k’ben een slechte mama

zo voel ik me toch ....de meesten onder jullie weten wel dat m'n jongens niet alle dagen bij mij zijn maar aangezien de pleegmama op vankantie was gegaan zijn er twee van m'n jongens twee weken en half bij mij gebleven en dan op de weekends had ik ze allemaal. Ik heb zo genoten van m'n jongens maar moet eerlijk bekennen dat ik het zelf niet leuk vond met onze oudste en ik moet hard toegeven dat ik blij ben dat ik nu even twee dagen rust heb aangezien de pleegmama nu terug is . Ik heb ondervonden dat ondanks alle problemen die hij nu heeft ik hem meer bekijk als een last en angstig voor hoe ik de dag moet doorkomen met hem . In de dag plast hij al niet meer in z'n broek (al goed , want als een negenjarige in zijn broek plast terwijl je in de winkel staat is het geen lachertje ) maar soms vind ik nog besmeurde broeken van dat hij gewoon zijn grote boodschap laat gaan , in het begin kon ik het bekijken als zijn probleempje maar ik zeg je eerlijk dat ik er nog begrip voor kan inbrengen . alle dagen was zijn huiswerk een ware hel die uren duurde voor maar 20 rekensommetjes , zijn eten kreeg je alle dagen terug mee naar huis toe en dat brave jongetje dat hij ooit lang geleden was is volledig verdwenen , dat is nu veranderd naar het schijnheilige , leugenachtige pestkopje . alle dagen krijg je wel het gevoel van stank voor dank met hem . Zaterdag zijn we met z'n allen naar plankendael gegaan en nog krijg je s'avonds in je gezicht gegooid dat we nooit iets leuks met hem doen .Ik voel me zo slecht dat ik me zo voel over hem maar ben kapot. zijn testen worden volgende maand terug verder gezet aangezien dit alles was gestopt met de vakantie van de pleegmama , ook daar gedraagt hij zich zoals thuis en aangezien zij in de dag ook gewoon onthaalmoeder is bewonder ik haar kracht wel , maar ook zij geeft toe dat het op sommige dagen niet meer te doen is met hem. Misschien smerig dat ik het zeg maar ik sta al bijna open voor een opname in de kinderpsychiatrie , hij heeft bijna elke nacht nachtmerrie's over een persoon die alle leerlingen neersteekt met een mes en dergelijke en ik begin te begrijpen dat m'n kindje z'n hoofdje niet meer gezond is ... moet ik nu normaal niet de enigste persoon die het niet opgeeft met hem? altijd klaar hoeft te staan voor hem ook al krijg ik dagelijks de deur tegen m'n neus van hem? Spijtig genoeg krijgen de broers ook niet de aandacht die ze echt nodig hebben aangezeien je echt fulltime met hem moet bezig zijn en dat doet me pijn , ik voel me nu echt momenteel de slechte mama zoals velen mij al langer hebben gezegt in het verleden . Ik wou hard bewijzen dat ik het niet ben maar nu weet ik het toch allemaal al niet meer

Het feit dat je heel eerlijk voor je gevoelens durft uit te komen, zegt voor mij al dat je geen slechte moeder bent. Je denkt er over na en deelt het met ons en je wilt weten hoe wij er over denken.
En ook zijn pleegmama ziet het het soms somber met hem in, dus het ligt echt niet aan jou.
Ik hoop voor jou en je zoon dat de onderzoeken wat meer duidelijkheid brengen en dat hij op de juiste plek terecht komt.

Jee.........ik sluit me bij Esther aan, die neiging had ik ook toen ik je verhaal las, een dikke knuffel, je doet het helemaal niet verkeerd!!! Hetis alleen een hele moeilijke situatie waar je in zit, en ik denk dat het ook een heel kwetsbare situatie is. Wens je heeeel veel sterkte, en ik hoop dat er snel een oplossing wordt gezocht waar jij ook tevvreden mee kan zijn, en bovenal eentje waar je zoon baat bij heeft!!

