Leven in Duitsland

Eindelijk, eindelijk, na meer dan een jaar voorbereidingen (en nog enkele jaren overweging daaraan vooraf natuurlijk), zijn we vorige week neergestreken in ons nieuwe thuisland ; Duitsland.

Dat we uit Nederland wegwillen wisten we eigenlijk al meer dan een jaar of tien. Maar anderhalf jaar geleden hebben we de knoop doorgehakt. En toen was het de kunst ons oude huis te verkopen en ongeveer tegelijkertijd iets leuks in Duitsland te vinden. Niet te ver over de grens, want mijn man blijft in Nederland werken.

Ons oude huis lag in Enschede in een wijk die op dat moment (april 1999) redelijk in de lift zat, en leek groot genoeg voor een tweede kind dat we in de planning hadden. Leuke jonge wijk, waarin 1 voor 1 de huurhuizen verkocht werden en de wijk knapte zienderogen op. Tot mei 2000. Om precies te zijn : 13 mei 2000. De vuurwerkramp. Die vond plaats in zeg maar niet de allersjiekste wijk van de stad, en de mensen die er woonden moesten ondergebracht worden in onder andere leegstaande huizen in onze wijk, die daarmee in één klap 20, 30 jaar verpaupering inhaalde. De laatste jaren vertaalde zich dat vooral in toenemend geluidsoverlast, hondenoverlast, de law of the jungle op straat voor spelende kinderen (die dus niet meer buiten konden spelen), steeds meer huisjesmelkers en onderverhuur aan dubieuze bewoners en een toenemend aantal wietplantages en dergelijke. Affijn, de sfeer werd er niet beter op.

En in die wijk een huis verkopen, dat valt niet mee. Zeker niet sinds er twee jaar geleden een zigeunerfamilie naast ons was neergestreken waar de politie kind aan huis was, maar de overlast niet aanpakte (gewoon niet durfde). Toen was voor ons de maat vol (al wouden we dus al 8 jaar weg) en hebben we besloten er echt werk van de maken. Het hele huis opgeknapt en geschilderd, zorgen dat alles werkte, leuke technische snufjes aangebracht, al met al een huis dat overal in Nederland tussen de twee en drie ton zou kunnen opbrengen. Dat hebben we te koop gezet uiteindelijk eind oktober voor een prijs ver onder de martkwaarde (127.000 euro), en tot onze verbazing was het al binnen drie dagen (!!) verkocht.  Door iemand die al in de wijk woonde en de buurt kende, dus we hoefden ons ook niet schuldig te voelen ofzo. En voor starters (dat zijn het) IS het ook een prima, ruime woning.

Toen moesten we dus als de sodemieter op zoek naar wat nieuws. Gelukkig hadden we al een tijdje een leuk huis op het oog in Alstaette, waarvan we aanvankelijk dachten dat het buiten ons budget lag. Maar met wat eigen geld en de winst op het huis, bleek het ruimschoots binnen ons vermogen te liggen. En dus binnen nog een week hadden we ook hier de knoop doorgehakt en het huis gekocht.

En toen kwam alles in een stroomversnelling, en werden we echt geconfronteerd met het feit dat een verhuizing naar Duitsland ook als het 7 kilometer verderop ligt, een echte emigratie is. Daarbij komt dat het huis van een Nederlandse eigenaar was, via een Nederlandse makelaar werd aangeboden en wij een Duitse financiering wilden (toekomstbestendiger) met Duitse subsidies en spaarmogelijkheden, maar GEEN eigen Duitse makelaar wilden inschakelen.

Die zesduizend euro besparing was dus snel verdiend, maar niet makkelijk. Wel heel leerzaam, dat dan weer wel. En nu zitten we in een kast van een huis (drie keer zo groot als het oude) met een joekel van een tuin (maar niet TE groot) met een hypotheek om je vingers bij af te likken.

Eindelijk komen we na al die jaren weer toe aan domweg genieten van het wonen, al is het huis natuurlijk nog bij lange na niet op orde en moet er nog veel aan gebeuren. De kinderen gaan nu sinds twee weken naar een Duitse school, waar ze het erg naar hun zin hebben (met dipjes tussendoor natuurlijk), en het hele dagritme ziet er anders uit. We hebben twee weken zonder Internet gezeten (best lekker) en zitten nog steeds zonder televisie (echt zalig !) en hebben pas sinds twee dagen telefoon (was ook wel lekker rustig).

