ow jee , wat voel ik me schuldig

twee weken geleden is er thuis een klein ongelukje grbeurd met mijn oudste zoon (8 jaar) , door trek van de wind zijn er deuren toegeslagen en jammer genoeg zaten zijn ringvinger en pink ertussen , heel snel onder de koude kraan en aangezien zijn wijsvinger blauw werd er zalf aangedaan tegen zwelling en blauwe plekken , zwachtel rond gedaan en maar even afwachten hoe het eruit zou zien ... nadien ging hij gewoon weer verder spelen buiten met de broers en vrienden dus ik dacht , dit valt wel mee ...verder niet meer op gelet omdat hij gewoon zijn eigen ding altijd deed , niet meer klaagde en gewoon altijd meer uitkeek om weer te kunnen spelen . nu vandaag toen ik zag dat zijn nagels wel lang waren valt mij op dat het topje van zijn pink wel redelijk scheef stond, het viel me direct op dat dat niet normaal was en ondervroeg hem dus of hij er dan geen pijn aan heeft enzo ( niet echt was zijn antwoord, alleen als ik een glas ofzo neem). ik begon me al te ergeren aan het feit dat hij dit niet eerder had gemeld en heb hem meegenomen naar de spoedafdeling voor een foto , en ja hoor wat ik dacht werd bevestigd , het bovenste deel van zijn pink is gebroken . ik ben heel eerlijk geweest op de spoed en ook verteld dat hij al twee weken zo rondloopt zonder dat ik er eigenlijk weet van had en nu zal dat herstel wel moeilijk gaan verlopen ... ze hebben de pink gespalkt zodat die recht word geduwd maar volgende week moet hij al terug op controle. ik hoop echt dat de spalk toch iets zal helpen inverband het genezen anders zal het oftewel terug breken worden en oftewel een klein pinnetje erin . ik voel me zo schuldig nu doordat ik ten eerste eigenlijk niet direct een gewone check-up gaan doen op de spoed toen het gebeurde en nu ten tweede dat ik als moeder het nog eens niet doorhad dat hij al twee weken zo rondloopt . Ik hoop echt dat het zo zal genezen na zo'n lange scheefstand anders zal het lang duren eer ik het mezelf vergeef denk ik

ongelukjes gebeuren, en je zoon zal een hele taaie zijn en niet zo gauw zeuren over een pijntje, ik kan je best wel begrijpen dat je daar ongelooflijk schuldig over voelt, en op zo'n moment kun je jezelf wel voor je kop slaan, maar gebeurt is gebeurt en het beste wat je nu kunt doen is gewoon je zoon steunen, ik duim voor jullie dat het nog gemakkelijk te verhelpen is zonder grote ingrepen, veel sterkte

dit soort ongelukjes gebeuren helaas. En hij zal er waarscheinlijk ook echt niet zo'n last van hebben gehad. Mijn buurjongetje was gevallen toen hij over een hekje sprong, gigantische grote bult op zijn hoofd en zijn polzen deden een beetje pijn. We gingen voor zijn hoofd naar het ziekenhuis bleken zijn beide polzen te zijn gebroken.

Kinderen zijn blijkbaar nogal makkelijk daarin

Het komt vast weer helemaal goed jij hebt gedaan wat elke moeder doet en je hoorde hem er ook niet meer over.

Halo Dollydottke

ik hoop dat alles vlug in orde komt, zonder nare gevolgen

 

Dat kan gebeuren en zelf vind je het ook zo naar hé.
Hoop dat het toch in orde komt, zonder nare gevolgen!
Sterkte er mee.

een uurtje geleden kwam hij naar me toe zo van : mama , dat prikt heel de tijd en dat doet nu echt wel pijn ... ik dacht ik ga toch eens even de windel van de spalk halen om te kijken wat kleur die pink heeft ( ik dacht aan te vast gebonden en eventueel het bloed niet goed kon doorstromen ) nu zag ik dat zijn gehele pink nu gedraaid in de spalk zat , nou weer niet goed dus . waarschijnlijk met het slapen en het wroeten dat die pink terug gedraaid was in de spalk , en ik dacht wat die vrouw gisteren deed kan ik ook ...ik heb de spalk afgehaald en de pink er terug exact ingelegd zoals het gisteren was , ik heb even naar een vriendin van me gebeld die dokteres is en aan hoe zij het zei zo heb ik het ook gedaan , toch nog even een kleine visite van m'n vriendin voor de zekerheid en ze verschoot dat ik de pink er zo mooi (bijna recht aangezien zijn topje scheef staat) heb ingestoken , nu prikt het ook niet meer zei m'n zoon . al goed dat ik ook al jarenlange interesse heb in de medische sector zodat ik al wist op wat ik moest letten ...morgen gaat ze toch nog al wel wat rondbellen wat ze hebben zo een grote spalk voor een volwassene aangedaan en blijkbaar heeft zijn pink toch nog te veel plaats zodat die zelf terug scheef komt te staan . ik voel me nu  toch al een beetje beter dat ik hem nu al meer heb kunnen helpen

Hij zal inderdaad niet de eerste zijn die met een gebroken iets rond blijft lopen. Hopelijk geneest het snel. Arm kind. Maar hij zal er toch wel niet zo heel erg veel last van hebben gehad. Maar kan me wel indenken hoe jij je voelt.

Ik beken, ik ben ook zo'n moeder die haar zoon met een gebroken pols liet rondlopen. Dus ik weet hoe je je voelt.... Maar als je deze verhalen leest, sta je niet alleen !!!!
Sterkte! 

Sterkte samen. Gelukkig is deze breuk te herstellen. Op het moment zelf van chaos komt er geen helderheid "binnen".

Zo moet ik nog steeds denken aan de jongen van ongeveer 16 die bijna 2 maanden op de weg naast mijn flat niet heeft uitgekeken met zijn fiets tijdens het oversteken. Hij is gegerepen door een vrachtbusje en is bijna doodgebloed (toen al één been kwijt). Daar is achteraf niets meer aan te corrigeren. Eén moment niet uitgekeken en zijn hele toekomst neemt een giga wending (ook voor de directe betrokkenen). Pffffffffffffff nog in elke dag bid ik voor die onbekende jongen.

Zoiets is toch zo snel gebeurt! Ik hoop dat het snel weer beter gaat en dat het goed geneest.