wat een spelletje ,maar niet meer met mij

ik ben al een tijdje goed ziek , is begonnen met wat hoesten dan wat koorts dan wat gepiep en geruis te horen aan m'n longen dus resultaat was dat m'n bronchitis was overgegaan naar een longontsteking . direct aan de antibiotica maar na een week gingen alle symptonen maar niet over en verergerden zelfs. het hoesten ging al over naar het bijna stikken door de slijmen en heb zelfs een avond gehad dat ik bijna dacht dat ik de ambulance moest bellen omdat ik zo'n ademnood had ...dag nadien weer de huisarts laten komen en weer ging ik niet in op haar vraag om binnen te gaan in het ziekenhuis .nu eergisteren kon ik het niet meer houden van het ziek zijn gevoel en het zoo weinig slapen door al dat hoesten dat ik dan toch maar besloot om binnen te gaan . ik moest me aanmelden via spoed om me zo te laten opnemen . daar aangekomen werd ik naar mijn gevoel al behandeld van : daarvoor meot je toch niet opgenomen worden..en ja hoor , ik had gelijk . na een fotootje van m'n longen en m'n bloedresultaten stuurden ze me terug naar huis met een nieuw voorschrift van andere antibiotica.thuis kwam ik zelfs tot de conclusie dat de catheter die ze hadden gestoken nog in m'n arm stak dus thuis maar zelf eruit gehaald.gisterenmorgend belde ik dus naar m'n huisarts met de melding dat ze me terug naar huis hadden gestuurd maar dat ik weer bijna niets had geslapen vanwege al dat hoesten en zo uitgeput te zijn door het zwaarder ademen. ze nam contact op met de longarts en ook hij zei dat ik niet naar huis mocht met zo'n resultaat die ze zagen op de foto(s van m'n longen dus weer met pak en zak naar de spoedafdeling want er moest gestart worden met antibiotica via een infuus. gisterenmiddag werd ik dus opgenomen , eindelijk... rond 12 u werd ik opgenomen en ik hoorde ze meteen een zware hoestsiroop vragen om het voor mij al te verzachten, wat een opluchting om dat te horen want het enige wat ik wou is slapen , slapen en nog eens kunnen slapen . tegen drie uur had ik nog niemand gezien van de verpleging met medicatie dus toen ik zelf ging informeren zeiden ze me dat de dokter nog altijd niet had beslist wat ze me juist gingen geven . rond 6u kreeg ik wel een masker aangeboden om te kunnen aerosollen , was toch al iets en daardoor viel ik dan toch al even in slaap. om 8u s'avonds werd ik gewekt door een dokter en het viel me al op dat deze niet bepaald vriendelijk was. na wat vragen van hoe en wanner en welke symptonen ik heb zei hij ineens kortaf dat hij nog niet wilt starten met antibiotica en me eerst egwoon een paar dagen wou houden met alleen maar gebruik van het masker. geen hoestsiroop , geen antibiotica, alleen maar wat zuurstof. Ik heb nog nooit zo snel mijn zak ingeladen en me zo boos gemaakt. Na zo een heen en weer gesleur en de dag ervoor ook naar huis toe te zijn gestuurd werd ik het beu , ik heb thuis ook zo'n machien voor het masker dus ga echt geen onnodige overdreven kosten maken om dat masker te gebruiken, dat kan ik thuis ook .

nu ben ik zoo kwaad en momenteel zo op mijn teentje getrapt dat ik even geen dokters meer wil zien of nog een pilletje wil innemen. de huisarts drong al langer aan dat ik binnen moest omdat m'n longen veel te verduren krijgen maar in het ziekenhuis word je precies behandeld alsof je opnamegenieter bent of zoiets ...

ik moest even mijn kwaadheid kwijt ...

Heel veel sterkte en beterschap.Ik dacht altijd dat de ziekenhuizen in Belgie zo goed zijn/waren.Maar heb een schoonzusje in Belgie wonen met heel veel verschillende ziektebeelden en wat jij nu net beschrijft hoor ik van haar ook wel.

Sterkte en groetjes Frea