Al die tijd natuurlijk meer in- en uitgepakt en gepoetst dan gehandwerkt. Ik heb eigenlijk alleen een berg warme dikke sokken gebreid (want die heb je wel nodig in een vrijstaand huis in een koude winter met een verwarming die niet helemaal juist functioneert!). Mijn website is offline, dus daar ga ik eerst eens verder aan werken voor die weer online komt (met een nieuwe url natuurlijk) en mijn handwerk/hobby/knutselkamer is nog laaaaang niet klaar, maar ik geniet hier gewoon met volle teugen van elke hele dag, en rol elke avond doodmoe maar voldaan (en reeds om 11 uur !) mijn bedje in.

Afgelopen tijd dus weinig online geweest, en vermoedelijk de komende tijd wordt het ook nog maar mondjesmaat, maar we zijn weer ' back in business' , dus da komt allemaal vanzelf weer.

En wat een heerlijk, fantastisch, geweldig, georganiseerd en geregeld land is dit. Alles werkt, overal is over nagedacht, alles klopt, alles doet het, grundlichkeit en punktlichkeit zijn echt helemaal ons ' ding'. (Daarom was onze vakantie in België (Wallonie) ook zo'n drama ; schijnbaar heel beleefde mensen, dat wel, maar van organiseren of logisch nadenken hebben ze nog nooit gehoord vrees ik). Dit land is gewoon voor ons gemaakt (of andersom natuurlijk). Er is nog fatsoen, beleefdheid, behulpzaamheid, wellevendheid, bescheidenheid....gewoon één groot warm bad. Gisteren moest ik weer in Nederland zijn in de binnenstad, en dan weet je in no time weer waarom je daar weg wou.

Ja, hier gaan we het helemaal geweldig hebben ; geen enkele reden om daar aan te twijfelen, want het is NU al zalig. Echt een thuis-gevoel, wat we eigenlijk jarenlang gemist hebben, maar ons nu pas realiseren. En nu ga ik even lekker in een warm bad - nog even kiezen of ik boven of beneden ga ;-)

Veel succes en geluk in jullie nieuwe stekje.

Zo jeetje wat een verhaal, lijkt me niet prettig ergens te wonen waar je niet op je plaats bent.

Moet ik wel zeggen dat wij Nederlanders en Belgen er niet echt goed afkomen in je verhaal, maar maak van je hart geen moordkuil he?

Nee hoor geniet ervan!

Groetjes Marije

Ha Marleen,

Wat fijn om te lezen dat je het super naar je zin hebt. Als je jaren in een buurt hebt gewoond waar je je niet meer fijn voelt is dit hemel op aarde. En een vrijstaand huis is wel erg luxe, dat willen er meer
Geniet er maar goed van!

Hoi Leentje,

WAT een verhaal en wat zullen jullie vanaf 2000 hebben gebaald (om het maar zachtjes uit te drukken), maar ................

wat een positief einde van je verhaal. Genieten jullie maar lekker, in de eerste plaats al van de rust en de ruimte. Ik heb nog wel een paar warme sloffen voor je hoor (geintje). Als ik het goed begrijp kun je het huis helemaal naar je eigen idee gaan "afmaken", heeeeeeeeeerlijk.

Gefeliciteerd en veel geluk gewenst, Joke

hallo Leentje veel plezier in je nieuwe vaderland

fijn dat je het er reuze naar je zin hebt, maar in dit hoekje nederland waar ik woon is het best goed toeven hoor, ene mijn huis groot zat alleen nu een beetje koud op somige plekken, geen centrale enzo, mijn tuin is ook prima en mijn uitzicht ook prima ik hoef niet weg

jammer ik kan je www niet openen dacht misschien staan hier wat fotos

HALLO LEENTJE,

GEFELICITEERD MET HET EMIGREREN NAAR DUITSLAND,

WERELD LAND IS DAT,MIJN VADER WOONT ER AL 39 JAAR EN IK GA GRAAG

OP VAKANTIE ER NAAR TOE.MOOIE NATUUR,MOOIE HUIZEN,AARDIGE MENSEN,LEKKER ETEN EN DRINKEN,HIHIHI.

BEGRIJP BEST DAT JE DAAR WILDE GAAN WONEN.

DUS IK WENS JULLIE NOG GELUKKIGE JAREN IN DUITSLAND.

GROETJES HESTERKG1

veel geluk, plezier en succes op jullie nieuwe stek

Gefeliciteerd Leentje,

Ook ik ben onlangs verhuisd (3 maanden geleden) van Belgie
naar Duitsland,wij wonen in Heek-Nienborg,heerlijk wonen
hier, vlakbij Gronau en Enschede. Lekker vertrouwd,ben
namelijk geboren en opgegroeid in Enschede.

Succes,Leentje,ik heb geen spijt,zo te lezen jij ook
niet!:)