--

 --

Veel sterkte voor jou de komende dagen ,en achter de wolken schijnt de zon hoor je komt er wel

Arme meid, je krijgt het wel voor je kiezen, dat is haast niet te dragen allemaal, wat er op jou afkomt. OP je foto zie ik je aller allerbeste vriend, houd die maar stevig tegen je aan als je uit wilt huilen.

Het is heel erg dat Daniel zo plotseling uit je leven verdwenen is. Als je nog dingen tegen hem wilt zeggen, schrijf hem dan een brief, alles wat je kwijt wilt. Misschien ook je woede dat hij er zomaar niet meer is. En verbrand die brief dan en gooi de as naar boven.

Ik zou je een dikke omhelzing willen geven, maar ik ben ver weg. Is er iemand die wel armen om je heen kan slaan en je goed laten uithuilen? Gewoon om vragen, hoor, mensen houden vaak afstand uit respect. Mijn dochter had smetvrees, dus ik durfde haar amper aan te raken en dat nam ze me later kwalijk.

Arieke,

maar meisje toch, het komt toch allemaal samen, maar toch moed houden hoor, eens komen er beter tijden, en dan zul je blij zijn dat je moed gehouden hebt

sterkte

groetjes rita

Hallo Arieke,
Wat vertellen al deze hobbydoosjes met mooie woorden.
Ik kan hier eigenlijk niets meer aan toevoegen.
Toch wens ik jou sterkte toe en veel wijsheid voor de toekomst.
Groetjes Tineke01   

De dames hierboven schrijven zulke mooie woorden, ik hoop echt voor je dat je daar al een klein beetje troost uit kan putten....maar verder kan ik je alleen maar zeggen dat er altijd weer een klein lichtpuntje komt, ook al lijkt het nog zo donker. Het valt alleen niet altijd mee om dat ene kleine lichtpuntje ook te kunnen en willen zien, maar doe je best, meid!

Ik hoop dat je iemand hebt waar je even fijn bij kunt huilen en boos zijn, want ook die gevoelens zul je hebben, denk ik zo. Heel veel sterkte voor je!!

 

Ik hoop dat je iemand vind waar je weer alles kwijt kan veel sterkte

Wat jij beschrijft lijkt op controledwang. Heb je daar therapie voor? Of moet je zelf tegen alles vechten?

Mijn dochter controleerde 19 x of de deur wel goed dichtzat, het raam wel goed dichtzat, haar bureau goed stond met alles er netjes op enz. En ze waste haar handen 19 x. En onder de douche moest de hele fles shampoo en doucheschuim leeg, anders was ze niet schoon.

Op een gegeven moment kon ze er zelf ook niet meer tegen en liet ze zich opnemen, eerst op de PAAZ, later in een kliniek, waar ze niets aan die dwang deden, maar alleen haar ouders en haar tegen elkaar opzetten en toen pas naar een speciale kliniek voor de dwang. Ze was nog niet helemaal genezen toen ze ontslagen werd. Maar ineens viel het muntje, toen ik tegen haar zei dat een deur niet dichter kan zijn dan dicht en dat je handen niet méér gewassen zijn bij de tweede of 19e keer.

Nu is ze helemaal genezen, ze was rond de 20 en net klaar met MDGO Mode en Kleding toen dit speelde en nu is ze bijna 36. Later is ze nog eens in therapie gegaan, alles kwam weer boven en ze deed zo lelijk tegen me dat ik afstand nam, waarna ze mailde dat ze me nooit weer wilde zien. Maar volgens kennissen gaat het goed.

Ik bedoel maar, er is licht aan het eind van de tunnel.