Tegen een winterdip

Als je een sombere winterdag hebt, denk dan eens terug aan toen je tien jaar was. De magische leeftijd, waarop je al redelijk zelfstandig was en nog betrekkelijk onschuldig. Hoe vermaakte je je ? Tekenen, kleuren, kleien, knippen en plakken of iets ander creatiefs? Verhalen en gedichten schrijven? Probeer eens of je die dingen ook nu leuk vindt. Je kunt ook meccano, Lego of Playmobiel van zolder halen en kijken of dat nog leuk is. Of je poppenhuis en daar nieuwe dingen voor maken.

Ik had een oudere vriendin toen, 14 was ze, en ze werkte al op een naaiatelier, een hele mevrouw in mijn ogen. Zij tekende op karton een soort Sissi pop, en wij maakten daar kleertjes voor op papier, met van die lipjes om aan de schouders te hangen. Mijn zus en ik keken enorm tegen haar op, ze dronk koffie met mijn moeder en haar vriendinnen, als een groot mens, en zij speelde met ons kinderen.

Er waren in onze straat geen meisjes van haar leeftijd, de meeste woonden in een verpleegstershuis bij hun werk.

Ik heb nog steeds de Sissibaljurk, die zij ooit voor mijn Käthe Kruse pop maakte van lapjes en frutsels, die zij van haar werk mocht meenemen.

ik leef nu, ik geniet nu, ik zing en dans en ben creatief bezig

IK las op internet iets over winterdip en toen dacht ik maar eens tips te geven.

Wat ook helpt, als je met het verkeerde been uit bed stapt, is voor de spiegel gaan staan en lachen. Zeg maar Prunes and prisma's, dan ga je vanzelf lachen. Het is een tip uit Joop ter Heul, denk ik, iets dat je zei voor je de telefoon opnam, dan stond je mond naar een glimlach en klonk je vriendelijk. Het kan ook uit een ander boek zijn, leg me er niet op vast.

Nou Magtelt, het is inderdaad een echte Joop Terheul opmerking.