Kinderen komen nu eenmaal niet met een gebruiksaanwijzing op de wereld en terugsturen naar de fabriek kan ook al niet. Kijk maar eens wat een lieve moeder je bent met de andere jongens. Misschien is er iets mis in zijn hoofd, dat is niet jouw schuld, ook niet die van hem, maar dat is toch heel moeilijk voor jou. Zo had je je het toch niet voorgesteld toen je hem verwachtte?

Misschien is het voor zijn pleegmoeder makkelijker juist omdat ze niet zijn biologische moeder is. Jij hebt je best gedaan voor hem. Als het beter voor hem zou zijn in de psychiatrische zorg en je laat hem daarheen gaan, dan doe je weer het beste wat je kan doen.

Moeders hebben een speciaal schuldgevoelknopje en ieder die daarop drukt, kind, school, buren krijgen je daar mee op de kast.

Voor mij ben je gewoon Dollydotteke die handwerkt en meepraat op dit forum. Dikke knuffel.

Magtelt wrote: Kinderen komen nu eenmaal niet met een gebruiksaanwijzing op de wereld en terugsturen naar de fabriek kan ook al niet. Kijk maar eens wat een lieve moeder je bent met de andere jongens. Misschien is er iets mis in zijn hoofd, dat is niet jouw schuld, ook niet die van hem, maar dat is toch heel moeilijk voor jou. Zo had je je het toch niet voorgesteld toen je hem verwachtte? Misschien is het voor zijn pleegmoeder makkelijker juist omdat ze niet zijn biologische moeder is. Jij hebt je best gedaan voor hem. Als het beter voor hem zou zijn in de psychiatrische zorg en je laat hem daarheen gaan, dan doe je weer het beste wat je kan doen. Moeders hebben een speciaal schuldgevoelknopje en ieder die daarop drukt, kind, school, buren krijgen je daar mee op de kast. Voor mij ben je gewoon Dollydotteke die handwerkt en meepraat op dit forum. Dikke knuffel.

Helemaal mee eens, zou het niet anders kunnen verwoorden.

Ik ben t ook met mn voorgangers eens, tis echt jouw schuld niet

Oh wat moeilijk voor je!
Wat de anderen al schreven, denk ik ook.
Voor mij ben je gewoon Dollydotteke die handwerkt en meepraat op dit forum. Dikke knuffel.

Wens je heel veel sterkte toe.

Volgens mij ben jij helemaal géén slechte moeder. Je probeert het hem zoveel mogelijk naar de zin te maken, maar hij geeft je de kans niet, draait zijn kop om en ziet niet hoeveel moeite je voor hem doet. Ga op je gevoel als moeder af en als je dat zegt dat je toch naar een opname moet overgaan.... misschien is dat de beste oplossing. Daar zijn mensen die weten om te gaan met zijn problemen en kunnen hem (en jou) daarmee helpen.

Heel veel sterkte lieve meid. Je weet dat we aan je denken

Ik ken je niet maar volgens mij ben je geen slechte moeder!!!! Je maakt je zorgen om je kind, dat is een teken van liefde. Je zoekt hulp voor hem en wil het beste voor je zoon. Daar spreekt liefde uit. Dat je de dagelijkse zorg voor hem niet aan kunt maakt je geen slechte moeder!!!! Dat zou zo zijn als je de zorg nioet aan kon en je hem toch bij je hielt en hem daarmee te kort doet. maar dat doe je niet, je laat de dagelijkse zorg aan anfere over en bent er voor hem voor zo ver je kunt. Dat is heel moeilijk en alleen een goede moeder zou dat kunnen!

Wat een narigheid. En nee, ook ik vind je geen slechte moeder. Ik heb eigenlijk niks toe te voegen aan wat hierboven allemaal al is geschreven. Ook ik vind het heel moedig van je dat je durft toe te geven dat je het allemaal zat bent. En ik weet zeker dat je heel diep in je hart enorm van dat joch houdt maar het niet kunt uiten doordat hij een flinke muur om zichzelf heen heeft gebouwd. En door zijn gedrag tegen die muur oploopt. Geef jezelf niet de schuld van alles wat er met dat jochie gebeurt en dat jij het nu gewoon niet aankan.

Heel veel sterkte in ieder geval met alles.