Oude kinderboeken

Ik kreeg een e-mail over boeken van een uitgever, neem ik aan, en daar werd geageerd tegen het lezen van ouderwetse kinderboeken. Is dat nog van deze tijd? Vader heeft rust nodig om zijn pijpje te roken, moeder loopt te redderen met een schort voor en het theeblad bij de hand. Iets in die geest.

Ik las als kind in de jaren 50 en 60 ook ouderwetse boeken, Louisa Alcott's boeken, die net na de burgeroorlog in Amerika speelden, Zweedse en Noorse kinderboeken over een voorbije tijd, De kleine lord en De geheime tuin, vol dienstmeisjes en adelijke personen. En ik ben toch gewoon groot geworden. Ik wist dat die boeken zich in een andere tijd afspeelden, sommige zelfs in de oertijd of het oude Rome.

Kinderen hoeven niet te lezen, als het ze tegenstaat, maar een leesbeest leest alles wat zij/hij in handen krijgt, tot en met de tekst op een pakje hagelslag.

Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken? De bezem door Jip en Janneke?

Boeken lezen is in mijn denkbeeld van alle tijden...
De bezem door Jip en Janneke en alle andere kinderboeken hoeft van mij dan ook echt niet...

zou er niet bedoeld geweest zijn voor kinderen die juistekes beginnen gaan te lezen? Dus tot een jaar of 9? In die oude kinderboeken staat nog niet de nieuwe spelling en worden er nog pannekoeken gegeten en is er een spinneweb op de paardebloem.
In de nieuwe boekjes zouden ze dus pannenkoeken eten en is er een spinnenweb op de paardenbloem. En misschien voor de nieuwe lezertjes en dus ook schrijvertjes is dat dan heel verwarrend.

Vergeet aub de Kameleon niet
(oh en alle boeken van Enid Blyton... )

Ik had vroeger maar twee boeken. en die kreeg ik pas toen ik al van de lagere school afwas. mijn ouders vonden dat ik mijn beter nuttig kon besteden.
wel mocht ik soms op een regenachtige Woensdag middag naar de Bibliotheek. daar kon je voor 10 cent de hele middag lezen. heerlijk vond ik dat.

Ik las vroeger alles wat los en vast zat, inclusief De Katholieke Encyclopaedie (in vooroorlogse spelling en met hele rare ideeën). Mijn vader was leraar en had een heuse bibliotheek, met deels nog boeken uit de 19e eeuw van zijn vader (die ook leraar was). Ik denk dat ik toch wel redelijk kan spellen, mijn beste resultaat ooit was 12 fouten bij het Nationaal Dictee zaliger. Mijn moeder vond het vreselijk als ik weer eens zat te lezen, eenzaam en stilletjes in wat voor mij een paradijs was, ik moest vooral gezond buiten gaan spelen, maar ze kon niet tegen mijn vader op. Ik lees mijn dochter van 11 nog iedere dag voor, jaren geleden begonnen met Winnie-de-Poeh en de versjes van Annie M.G. Schmidt, later Emil en Karlsson van het dak, Mathilda, sjakie en de chocoladefabriek, tegenwoordig zitten we aan Harry Potter. Zij heeft ook zelden een fout in haar dictee, terwijl ze er nooit voor leert. Ik denk dat het wel meevalt met die schade die ze oplopen door verouderde literatuur. Het valt me op dat in veel van die boeken sprake is van ernstige kindermishandeling en -verwaarlozing, maar je moet ook leren hoe fictie en overdrijving werkt.

De laatste tijd zijn kinderen veel te veel bezig met de digitale wereld. Laat ze toch gewoon kind blijven en ook boeken lezen, als is het over Jip&Janneke of Pluk van de Petteflet.

ons zoontje van 10 leest ook alles wat te lezen is. of het nu oude of nieuwe boeken zijn als ze maar spannend genoeg zijn. Ook oude Donald Ducks des te ouder des te leuker.

Ik las altijd alles en was een fan van in de Soete Suikerbol, ik heb angst om het te herlezen want W.G. van der Hulst schijnt heel stichtelijk