wat een ellende zo’n tandartsenfobie...

eergisteren begon rond 5 uur een erge pijn aan twee van tanden , is wel begrijpelijk  ...ik heb al van mijn kindertijd een tandartsfobie en dierf nooit iet gaan als ik een gaatje had .jarenlang geen controle meer gehad en bij ontstekingen gewoon veel pijnstillers genomen en maar wachten tot het overging... nu kon ik echt niet  meer van de pijn en moest nu dus wel echt heel dringend gaan , sinds eergisteren aan het zoeken geweest naar een tandarts die wou helpen maar gewoon niemand te vinden , ze vragen eerst wie is u vaste tandarts? en als je dan zegt dat je niemand hebt wijzen ze u gewoon af . eergisteren dus naar de spoed vanwege de ondraaglijke pijn en heb er toens een spuit gekregen , ze vertelden me dat ik er gemakkelijk een hele nacht mee doorkon maar oh nee hoor , drie uur later was ze uit gewerkt. gisteren ook bijna een hele dag gezocht naar een tandarts maar weer zonder resultaat , ik heb s'avonds me dan maar even ladderzat gedronken maar toch werd ik altijd terug naar de nuchtere wereld gebracht door de pijn ... vanmorgen dan maar anders opgelost , gewoon naar een ziekenhuis gegaan en gezegt dat we door een ander ziekenhuis zijn doorverwezen ... een half uur later zat ik bij de tandarts . al bibberend van schrik (leterlijk) viel ik bijna van mijn stokje door de angst en ondertussen zijn er drie tanden getrokken. twee kiezen en bovenaan m'n wijsheidstand. de kiezen gingen vlot maar door de pijn die ik had bij de wijsheidstand heb ik ook via reactie de arts zijn tafeltje met tangen omver gegooid.... al goed dat hij zag dat ik in een  paniekaanval zat ...dan nog even draadjes erin en dit alles heeft denk ik een kwartiertje geduurd

nu ben ik blij dat ik van die tandpijn van af ben maar toch doet de plaats van de wijsheidstand toch nog pijn ...

ik kan begrijpen dat ze me wat heb laten voelen dat ik toch geregelder zal moeten gaan op controle maar die dagen zoveel pijn was me toch wel teveel , ik zal blij zijn dat ik met mijn hypnosetherapie aan de sessie zal zijn voor mijn tandartsenfobie

sorry dat ik het hier zo neer schrijf mmaar ik moest even mijn kwaadheid neerschrijven van het feit dat zelfs als je met zo'n angst zit je ze gewoon nog langer laten lopen dan gewoonlijk

ooooohhhhhhhhhhhh wat erg,.........ik ken het wel

maar als je toch regelmatig voor controle gaat

dan bouw je een band op met de tandarts

en dan gewoon vertellen, de meeste tandartsen hebben daar wel

begrip voor,   de meeste mensen hebben  angst voor de tandarts hoor

    STERKTE    

ik heb nu 4maanden geleden mijn laatste 6 onder tanden in 1 keer laten trekken was ook zo bang de voor laatste keer dat ik ging was 6 maanden geleden op een zondag toen ik bijna aan de beurd was wil de ik weg lopen maar mijn vriend hield mij tegen ik heb toen aan de tandarts gevraagd als de verdoving in moet werken mag ik dan hier bij u blijjven zitten anders ben ik bang dat ik weg loop en het mocht hij had alle begrip heb ook met 1 een  afspraak voor de rest gemaakt en ben nu alles kwijd maar ik snap wat je hebt gevoeld brrrrrrrrr

gr klazien

oei,wat vervelend,misshien hebben ze bij jullie ook wel van die speciaal opgeleide tandartsen.

Door je fobie ,mis je nu een aantal tanden,was er helemaal niets meer aan te doen dan.?

kronen,brug of iets dergelijks?

Ik heb al 25 jaar dezelfde tandarts,een schat van een vrouw,zij weet precies wat ik vervelend vind en wat niet.ben er de laatse twee maanden 6 keer geweest voor behandelingen.niet fijn,maar wel nodig.

sterkte met de pijn.

Ik weet niet hoe het in belgie is maar hier in nederland heb je tegenwoordig tandartsen die gespecialiserd zijn inmensen met angst. Er zijn er zelfs bij waar je onder narcose wordt gebracht zodat de behandeling kan plaatsvinden zonder dat je het merkt.

Maar ik vind het wel schandalig dat je overal NEE te horen kreeg!!! Gewoon onmenselijk omiemand met zoveel pijn niet te helpen!

Fijn dat deze je wilde helpen. Dat is alleen al een teken dat hij je begrijpt. Het geeft vast een goed gevoel om te weten dat hij je angst kent. Hij ziet heus wel meer patienten die de stoel niet op durven. Het is van mij ook geen favoriete klus. Ondanks dat ik zelden wat heb. Ik ben niet bang voor pijn. Maar ik houd er gewoon niet van om zo afhankelijk te zijn en dan ook nog niet eens iets te kunnen zeggen. Nu Manuel er is hebben we afgesproken om samen elk half jaar te gaan. Zodat Manuel leert dat het er gewoon bij hoort en het helemaal niet raar is. Maar als je zo bang bent vind ik het een goed idee om je kinderen niet mee te nemen naar binnen. Ze hebben zo wie zo al een antenne en voelen haarscherp aan dat je niet lekker in je vel zit. Dus hoeven ze de echt angst maar beter niet te zien.

Heel veel sterkte met je angst. Ik hoop echt dat de therapie helpt om je angst te overwinnen.