Even klagen!

Ik hoop dat jullie het niet erg vinden, maar ik heb op het moment even niemand om tegen aan te schreeuwen slaan of schoppen dus misschien dat een berichtje hier even helpt.

Mijn lieve man van 27 is als sinds dat ik bij hem ben (nu 10 jaar) veel moe, kan weinig eten verdragen en ligt altijd s'avonds om 9 uur in bed.

Nu is het zo dat mijn mannetje een grote sportman is, altijd in de weer altijd aan het trainen of een wedstrijd (wielrennen) bij zijn club hier in Assen altijd veel lol. Tot dat het opeens 8 jaar geleden allemaal niet meer ging. Hij werd elke dag moeier, nergens meer zin in enz.

Wij naar de dokter, je hoopt op een bloed onderzoek aangezien hij normaal erg fit is en veel wil ondernemen. Geen bloedonderzoek, conclusie was "stres" tja denk je dan dat zou wel eens kunnen, school, werk, wedstrijden oke.

Dus alles op een laag pitje en zo is het eigenlijk 8 jaar lang door gesukkelt, wielrennen deed hij nog wel maar daar is hij het laaste jaar ook mee gestop, vaak naar de dokter geweest, vond het onnodig om verder onderzoek te doen.

Nu zijn wij zelf 2 jaar geleden verhuist naar kloosterveen (nog wel steeds Assen) maar hadden dus een nieuwe dokter nodig, mijn mannetje moet inmiddels niets meer van doktoren hebben en heeft zichzelf als "gek in zijn hoofd" bestemplt aangezien het nu nog steeds niet beter gaat.

Ongeveer 4 maanden geleden is hij ingestort, komt uit zijn bed, eet an is dan al weer zo moe dat hij weer naar bed moet, eten gaat haast niet, vlees de laaste jaren al helemaal niet meer en van sporten komt niets meer, hij is de laaste 3 maanden 20 kilo aangekomen.

Dus nieuwe dokter hier in kloosterveen, aangezien ik zelf ook probleempjes heb en ik onze nieuwe dokter een aardige bent vind, mijn mannetje zo ver gekregen dat hij mee ging, hij verwachte er niets van. Gelukkig blijkt onze nieuwe dokter ook een sport arts te zijn en vind het verschrikkelijk dat hij nergens meer zin in heeft.

Eindelijk na 8 jaar een bloedtest, mannetje verwachte niets. Vorige week telefoon van de arts of we direct langs wilde komen. Je schrikt dan natuurlijk al want een arts belt niet zomaar.

Wat blijkt, mijn mannetje heeft 10/11 jaar geleden de ziekte van Pfeiffer gehad (dus veel moe enz) hij heeft dit ook best wel heftig gehad en nog jaren een nasleep van gehad (dachten wij)

Wat blijkt nu uit het onderzoek, zijn lever is tijdens de ziekte van pfeiffer gaan uitzetten en is beschadigt, zo danig dat wat een lever normaal doet (voedings stoffen filteren, slechte stoffen eruit halen enz) haast tot een 0% is gekomen. Dit wil dus zeggen dat hij zich DAAROM altijd zo voelt, zijn lichaam word na elke maaltijd vergiftigd en dit word erger als hij bevoorbeeld vlees of vette dingen eet.

Er word op dit moment nog onderzoek gedaan hoe we dit gaan oplossen, waarscheinlijk medicijnen en op een speciaal dieet. De dokter geeft aan dat het wel weer goed komt maar dat deze aandoenig permanet is.

Ik ben echt ZO BOOS al die jaren van lamlendigheid, altijd maar denken wat is er nou met hem. En hij hij altijd denken dat hij niet goed in zijn hoofd was en dat hij niet normaal is.

Ik ben gewoon even boos op het hele medice systeem, zovaak naar de dokter, zovaak is mij verteld van "Misschien moet u eens met uw man naar een psycholoog" het is op dit moment zo erg dat hij opstaat en s'middags om 14 uur weer in bed ligt om vervolgens op 18 uur naar de bank te verhuizen om daar met een dekentje te liggen en iets te eten.

Nou sorry voor het lange verhaal het moest er even uit!

Ik vind het heel jammer voor jullie dat de artsen er zo mee om zijn gegaan al deze jaren. En nu is de ellende helaas niet meer terug te draaien of op te lossen.

Ik hoop dat er nu een zo goed mogelijke oplossing voor jullie komt, zodat jullie toch weer van het leven kunnen gaan genieten. Ik wens jullie veel sterkte en hou je ons op de hoogte?

wat een verhaal.
je zou al die andere artsen toch een schop onder hun REET
geven!!!!!
ik ben blij voor jullie dat er nu uit is gekomen wat de
oorzaken zijn van alle ellende en dat het een halt toe
geroepen kan worden waardoor het allemaal iets beter mag
worden al zal hij misschien nooit meer de man worden van
vroeger.
heel veel sterkte en als je wilt klagen ben je hier op het
juiste adres.

Zeker wat een verhaal,  ik kan jullie alleen maar heel veel sterkte wensen, en ik ben blij dat je nieuwe dokter jullie serieus heeft genomen. Je moet maar net de goede arts treffen. Ik kan me voorstellen dat je boos en kwaad bent.  En niks geen sorry hoor, schrijf maar van je af,  lieve groetjes irene

Ik kan me voorstellen dat je nu heel erg kwaad bent en dat je man ook woedend zou zijn, als hij de energie had. Wat een nietsnut van een dokter was die eerste. Gaan jullie daar nog werk van maken? Ik zou in ieder geval een woedende brief schrijven.

oh wat een verhaal, kan me voorstellen dat jullie heel erg kwaad zijn.
Ik hoop dat er nu een zo goed mogelijke oplossing voor jullie komt.
Veel sterkte en schrijf maar hoor!

Dat is een hele boterham zeg ,ik zou eens goed mijn mening zeggen tegen de vorige huisarts veel haalt het niet uit maar je hart zal dan wel goed gelucht zijn.Veel sterkte en knuffeltjes voor beide

Jeetje, wat een verhaal. Ik hoop van harte dat er met medicijnen en een dieet wat goeds voor je man uit komt en dat hij opknapt.

Uit ervaring weet ik dat je verhaal van je afpraten of schrijven een goed middel kan zijn om je boosheid kwijt te raken. Na een misser van een vervangende huisarts,( 16 jaar geleden) bijna mijn kind kwijt geweest). Op advies van mijn huisarts ben ik toen telefonisch een gesprek aan gegaan met die vervangende arts en heb daar mijn ongenoegen gespuid. Al doet zo'n arts er verder niets mee, jij bent jeverhaal kwijt en dat lucht erg op.

Allemachtig wat kunnen artsen toch soms laconiek zijn, en zó ten koste van hun patiënten. Wat is het nou voor moeite om even een bloedonderzoek te doen, zeker als het steeds langer duurt. Wat erg voor jullie! Als ik het goed begrijp uit je verhaal, zijn jullie hier net op tijd achter gekomen. Dat had niet veel langer kunnen doorgaan zo. Dat kan dan nog enigszins een troost zijn, dat je nu weet wat er aan de hand is en dat het tot op zekere hoogte nog wat beter kan worden. Maar het had nooit zover hoeven komen. Heel veel sterkte meid, voor jou en je man.

heel veel strekte, wat een verhaal! en ook voor Geesje, daar krijg ik het koud van, weet niet goed wat te zeggen, dus gewoon een dikke knuf!