Doetje/Watje

Als ik zegels krijg in een supermarkt of andere winkel, pak ik een spaarkaart en plak ze in. Ook als ik niets wil sparen. Wie ze wil, kan die spaarkaart krijgen. Een vrouw op de sportschool vroeg wie zegels van de Dekamarkt had voor het servies, ik meldde dat ik een halve kaart heb. Begon ze agressief te roepen: "Nee nee, plak ze niet in, doe ze in een plastic zakje voor me." Nu achteraf denk ik, dat ik toch niet gek ben, ik wil die losse plakkers niet overal in mijn tasje hebben of ergens rondslingerend. Als ik ze krijg, plak ik ze meteen. En wie ze niet zo wil hebben, kan de zenuwen krijgen.

Diezelfde vrouw bemoeit zich er ook altijd mee als we geld inzamelen voor een jarige of zieke trainer. Ik neem het initiatief en zij weet precies wat ik moet kopen. En wat er op de kaart moet staan.

Heb ik op mijn voorhoofd staan: Ik ben een watje, zeg het maar en ik ga liggen zodat je over me heen kunt lopen?

Ik had op de soos verteld, dat ik voor de vrijwilligsters tasjes haak en daar een kerstkaart en Ferrero Rocher bonbons in doe. Vind ik feestelijk. Wie mee wil doen, kan geld geven en haar naam op de kaart zetten. Komt er vandaag iemand met de mededeling, dat ik beter Droste flikjes kan geven. Maar ik was nog boos van de gym, dus ik zei: "Koop die maar zelf, ik doe de chocola, die ik wil geven." En nu is zij geirriteerd op mij.

Het rare is, dat wijlen mijn schoonmoeder en mijn man ook een innerlijke dwang hadden om de oppositiepartij te zijn, altijd eerst tegenspreken. En ik heb allang geleerd om mijn eigen plan te trekken. En toch ben ik geïrriteerd als het me weer gebeurt. Bij een verhuizing geef ik altijd een mandje met wijn, brood, zout en een kleine portemonnee met een muntje, naast een cadeaubon en een kaart. Diezelfde sportvrouw roept dan altijd: "Toch niet weer dat mandje?" Maar ze wilde wel weten wat voor symboliek er achter zat en nu doet ze het zelf ook voor kennissen.

Als jij iets organiseert en de rest weet het weer beter...
Ze hoeven niet mee te doen het mag...
En aangezien jij de keuze maakt voor wat je wilt geven of ze doen maar mee of ze doen lekker zelf iets anders...
Ben het ge bemoei van mensen ook wel zat aan het worden...
Iedereen zou het anders doen of met goed bedoelde adviezen...
Maar doe het lekker op je eigen manier...

Nou Magtelt, ik zou mezelf dat vroeger ook hebben aangetrokken, maar tegenwoordig heb ik zoiets van: "Als jij het beter kunt, organiseer het dan vooral zelf en laat mij mijn eigen gang maar gaan." En met zegeltjes: graag of helemaal niet hoor, dan knip je ze maar even van de spaarkaart af, of je weekt ze, je mag al blij zijn dat je ze krijgt toch? Op zo'n moment gelijk zeggen: "O, ik weet wel iemand die ze gráág heeft, opgeplakt of niet, dus helaas voor jou, maar dan krijg je ze niet!" (Ik zou ze dan nog liever in de papierbak gooien dan dat ik ze nog aan haar zou geven als er zulk commentaar komt...) 
Niets van aantrekken dus en gewoon je eigen gang gaan, zou ik zeggen! (Enne... Ferrero Rocher vind ik persoonlijk toch echt nog véél lekkerder dan Droste flikjes... Misschien een paar Drose flikjes aan haar geven met de boodschap: "En nu opflikeren!" of ben ik dan erg cru? Haha!)

Goed zo Magtelt.

Ik denk dat ik een boek ga schrijven: 2018, het jaar dat ik bijna ontplofte. Ik geef een verhuizend persoon altijd een mandje met wijn, brood, zout en een muntje. Zo ook een sosijs, die deze week verkast. Iemand wilde graag meedoen. Ik had al wijn, een leuk zoutvaatje, een mandje en een kaart met handtekeningen. Dus zij mocht een klein brood bakken, als ze haar wekelijkse voorraad bakt. Komt ze later: Straks is het brood te oud of ze vindt het niet lekker, ik geef wel een bruin bolletje, als ik zelf een zak koop. Nou ze kan me wat, ik bak er zelf wel één. Het gaat om het symbool en volgens mij hoort het zelfgebakken te zijn. Voortaan ben ik een eenvrouwscomité, niemand mag meedoen, geld geven of suggesties en kritiek leveren.

Kan ik vast voorintekenen op dat boek ?

Ach ja, het ontploffingsgevaar is geweken. Ik heb de poppenkleertjes voor de sportschool af en dat is het laatste dat ik op verzoek doe. En ik zal mijn mond houden over mijn initiatieven en gewoon doen wat ik zelf leuk vind voor mensen. En op niemand anders dan op mezelf rekenen, dan word ik niet teleurgesteld.

Jammer LW het boek komt er hoogst waarschijnlijk niet.

Verstandige beslissing Machteld ,want bij het uitgeven van een boek komt ook een boel kromme tenen werk kijken .