Onze lieve Midnight

Vorig jaar rond deze tijd moesten we Archie laten inslapen. De dierenarts, die voor onze eigen arts inviel, had ons valse hoop gegeven en zijn lijden nodeloos gerekt. We waren nog aan het wachten op testuitslagen, toen een abces in zijn bek openbrak en hevig begon te bloeden. Tegen de tijd dat we bij de dierenarts waren was hij al te veel verzwakt en had hij teveel bloed verloren. Zij was er niet zelf, weer een andere invaller heeft hem laten inslapen. Dus toen Midnight dezelfde symptomen vertoonde, zijn we naar een andere dierenarts uit de praktijk gegaan en hebben we meteen aangegeven dat we dit niet weer lieten rekken. Hij was in een week al zo verzwakt en afgevallen. Hij bewoog moeilijk, maar leek geen pijn te hebben. De arts was het er mee eens en hielp hem uit zijn lijden. Ineens is het huis erg leeg en stil. En na alle ellende die we met veel van onze katten hebben gehad, hebben we afgesproken geen katten meer in huis te nemen. Onze vaste dierenarts is met pensioen en ik heb inmiddels net zo weinig vertrouwen in dierenartsen als in huisartsen. Het is moeilijk om de goede te vinden, die je niet als melkkoe gebruikt en naar je luistert.