Zere duim

Ik ken het probleem gelukkig niet ,want het lijkt me niet prettig ,vooral niet als het je uit je slaap houdt .

Ik zit echter net te lezen dat iemand pijn had in zijn vingertop omdat hij de gestoten had .

Ze was voor een spalk naar de huisarts gegaan ,maar die stuurde haar door voor een foto er zat een breukje

Nu lijkt het me als je van een vingertop een foto kan maken dat dat ook van een duim moet kunnen .

Daar zou ik toch verder mee gaan want normaal is het niet misschien een kistje onder de nagel ,niet mee blijven zitten

Wat ik helemaal vreemd vind, is dat ik ook over een pijnlijk stijf been klaagde, dus spierpijn, en dat er een foto van mijn knie moest worden gemaakt. De knieschijf is in orde, dus mijn been doet geen pijn volgens haar. Na veel doorpraten mag ik wel naar de fysiotherapeut. Maar met die duim moet ik leren leven. Nota bene, ze begon wel weer over bloeddrukpillen. Met hoge bloeddruk moet je goede nachtrust hebben. Terwijl ik door die duim niet kan slapen. "Heel naar voor U". Ik heb meestal het idee dat artsen me niet serieus nemen en dat ik met de kluitjes, waarmee ik in het riet ben gestuurd, een polder kan aanleggen. Misschien heeft de fysio iets zinnigs te zeggen over mijn duim.

Volgens mij heb je voor de fysiotherapeut niet eens verwijzing nodig .
Alleen moet je nagaan of hij /zij een contract heeft met je zorgverzekeraar .

Ik zou zeker vragen of deze naar je duim kijkt .Soms kan de pijn op een bepaalde plaats zitten ,maar de oorzaak ergens anders .

Ik hoop voor je dat er tenminste wat verlichting van je pijn komt .

Waar ik sport, twee keer in de week, werken ook fysiotherapeuten. Ik heb de beste beenspecialiste uitgekozen. De dokter gaf een brief mee, waarmee ze die overbodige foto kan bekijken. En een brief dat ik pijn aan het linkerbeen heb. Alsof ik dat niet zelf kan vertellen. Overigens mag ik ook bloed laten prikken om te kijken of ik vitamine D tekort heb. Ik blijf van dokter naar prikpost heen en weer lopen, ik hoor de kassa's aldoor ping zeggen. Want de jaarlijkse APK keuring is a.s. maandag. Dan komt het gezeur weer over bloeddrukpillen. Nee, ik wil eerst aan mijn been (laten) werken, voor ik pillen ga slikken, die meer kramp veroorzaken of zachtjes mijn spieren afbreken. Wat is oud worden toch interessant.

Ik ben altijd meegaand geweest en heb braaf geslikt wat werd voorgeschreven, vanuit het idee dat dokter het beter weet. Toen kon ze het goed met me vinden. Maar mijn klachten over pijn, kramp en andere ongemak werden altijd weggewuifd, zo van "de leeftijd" of de één heeft hier pijn, de ander daar. Toen ging ik op internet kijken naar bijwerkingen, en toen heb ik eerst de cholesterol pillen afgewezen, na een jaar bloedsuikerwaardes van 5.2 tot 5.7 de metformine en na 2,5 jaar experimenteren met bloeddrukpillen, dat wil zeggen 2,5 jaar pijn, kramp en andere nare verschijnselen, de bloeddrukpillen. Ik heb in maart van dit jaar gezegd, dat ik een tijdje wil ervaren hoe het voelt om niets te slikken en geen bijwerkingen te voelen. Ik heb me na die tijd lekker gevoeld, een vreemde ervaring, tot het gezeur weer begon in juni. Toen heb ik twee weken een lichtere dosering gehad van één van die experimentpillen en voelde ik meteen akelige verschijnselen. Dus weer gestopt. Bij het laatste consult had ik net bloed geprikt en urine ingeleverd. Ik had het gevoel, dat ze helemaal niet naar me luisterde, maar vaag afwezig was. En toen ik weg wilde gaan, begon ze over eiwit in de urine en toch weer pillen slikken. Dus ik had het gevoel dat dat hele dubbele consult voor niets was geweest. Overigens had ik gevraagd of ik voor die duim doorverwezen kon worden en toen vroeg zij "Naar wie dan?" Moet de patient dat weten? Ik heb nu gevonden dat er een speciale handenkliniek in Apeldoorn is en dat je voor handchirurgie bij de plastische chirurgen in het Gelreziekenzuis ook terecht kan. Mét een verwijzing van de huisarts. Door dat stukje bot op de knokkel van mijn middelvinger denk ik dat er zoiets onder mijn duimnagel is gegroeid. Ik heb nooit een ontsteking of wondje gehad op die plaats. Ik ben nu inderdaad een lastige patiënt geworden.

Het eerste wat mijn huisarts vraagt als je ergens mee komt, is: wat heb je er zelf al aan gedaan? Wat kan ik voor je doen? Eigen initiatieven worden gewaardeerd. Ik kan me niet herinneren ooit met een kluitje in het riet gestuurd te zijn of een voorstel van mijn kant geweigerd te krijgen. Zeker met mijn alternatieve inslag kan ik me geen betere arts wensen. Je bent toch niet verplicht om samen te werken met een arts die niet aansluit bij jou?      

Verandering van spijs doet eten. Wat kan jou het schelen als je haar af en toe nog ziet, ik zou zeggen trek je plan. Want jij bent niet tevreden

Je hoort het wij staan achter je. En alleen jij kunt aangeven waar je mee zit en wat je voelt en de arts moet met die variabelen dat artsenbrein