Onze lieve Midnight

Vorig jaar rond deze tijd moesten we Archie laten inslapen. De dierenarts, die voor onze eigen arts inviel, had ons valse hoop gegeven en zijn lijden nodeloos gerekt. We waren nog aan het wachten op testuitslagen, toen een abces in zijn bek openbrak en hevig begon te bloeden. Tegen de tijd dat we bij de dierenarts waren was hij al te veel verzwakt en had hij teveel bloed verloren. Zij was er niet zelf, weer een andere invaller heeft hem laten inslapen. Dus toen Midnight dezelfde symptomen vertoonde, zijn we naar een andere dierenarts uit de praktijk gegaan en hebben we meteen aangegeven dat we dit niet weer lieten rekken. Hij was in een week al zo verzwakt en afgevallen. Hij bewoog moeilijk, maar leek geen pijn te hebben. De arts was het er mee eens en hielp hem uit zijn lijden. Ineens is het huis erg leeg en stil. En na alle ellende die we met veel van onze katten hebben gehad, hebben we afgesproken geen katten meer in huis te nemen. Onze vaste dierenarts is met pensioen en ik heb inmiddels net zo weinig vertrouwen in dierenartsen als in huisartsen. Het is moeilijk om de goede te vinden, die je niet als melkkoe gebruikt en naar je luistert.

Machtelt ,hier ben ik even stil van .

Je hebt het juiste besluit genomen en dat deed je uit liefde
voor Midnight .

Het zal stil zijn in huis .

Archie en Midnight waren beide aanlopers. Archie was zo schuw, dat onze vaste dierenarts had gezegd, dat we mochten bellen, zodra we hem in de reismand hadden kunnen lokken. En dat ging pas, toen het arme dier een vechtwond aan zijn schouder had. We brachten hem en hij zou een nacht blijven, zijn schouder zou onder narcose gehecht worden en we konden kiezen of hij meteen gecastreerd en gechipt zou worden. Wij wilden dat wel, zelfs als hij zou blijven zwerven, dan wisten we in ieder geval wat zijn lot zou zijn. En hij had al heel wat nageslacht verwekt. Zodra een buurvrouw had gemerkt, dat hij ons als vaste verblijfplaats had gekozen, kwam ze verhaal halen over diverse nestjes, die zij allemaal gehouden had. Maar ik vertelde haar dat hij dat kunstje niet meer kon, en dat wij nu pas verantwoordelijk voor hem waren. Zij had wel 10 katten rondlopen, ja, aan mijn hoela om daarvoor te betalen.

Midnight kwam later wel eens buurten en maakte de hordeur open, als hij eten rook. Op een keer kwam hij luid jankend en hinkend aanlopen, natuurlijk in het weekend. Gebroken teentjes. Juist de kliniek die dat weekend dienst had, had een zo goede chirurg, die ook caviateentjes repareerde, dat het helemaal goed kwam. Daar in de bench merkte iedereen, hoe lief en geduldig Midnight was, echt een scheetje. Ook hij werd bij de operatie gecastreerd en gechipt. Later bleek, dat hij nog heel jong was, want van een kleine zwarte groeide hij uit tot een forse kater, model panter.

Wij hebben echt wel gezocht bij de dierenambulance, het asiel en de stichting Amivedi, of ze een baas hadden. En van Midnight dachten we dat hij, naast ons, een ander huis had later, want soms bleef hij twee dagen weg en kwam totaal niet uitgehongerd terug. Het moeten lieve mensen zijn geweest, hij was altijd vrolijk.

Als onze oude dierenarts niet met pensioen was gegaan, zou ik zeker een aanloper welkom heten, maar dat commerciële dat nu in de praktijk is ingeslopen, nee.

Wij kregen later nadat Archie begraven was, een mail met condoleance, en het bericht dat hij positief was getest op FIV, kattenaids. En dat we Midnight moesten laten testen. Sindsdien waren we alert op de verschijnselen. Maar een test van € 200,- leek ons niet zinvol. Binnen houden lukte van geen kanten. Hij was gelukkig geen vechter, dan was hij gevaarlijk voor andere buitenkatten geweest.

Wat erg ,en ik begrijp dat je nu geen poes meer in huis haalt ,maar als er weer een zwerver aan je deur komt heb je toch weer het gevoel van ik moet ze helpen ,zo was het bij mij ,nu heb ik mijn poes Thor nog eens goed geknuffeld want ...je weet maar nooit he ,sterkte magtelt

Sterkte Magtelt

Jondala wrote: Sterkte Magtelt

Nou, de huisdieren zijn wel altijd bij je. En ze verliezen kan dan best moeilijk zijn. Dat bedoelde ik eigenlijk...