Erfelijkheid?

Vanmiddag kwam ik in een ander topic de vraag tegen of handwerk in iemands genen zat. Eigenlijk heel interessant om dat eens na te gaan binnen je familie. 

Mijn moeder was een goede naaister, heel fijn met drie dochters. Breien moet ze ook goed gekund hebben, want als meisje moest ze 30 naadjes breien aan een sok voor opa of stiefooms, vóór ze buiten mocht spelen. Ze heeft onze schooldassen gebreid en één slobbertrui per kind, maar verder begon ze al te vloeken, als ze een breinaald zág. Vandaar dat ik als enige in de handwerkles zat te pieren over een babybroekje, dat andere moeders allang af hadden. Tot ik voor straf bij de jongens moest zitten. Mijn vader was technisch tekenaar, later ontwerper van betonconstructies. Misschoen komt daar mijn voorkeur voor ruitjespapier vandaan bij het ontwerpen van poppenkleren.

Hmm, aan mijn vader had ik nog gedacht. Mijn vader is op de ambachtschool opgeleid tot machine bankwerker en was altijd heel precies.

Jullie posts brengen me in mijn gedachten terug naar vroeger...mijn moeder breidde ook.

Dit beeld kwam in me op toen Bep vertelde over haar streng die niet af te bollen is...

Ik kwam als klein kind uit school....twee stoelen waren al tegen elkaar geschoven met daarom heen de streng wol die ik moest opbollen en er lagen er dan ook nog een stuk of wat meer voor me klaar. Mijn moeder had hier geen zin in dus lag het er voor mij!

Verder het beeld...mijn moeder rokend naast de bandrecorder met muziek van Helen Shapiro en Conny Francis. De kamer blauw van de rook zodanig dat ik de rook voelde "gisten" in mijn keel!

Ik was 4 toen ik wilde leren breien .
Ik zag mijn moeder niet anders doen . Ik gluurde 's avonds wel eens door de schuifdeuren en was gewoon gehypnotiseerd .
Mijn moeder vond me daar nog te klein voor -lees : had daar geen geduld voor . Ik ben toen achter haar gaan zitten en deed gewoon na wat zij deed . Ik brei dan ook precies zoals zij het deed . Pink om de draad en draad over wijsvinger .
Naaien kon ze wel ,maar daar kwam iemand voor . Jassen keren evenals kragen van overhemden . Direct na de oorlog had mijn broer een jasje en broek van soldaten stof ,ik denk van de wagen gevallen .
Borduren deed ze ook ,maar wel nuttige dingen zoals tafellakens ,schorten -heb ik nog -en smocken van onze jurkjes .
Naaien met de naaimachine ,alleen het rechte werk zoals lakens die in het midden dun waren ,doormidden scheuren ,zijkanten stikken en een zoom in de afgescheurde kanten .
Haken heeft ze ook gedaan -spreien- maar die zijn in en na de oorlog weer uitgehaald om her te gebruiken voor ondergoed voor ons kinderen .
Wel heeft ze d'r hele uitzet van monogram voorzien . Ik gebruik de theedoeken -linnen- nog .
Knotten opwinden deden we samen ,ik moest dan wel m,n armen meebewegen ,dat ging soepeler dan om de leuning van de stoel
Wat ze heel goed kon was kousen stoppen . Voor de nylons had ze zijden kousen ,een gaatje maakte ze met een uitgetrokken haar .
Nylons kon je per ladder op laten halen .

Leuk al die verhalen en zo herkenbaar. Omgekeerde jassen en kragen. Ik ging naar de Mulo in de stad (Heerlen). Gemaakt van een oude jas van oma. Oma was overleden in 1942, ik ging naar de Mulo in 1953!!! De naaister heeft hem gemaakt. Maar ze vond de kleur, donkergroen, wat saai voor een kind. Maakte ze er een geruite kraag en manchetten op. Was een overblijfsel van een jurk van mijn moeder. De sluiting waren stoffen biezen over de jas, die een beetje moesten lijken op houten touwtjes sluitingen die toen modern waren. Wat was ik trots op mijn mooie jas.