broekschijter

Ik zit hier al te broekschijten voor het einde van de maand.
2 maanden vakantie en de onthaalmoeder van de kleindochters heeft ook altijd in juli 2 weken verlof. Dochter en schoonzoon lossen dat op door elk een week verlof te nemen.

Een tijd geleden vroeg de dochter of ik die eerste week dat zij verlof heeft mee wou gaan op vakantie. Natuurlijk zei ik enthousiast ja met direct de vraag erachter naar waar en hoelang? Dat wist ze nog niet. Maar de mannen zouden ons brengen, zelfs naar Volendam. En toen was het al een beetje broek. Zo ver weg en stel u voor als er iets gebeurt, het is 2 uur een half rijden (als er geen verkeer is) voordat er iemand is.

Dus lichtjes geopperd dat ge met kinderen van 4 en 2 niet zo ver weg hoeft te gaan. Het enigste dat die nodig hebben is zand en water en misschien een boom.

Dit weekend werden de plannen al wat concreter : zeeland, dezelfde plaats dat vroeger onze tweede thuis was en waar zij (en ook ik in mijn tienerjaren) haar eerste liefdes beleefde, vakantiewerk deed en waar wij met de fiets van dorp tot dorp de braderieën afschuimden. Ik enthousiast en zag het al helemaal voor mij. Dochter, schoonzoon en de 2 kinderen vrijdagavond naar ginder. Ik zou zondagavond gebracht worden en de mannen zondagavond terug naar huis om het geld te gaan verdienen dat wij in die week gaan uitgeven. (1 keer per jaar moogt ge zoals de regering leven, eerst uitgeven en dan zien waarop dat ge gaat besparen/het gaat halen). Vrijdagmorgend moet ge er dan buiten en toen kwam de schoonzoon al af : maar ik kan jullie niet komen halen want ik moet werken. Voor mij geen probleem dan komt ge ons donderdagavond halen. Vroeger gingen wij ook altijd 's avonds laat naar ginder en 's avonds laat terug naar huis. Dan is er geen verkeer en zijt ge op een klein uurtje thuis. En toen kwam het want de dochter zei dat ze zelf wel met de auto tot ginder wou rijden en waarschijnlijk van maandag tot vrijdag zou gaan. Ik zou dan mee moeten. Het broekschijten was begonnen.
1. Ik heb in haar hele autocarrière (toch bijna 15 jaar nu) ik denk 11 keer meegereden. En die 11 keer was dan nog naar een winkel in het volgende dorp, om de hoek moet ge maar zeggen.
2. Ze heeft de laatste 10 jaar een half niet meer op een autostrade gereden, maar volgens de mannen is dat gemakkelijker dan op de gewone wegen want ge hebt geen lichten en er kan niemand van rechts komen. En dan denk ik, die lichten is waar maar die niet van rechts heb ik toch al anders gezien, bij de opritten bv. en in België is het de ene oprit na de andere dus voordat ge echt op uw juist vak zit moet ge dikwijls 3 vakken kruisen en nog vlug ook of ge zit al terug op een afrit. En bij de middenvaksrijders bv. Daar gaan ze langs alle kanten voorbij. Ik begrijp die middenvaksrijders wel een beetje, als ze mij langs de 2 kanten voorbij zouden steken, zou ik ook schonekes daar blijven rijden want ge kunt gene kant meer op.
Enfin, ze gaat oefenen, de autostrade op en een beetje verder er terug af. Geruststelling voor mij? Niet echt nee. Maar 1 ding weet ik wel zeker eens we achter een camion op het juiste rechtse vak zitten, blijven we erachter hangen tegen 70 tot we eraf moeten en ik ga een volwassenenpamper aandoen.

Vorig bericht heb ik weggehaald.

Ik had niet meteen door dat je  serieus was bep.
Sorry bep!! Het spijt me.
Ik ben de laatste die met andermans angst wil spotten

Het is griezelig om bij iemand met niet al te veel rij-ervaring in de auto te kruipen... daar is geen kruidje tegen gewassen. Ik kan me dan ook heel goed voorstellen dat je hier eigenlijk niet op zit te wachten. Wat vind je van eerlijk zeggen wat je er van vind en vervolgens met het openbaar vervoer reizen wanneer het jou schikt? Ik weet niet hoe het zit met jouw rij-ervaring en autobezit, anders had je zelf op eigen gelegenheid kunnen gaan. Waarom zou je voor de lieve vrede je veiligheid uit handen geven?

Misschien een optie voor in de auto neem een haak of breiwerkje mee...
Zelf doe ik dit ( haken )ook vaak tijdens langere ritten...
Vriend lief wil altijd graag rijden en doet ook aan racen ( en ja ook dan stap ik in de auto )...
Dus echt bang aangelegd ben ik niet...
Maar voor iemand die niet vaak in de auto meerijd kan ik me het beeld er wel bij vormen...
En als je haakt of breid ( lezen gaat mij echt niet dan wordt ik wagenziek ) krijg je veel minder van de omgeving mee...
En dit geeft ook nog eens rust ook nog...

Voor de rest wens ik je een hele fijne vakantie toe...
Geloof ik er heilig in dat het goed gaat komen en je zult moeten vertrouwen op de chauffeur...
Geniet vooral want een mens moet ook heerlijk ontspannen op vakantie...
We zien na de vakantie je creaties wel weer verschijnen...
Have fun...

Zij ziet er zelf niet tegen op om met twee kleuters en oma op pad te gaan? Ik weet nog hoe lastig die kleine blaagjes onderweg kunnen zijn, achterin is het minder comfortabel of zo. Mijne konden behoorlijk ruziemaken en klieren op die leeftijd. Tot de jongste in slaap viel. Hoewel je tegenwoordig films kunt vertonen op de achterbank.

Bep....als je echt bang bent en je grote zorgen maakt: práát erover.
Weet je dochter van je angst? Beseft ze de impact van die angst?
En dan zien of er een oplossing komt.
Misschien ziet ze er zelf ook als een berg tegenop en durft ze dat niet te zeggen?

Inderdaad een trein is een optie, al kan dat een heel gedoe zijn met bagage.
Ik reis graag met de trein.

Als je nooit in een auto zit kan ik me wel voorstellen dat je er schrik van hebt...
Maar als je op een of andere manier toch over die angst heen kwam ligt er een wereld aan je voeten...
Hoe gemakkelijk zou dat zijn als je toch eens naar een andere wolwinkel wilt die verder weg is...

Ik vind dat familieleden best rekening mogen houden met angsten van de oudere generatie. Het is erg makkelijk om er om te lachen, maar zelf zit je er mee. Je ziet nu al tegen de reis op, dan de reis zelf en daarna de angst voor de terugreis. En bedankt voor de hulp, mam! Je mag nog eens helpen.

Na mijn eerste cva heb ik niet meer op een snelweg gereden.
Bang dat ik weer zoiets krijg en dan een ander ongelukkig rijdt.
Maar ik vind het wel een gemis, een stukje zelfstandigheid is weg.
Verder ben ik niet bang.

in de auto ben ik dus dit type :