Onze Be-Bob

Ocharme Magtelt .

Het enige dat ik kan zeggen is Heeeeel veeeel sterkte. Weet wat het is als je je kat verliest, heb ook nog maar in januari mijn lievelingskat Baziel verloren, wat is dat wennen hé. Moest hem geen eten meer geven, hij liep niet meer mee in de tuin, ... al die veranderingen!!!

Had toen juist bezinning voor godsdienst in school (een liedje of gedichtje zoeken en vertellen waarom je er voor gekozen hebt). Heb toen een gedichtje voorgelezen over Baziel. Hier komt het...

Lieve Baziel

 

Dank je wel voor de tijd,
dank je wel lieve trotse jongen...
Voor de tijd je met mij hebt doorgebracht,
voor iedere dag en bijzondere nacht.

Dank je wel dat je er altijd voor me was.
Dank je wel voor je aanwezigheid,
ook al kwam dat niet altijd van pas
Nu pas is dat besef het grootst, maar helaas te laat...
geen moment meer dat je heerlijk in de weg staat.

Dank je wel voor jouw houden van,
zo onvoorwaardelijk zoals alleen jij dat kan.
Nooit meer jouw pootjes om mij heen,
geen lieve kusjes en kopjes tegen mijn been

Dank je wel lieve Baziel, lieve jongen...
dankbaar ben ik dat ik jou heb bemind.
In mijn hart zal jouw liefde en kopje altijd aanwezig zijn,
maar helaas doet jouw afwezigheid zo'n pijn.

Had toen ook dat andere gedichtje tegengekomen, maar omdat hij een soort van beroerte of zoiets gekregen heeft en niet is ingeslapen, vond ik dit meer toepasselijk.

Nogmaals veel sterkte.

Groetjes Perlefientje.

Dank je wel dat je dat gedicht met ons wilde delen, Perlefientje. Die dankbaarheid voel ik ook voor Be-Bob, zelfs voor de cattery die hem aan ons afstond, samen met zijn halfzusje. Toen ik nog heel klein was, hadden we twee katten die altijd op mijn stapelbed sliepen en ik dacht dat zij me beschermden tegen nare dromen. Want als ik soms door een heks of een monster werd achtervolgd en om mijn moeder riep, kwam die heks of dat monster aan mijn bed en dan durfde ik bij het tweede wakker worden niet weer om mijn moeder te roepen. Wat was ik dan blij als ik in de vacht van Iwan ofBoris kon duiken met mijn gezicht. Die herinnering kwam bij me terug toen ik jouw gedichtje las.

Ik heb twee dagen van alles laten vallen, gewoon mijn hoofd ergens anders. Maar de andere twee doen zo hun best, Obi ligt steeds bij Ton en Ziggy sliep bij mij, dat helpt enorm. Overdag moet Ziggy naar zijn werk, tuin bewaken en andere katten het leven zuur maken, klein boefje. Gelukkig kunnen we erover praten, dat heeft Ton pas kort geleden geleerd, vroeger sloeg hij dicht. Nu kunnen we allebei ons verdriet kwijt aan elkaar. En toen ik dat van die vuurpijlen van jouw zoons las, bedacht ik dat 's nachts bij ons de zonnelantaarns aan zijn, dus het is niet donker op zijn plekje.

MAGTELT

GROETJES RENATE

Vast wel, vooral handwerken doe je knus thuis en ik vind een huis pas een thuis als er een cavia zit te pieperen en een kat zit te snorren. Trouwens, als er een tijger op t.v. is zeg ik "Aàààch wat een schatje". En als ik van huis ben kijk ik constant naar vogeltjes en honden en katten om me heen.

Handwerken gaat pas echt goed als de kat probeert te flossen met je draad, of het bolletje wol wegslaat zodat het een macrameetje rond de stoelpoten wordt. Of honden ook zo meewerken, weet ik niet. De cavia fluit aleen aanmoedigende wijsjes (of ze vraagt om een stukje fruit, ik ben niet zo goed in caviaans).

We hebben Ziggy van 3 en Obi Wan Kenobi van 7 nog en die lopen toch te knuffelen, net of ze daar tot vorige week zwaar in gehinderd werden. Terwijl be-Bob meestal buiten lag tot hij een paar maanden geleden Tons hobbykamer verkoos als slaapplaats. Plotseling slaapt de Zig op mijn bed, dicht tegen me aan en Obi slaapt in Tons bed, zodra die eruit is, 4 uur in de ochtend als Ton last heeft van slapeloosheid. Die ligt dan naar me te kijken als ik wakker wordt. En Oop komt telkens bij me op schoot rechtop zitten bij de koffie, liggen ben ik te klein voor. Dus we krijgen aandacht genoeg van harige wollige beessies. Ik was alleen zo gewend om met Be-Bob rond te lopen, dan lag hij slap in mijn armen te spinnen. Obi houd helemaal niet van optillen en Ziggy vindt het een manier om van A naar B te komen, langer mag dat niet duren. Maar ja, voor Ziggy opdook zeiden we dat we geen nieuwe kat zouden nemen, en we waren in 3 minuten verkocht. Dus we zeggen nooit nooit. Maar we gaan niet actief op zoek, we wachten tot zo'n droppie ons opzoekt.

och lieve help toch, veel sterkte, ik lees het nu pas....  Ja, het is een enorm gemis, maar hopelijk komen na het ergste verdriet vooral mooie momenten in de herinnering... Ik vind het heel erg voor je...

MAGTELT WAT LIEF

RENATE