Wat staat op het menu?

verse tomatensoep met omeletreepjes en een snee goed brood

Spinazie , filetlapje. Kruimige aardappelen van de boer op de markt


Speciaal wezen halen ,want als hij morgen na zijn staaroperatie thuiskomt en een week geen auto mag rijden ,wil hij niet van die gladde aardappelen.

Nou de weg was wel glad .

Ik koop normaal kruimige aardappelen, maar echt kruimig zijn die niet. Nu had ik bij Plus Biologische Kruimige gekocht. Ik vind dat "biologisch" altijd nep, ik bedoel, dat er geen aardappelfabriek staat, waar ze die dingen namaken uit synthetische grondstoffen, net als biologische melk of zo. Maar deze zijn echt kruimig, als je er naar wijst, proberen ze al uit elkaar te vallen, romig smaken ze ook. Ik had er rode kool met een Pink Lady appel en een rolladeschijf bij.

Dat zijn de aardappelen die mijn man ook altijd haalt .

Door de snelkookpan had ik nooit last van "uitelkaarvallen " .

Een ring heb ik nog niet ,maar ik las een truckje .De ringinsmeren met slaolie . Iets meer werk ,maar het helpt en dat is het voornaamste .

Ik vind het prettig als aardappelen nog niet uiteenvallen bij het afgieten, maar wel als ik ze probeer op te prikken.

Vanavond eten wij erwtensoep, weer van Gijs, ik begin er zelf niet meer aan, en van die havermoutpannenkoekjes, die in het blad Boodschappen stonden. De griesmeelpudding, die ernaast stond, bevalt uitstekend en die eten we nu geregeld. Ik hoop dat ze net zo lekker smaken. Het punt is dat je geen koeienmelk gebruikt, maar haverdrank of amandelmelk.

Ik heb niet zo'n zin meer om lang in de keuken te verwijlen, ik ben 73, al jaren met AOW. Wanneer mag ik met pensioen?

Ik kook zelf, maar geen ingewikkelde dingen meer. Bimi's, piepers en gehaktballen. Pitloze druifjes toe. En daarna koffie met een amarettini.

Ik maakte me vroeger al de hele maand december druk over de inkopen en voorbereiding van de Kerstdiners. Tot ik op een piekernacht besloot, dat er nog nooit iemand van honger was gestorven in mijn huis. Dat kwam omdat ik het jaar daarvoor pal voor kerst een infectie aan mijn evenwichtsorgaan had opgelopen. Ik zag de schilderijen los van de muren komen en rondzweven, ik was straalmisselijk. Dus ik moest het bed houden, minstens een week en dan voorzichtig beginnen met opstaan. Mijn zoon en zijn vriendin woonden toen tijdelijk op zolder bij ons en hij had op kamers leren koken. Ze plunderden de vriesladen en de provisiekast met maaltijdpakken van Knorr, kochten groente en maakten de heerlijkste maaltijden klaar. Elke avond kwam mijn zoon mij diner op bed brengen op een blad en zijn vriendin liep achter hem met een klein dienstblaadje voor de poes Audrey, die al die tijd aan mijn zijde verbleef behalve voor een kort kattenbakbezoek. Dat was de enige week in mijn 47 jarig huisvrouwenbestaan, dat ik niet hoefde te koken. Als ik anders migraine had of griep, werd de friteuse gepakt, en dat noem ik geen koken. Of de magnetron werd in werking gezet, ook geen koken. Overigens maakten mijn zoon en ik wel eens samen lasagne klaar. Toen waren het twee pakken plus wat er bij moest, nu doen wij twee keer met één pak. En met Kerst sloof ik me niet uit, hoogstens doe ik alternatieve aardappeldingetjes, zoals Pommes Duchesses.

Wij aten thuis met kerst ook altijd al gewoon, hooguit was er dan b.v. rollade en witlof. Nu met de familie verdelen we de taken gewoon.