... voel zo erg met je mee !!! Denk toch ook eens aan jezelf... want als jij er niet meer voor haar kunt zijn... wat dan ???

Véél sterkte en een dikke knuffel voor jou en je dochter !!!

Oei Tony,

Het "klonk" al allemaal heel ingewikkeld en complex, dus dat het geen eenvoudige ingreep zou zijn was wel duidelijk. Maar die ruggenprik. 3x en dan het gevolg...
Brrrr. Ik geef het de artsen ook maar te doen hoor.

Hoop dat je dochter zich als je dit leest weer een stukje beter voelt, en dat al het plaatmateriaal goed blijft zitten, dan krijg je ook weer een beetje rust. Want natuurlijk loop je inmiddels op de tenen, maar thuis zitten denken werkt ook niet echt.

Sterkte Rosemarie

rita_1709 wrote: Hallo Tony, Weet effkes niet wat zeggen.... voel zo erg met je mee !!! Denk toch ook eens aan jezelf... want als jij er niet meer voor haar kunt zijn... wat dan ??? Véél sterkte en een dikke knuffel voor jou en je dochter !!!

niets aan toe te voegen

PFFFFFFFF,LIEVE TONY TOCH,WAT EEN VERHAAL WEER.
PAS EEN BEETJE OP JE ZELF HE!
IS VOOR NIEMAND FIJN ALS JIJ INSTORT HOOR.
DIKKE KNUFFEL VOOR IEDEREEN DAAR.

Het is niet te geloven, Woensdag lag ze als een half dood vogeltje in bed en Donderdag kwam ik op bezoek en kwam de verpleging vertellen dat ze vandaag naar huis mocht.

Ik wist niet wat ik hoorde, ze was haar bed nog niet uitgeweest. Zij zelf was natuurlijk gelukkig, 14 dagen was voor haar genoeg, maar ik schrok er toch van.

Of ik Vrijdag de krukken, die wij zelf nog hebben van mijn man, maar mee wilde brengen, dan zouden ze haar wel gauw leren hoe ze daar mee moest lopen en dan kon ze Zaterdag naar huis.

Alsof dat zo maar ging met dat beurse lichaam, bij de controle x-rays, was te zien dat behalve de plaat met 7 schroeven er ook 2 pinnen van haar knie tot halverwege haar scheen zitten.

Het lopen op de krukken ging dus helemaal niet met die loeizware gips, en ze mag 3 weken absoluut niet steunen op haar been.

Gelukkig zag de persoon die de intake kwam doen voor de thuiszorg, hoe moeilijk het ging en heeft er een stokje voor gestoken, dat ze zo niet naar huis kan. En ik ben blij dat ze dat zelf nu ook inziet.

Ze is thuis wel heel de dag alleen, behalve de tijd dat ik er kan zijn. Maar ik kan ook niet al te veel, toch zeker niet haar tillen als ze zou vallen.

Nu komt die persoon Maandag morgen terug om de boel verder te bespreken, en hoop ik dat er toch een leefbare oplossing gevonden wordt.

Zorgen,zorgen,zorgen ..... ik ben inmiddels wel 3 kilo afgevallen, zorg zo goed mogelijk voor mezelf, maar dan moeten ze niet met zo'n grapjes gaan komen. Dan zakt de moed je wel eens in je schoenen.

Gelukkig kan ik hier mijn verhaal af en toe kwijt, ik hoop niet dat ik jullie er mee verveel. Bedankt voor het luisteren ...... liefs TONY

poeh hee, maar goed dat er iemand met "verstand van zaken" langskwam. Potverdorie, goed om jezelf denken Tony hoor. En vooral flink laten merken wat je dr van vindt.

Soms hebben die dokters echt geen idee. Hoe kun je nu niet op je been staand, mét krukken, eten en drinken voor jezelf pakken in de keuken, laat staan naar binnen brengen. Natuurlijk verlangt je dochter naar huis, en daar spelen ze dan op in. Fijn dat er bij de thuiszorg een persoon is die zijn/haar verstand gebruikt!

Toen ik niet op mijn gipsenkel mocht lopen, had ik beneden een rolstoel, op de eerste en tweede verdieping bureaustoelen op wielen en ik ging zittend de trappen op en af, omdat ik meestal zoveel meesjouwde dat dat met krukken niet ging. Maar Ton was thuis, anders was alles veel moeilijker geweest. Een kruk in de badkamer en een plastic hoes om te kunnen douchen. Het was me een gedoe.

Ik vraag me af hoe dat moet met mensen die niemand hebben, die ze helpt, hoe komen die aan krukken ed? Daar denken ze in het ziekenhuis niet aan.

Ze heeft gisteren het gesprek gehad in het bijzijn van haar oudste zoon en de specialist. Die gaf aan dat zij zeker 10 tot 12 weken niet op haar been mag steunen.

Zij kan ook niet zelfstandig naar de wc en zichzelf schoonmaken. En ze heeft heel vaak diarhee. Ook het wassen op een been gaat heel moeilijk, aangezien ze arthrose in haar linker voet heeft.

Het lopen met krukken gaat ook helemaal niet, dus moet ze een rekje gebruiken.

Nu heeft ze een indicatie gekregen, om 3 maanden naar een verpleeghuis te gaan, dat is wat anders dan naar huis, zoals de zaal arts besloten had.

Haar zoon had ook heel duidelijk de problemen aangegeven, die er thuis zouden zijn, omdat ze toch het grootste deel van de dag alleen zou zijn.

a.s. Vrijdag gaan ze er het gips even afhalen om te kijken hoe de wond er uit ziet, en de hechtingen er uit te halen, en dan gaat er weer voor 3 weken gips om tot de volgende controle. Ze zal in ieder geval nog tot na het weekend in het ziekenhuis liggen.

Ik ben heel blij dat ze nu naar een plaats kan waar ze verzorgd wordt. En ze ziet zelf gelukkig ook in dat het zo het beste is, ook al zal het lang gaan duren, daar slaat ze zich wel doorheen. Ze is zo dapper.

Hoi Tony

Ik ben blij dat je er over vertelt dan blijven wij ook op de hoogte ,je verveeld ons zeker niet .Spijtig dat een mens op die manier moet afvallen,maar je moet je zeker laten horen dat ze overdag niemand heeft om voor haar te zorgen .Hoe hard het ook mag aankomen nu zal ze dat meschien niet begrijpen ,maar nadien wel en haar oudste zoon staat toch ook achter jou dat is ook al veel.Achteraf zal ze dit allemaal wel begrijpen dat ze daar is en veel hulp moet vragen ,daar verschiet je wel van wat je maar kan doen en je beperkingen zijn .

Veel sterkte nog voor jullie allemaal voor de dagen die komen en vele knuffels