knoopsgaten in breiwerk maken zonder knippen

wordt veel in phildar patronen gezegd.

https://www.youtube.com/watch?v=DzMMaT--1r8

ik denk het niet, maar die vraag komt regelmatig langs, daarom dat ik de link er gezet heb. Alhoewel, overlaatst heb ik dat gebruikt. Het vijfde studiejaar leerde breien en ik ging helpen steken oprapen en lussen wegwerken en steken minderen en bijzetten. 3 namiddagen was het en het laatste uur was het in elkaar naaien voor diegenen die een brillekoker of een pennezak wouen maken. Natuurlijk geraakten ze niet af, want knoopjes kiezen, kleur en hoeveelheid is niet zo gemakkelijk. Dus werkjes mee naar huis en toen heb ik de phildar methode gebruikt om een knoopsgat te maken en knopen op een verkeerd gelopen steek te naaien. Gelukkig waren er een aantal die voor een sjaal gingen.

het was heel plezant en ook leerrijk voor mij. Het waren groepkes ingedeeld naar het aantal helpers dat er waren. Ik vroeg welke manier ze zouden leren, de engelse, de noorse of de portugese. Hadden ze de portugese gezegd, was ik al teruggedraaid. De eerste keer had ik extra dikke naalden (15) en wol mee en gaf instructies : rechternaald onder de oksel, linkernaald niet, nu rechterarm naar voor steken en naald moet blijven zitten, linkerhand : met de duim de steken tegenhouden en wijsvinger op de tweede steek zetten zodat die er niet mee afgaat en rechterhand draad vasthouden en liefst nog rond de wijsvinger en dan erin, errond, erdoor en eraf. Met de dikke naalden deed ik het voor. En toen was er al eneke die zei, mijn mama doet dat helemaal anders en die gebruikt zo korte stokken met een draad ertussen. Ik dacht lap, het begint al. Heb haar dan de noorse manier aangeleerd, maar ik moet zeggen, zij had heel veel plaats nodig om met die 'lange stokken' te breien. Iedereen was er vlug mee weg, het was altijd rechts dat ze moesten breien. Tweede keer waren er die al een heel stuk hadden gebreid, met de nodige steken die ergens tussenin hingen, er waren er zelfs die al bobbels hadden gebreid. Hier en daar (als het niet te diep was) steken gerepatriëerd en gefoefeld om terug tot een soepele 30 steken te komen en we waren terug vertrokken. Het ging zo vlot dat ze al breiend konden babbelen. Ik heb hun levensverhalen aanhoort, wat de oma's deden, hoeveel ze verdienden, de oneerlijkheden EN de discussie of het hun taak was om op een klein broertje of zusje te passen, de toch wel beetje ontluikende jaloezie die er heerst omdat 'die alles goed kan' en 'die kan heel vlug'. Ik denk dat ik dat onderwerp vlug heb afgesloten met de wijze woorden : iedereen kan iets heel goed, de ene kan goed lezen, de ander goed zingen of tekenen of knutselen of meehelpen thuis.
En wat heb ik daar geleerd? Dat ge dus op allerlei manieren tot een breiwerk kunt komen, vooral bij de jongens : half onderuit liggend op hun stoel, rechterpriem op de buik recht omhoog en dan jongleren met al de rest en er kwam een breiwerk te voorschijn of 2 naalden loshouden en met de linkerwijsvinger en linkerduim de linkernaald en rechternaald vasthouden om de draad errond te doen en dan elk hand terug een uiteinde van de priem te pakken en zoals ge een mes zou slijpen de draad op de rechternaald door de steek te 'slijpen'

Ik heb zulke dikke houten pennen liggen die van mijn grootmoeder zijn geweest. Zij zou daarmee voren de klas, hoog in de lucht breien hebben voorgedaan. Ik kan mij herinneren dat de zuster op de eerste klas dat ook zo gedaan heeft.