Onze lieve Midnight

Fijn dat het wel goed gaat .

Ik hoor af en toe nog het tikken van nageltjes op de plavuizen .

Maar ik moet eerlijk zeggen ,dat als het honden weer is ,ik blij ben dat ik er niet door hoef .

Overdag oppassen ,wil ik nog wel ,maar geen weken meer. Ik heb nog een fleece dekentje dat ik over mijn langharig kleed leg voor de haren en dat is het

hoe gaat het Magtelt?

Geen kat heeft ooit kritiek gehad op mijn uiterlijk of gedrag. Tegenspreken doen ze ook niet. Of klikken. Nou had ik daar bij cavia's en konijnen evenmin last van. De meeste cavia's piepen als een wiel, dat nodig gesmeerd moet worden, wij hebben er één gehad, die een zangerig geluid maakte.

Nou, de huisdieren zijn wel altijd bij je. En ze verliezen kan dan best moeilijk zijn. Dat bedoelde ik eigenlijk...

Jondala wrote: Sterkte Magtelt

Sterkte Magtelt

Wat erg ,en ik begrijp dat je nu geen poes meer in huis haalt ,maar als er weer een zwerver aan je deur komt heb je toch weer het gevoel van ik moet ze helpen ,zo was het bij mij ,nu heb ik mijn poes Thor nog eens goed geknuffeld want ...je weet maar nooit he ,sterkte magtelt

Wij kregen later nadat Archie begraven was, een mail met condoleance, en het bericht dat hij positief was getest op FIV, kattenaids. En dat we Midnight moesten laten testen. Sindsdien waren we alert op de verschijnselen. Maar een test van € 200,- leek ons niet zinvol. Binnen houden lukte van geen kanten. Hij was gelukkig geen vechter, dan was hij gevaarlijk voor andere buitenkatten geweest.

Archie en Midnight waren beide aanlopers. Archie was zo schuw, dat onze vaste dierenarts had gezegd, dat we mochten bellen, zodra we hem in de reismand hadden kunnen lokken. En dat ging pas, toen het arme dier een vechtwond aan zijn schouder had. We brachten hem en hij zou een nacht blijven, zijn schouder zou onder narcose gehecht worden en we konden kiezen of hij meteen gecastreerd en gechipt zou worden. Wij wilden dat wel, zelfs als hij zou blijven zwerven, dan wisten we in ieder geval wat zijn lot zou zijn. En hij had al heel wat nageslacht verwekt. Zodra een buurvrouw had gemerkt, dat hij ons als vaste verblijfplaats had gekozen, kwam ze verhaal halen over diverse nestjes, die zij allemaal gehouden had. Maar ik vertelde haar dat hij dat kunstje niet meer kon, en dat wij nu pas verantwoordelijk voor hem waren. Zij had wel 10 katten rondlopen, ja, aan mijn hoela om daarvoor te betalen.

Midnight kwam later wel eens buurten en maakte de hordeur open, als hij eten rook. Op een keer kwam hij luid jankend en hinkend aanlopen, natuurlijk in het weekend. Gebroken teentjes. Juist de kliniek die dat weekend dienst had, had een zo goede chirurg, die ook caviateentjes repareerde, dat het helemaal goed kwam. Daar in de bench merkte iedereen, hoe lief en geduldig Midnight was, echt een scheetje. Ook hij werd bij de operatie gecastreerd en gechipt. Later bleek, dat hij nog heel jong was, want van een kleine zwarte groeide hij uit tot een forse kater, model panter.

Wij hebben echt wel gezocht bij de dierenambulance, het asiel en de stichting Amivedi, of ze een baas hadden. En van Midnight dachten we dat hij, naast ons, een ander huis had later, want soms bleef hij twee dagen weg en kwam totaal niet uitgehongerd terug. Het moeten lieve mensen zijn geweest, hij was altijd vrolijk.

Als onze oude dierenarts niet met pensioen was gegaan, zou ik zeker een aanloper welkom heten, maar dat commerciële dat nu in de praktijk is ingeslopen, nee.

Machtelt ,hier ben ik even stil van .

Je hebt het juiste besluit genomen en dat deed je uit liefde
voor Midnight .

Het zal stil zijn in huis .