Kattenshow

Op 8 en 9 april is er in de Americahal in Apeldoorn een internationale kattenshow.

Haaaaaaaaaaaaaaatsjie!!!!

Wij hebben nog een Britse korthaar en een dustbin, allebei rood en ex-kater. Toen we na de konijnen en cavia's weer aan de kat wilden, gingen we rondkijken en kwamen we op Britse kortharen uit. Eerst een crème katertje, Teddy, dat helaas kort daarna aan FIP stierf, voordat zijn bestelde rode vriendje Be-Bob aangekomen was. Toen mochten we ook het rode halfzusje Audrey van dat vriendje kopen, een schat, die we maar 7 jaar mochten hebben, nierkanker. Daartussendoor kregen we ook nog een dustbinnetje van een allergisch nichtje, Dotje, grijs cypers, die ook nierkanker kreeg, en toen Audrey gestorven was kwam een ander cypers asielpoesje, Belle, ons gezelschap houden. Toen Belle bijna een jaar was, verdween Be-Bob en wilde Ton een andere rode Britse korthaar, Obi. En ik zocht uit het nest van mijn dochters poes een witte kater Morris uit. Tja en toen kwam het telefoontje van het asiel, dat daar een kater Be-Bob gevonden was. En toen hadden we er vier, die het allemaal goed konden vinden met elkaar. En na een jaar kregen we het verzoek om het halfbroertje van Obi in huis, een crème half Brits korthaartje, helemaal niet wollig en mollig, eerder slank met lange poten. Dat was een eenling, kon niet overweg met de anderen en wilde aldoor ver weg rondzwerven, daarom was hij in de cattery niet te handhaven, hij ontsnapte telkens uit de ren. Die is uiteindelijk overreden door een auto. En Belle en Morris zijn gewoon verdwenen, alleen zijn die niet na 3 maanden teruggekeerd. Al onze katten zijn gechipt, dus misschien duiken ze eens weer op. Be-Bob is na zijn korte verdwijning nooit meer ver van huis geweest, maar hij verdedigde voor- en achtertuin met hand en tand tegen andere katten, tot hij op een keer een klein katertje toeliet, hongerig, moe en angstig. Die mocht in zijn huisje in de voortuin slapen en toen we het eten hadden gegeven, duwde hij het met zijn neus naar binnen. Dat was Ziggy. Na een maand moeite gedaan te hebben met posters, telefoontjes aan de dierenambulance en het asiel en Amivedi hebben we hem laten chippen. De kleine charmeur had in de eerste seconde ons hart al veroverd, toen waren we al van hem, maar om het correct af te handelen was hij pas na die maand van ons.