even niks over hobbys maar even klagen. ik moet het even van mij afschrijven want anders blijf ik er mee lopen, dat weet ik nu al.

eerst wat leuks. ik ben vanmorgen weer naar de verloskundige geweest. de meeste controles waren goed alleen mijn bloeddruk was wat aan de hoge kant. maar dat heeft een rede en daar gaat het nu net om.

we zijn gisteravond terug gekomen van de camping. we hebben daar een seizoensplaats en hebben ondanks dat het de 1ste week nogal wisselvallig was wel lekker rustig aan kunnen doen. voor de kinderen wordt er veel gedaan op de camping dus die vermaken zich prima en ze hebben daar hun vriendjes waar de de gehele dag mee spelen. we zien ze vaak alleen maar voor een natje en een droogje.

nu was michael de 1ste woensdag op de camping jarig. het was overdag wel wat aan het regenen maar we hebben 2 luifels aan elkaar staan met zijwanden dus dan is de overkapping bijna net zo groot als de woonkamer en als het droog was waren de kids allemaal in de speeltuin te vinden. dus ideaal allemaal. tegen 16.30 uur waren alle visite weg op mijn ouders na. die zouden blijven eten en 's avond zouden nog wat vrienden komen want die moesten overdag werken. mijn vader ging even met michael voetballen maar het gras was natuurlijk nog nat. hij glled uit en zijn broek was nat. toen ze klaar waren met voetballen heb ik een schone broek voor hem gepakt en stond hij zich in de voortent om te kleden. nu is dat niks ergs zou je denken totdat ik opmerkte dat michael (die die dag 9 werd en zich een beetje begint te schamen als iemand staat te kijken) in zijn blote kont stond en mijn vader hem stond te filmen. dus ik zeg tegen hem dat hij moet stoppen met filmen omdat ik het niet nodig vind dat hij in de blote kont op de film staat. nou daat was mijn vader het dus helemaal niet mee ens en hij bleef filmen. michael ging achter mijnmans rug staan en mijn vader bleef maar filmen. ik heb hem toen nog ee keer vriendelijk gevrgaad of hij wilde stopeen, maar je raad het al. dat deed hij niet. toen werd ik kwaad en pakte de natte broek op en gooide die naar hem toe voor de camera zodat hij moest stoppen. daar reageerde mijn moeder op door te zeggen dat wij niet zo preuts moesten zijn en dat het toch niks te betekeken had. dat was bij mij de bom. we slikken al jaren een hoop van mijn ouders omdat zij alles altijd beter weten. we doen nl te weinig met de kinderen. lezen niet voldoende voor, pakken ze niet hard genoeg aan (terwijl ze bij ons ook gewoon een tik krijgen als ze niet willen luisteren) en alles wat wij doen is fout. ik was dat zo zat dat bij mij de stoppen doorsloegen. toen ik die broek naar mijn vader gooide zei hij dat als wij dat wilde hij wel weg zou gaan naar huis. ik heb toen tegen hem gezegt dat als hij dat wilde ik hem niet tegen zou houden. hij heeft zich toen omgedraaid en is weggelopen. mijn moeder heft de spullen bij elkaar gepakt en vroeg nog aan mij waarom ik zo reageerde. toen ik tegen haar zei dat het opgekropte woede is van jaren keek ze me aan alsof ze niet wist waar ik het over had terwijl ik al vaker een opmerking had gemaakt over hun gedrag. ze hebben gewoon zo'n gigantische plaat voor hun kop dat ze dat allemaal niet zien. zij wilde dus weten wat ik bedoelde maar de kinderen stonden er bij en we zaten op de camping wat ook al zo lekker gehorig is. ik heb haar gezegt dat het beter is dat ze daar zelf maar eens over na moet denken en dat ze er dan misschien achter zou komen wat er aan de hand is.

dit heeft dus op 8 juli plaats gevonden en vanaf die dag hebben we niks meer van ze vernomen. ik heb veel verdriet hierover maar laat me ccniet weer in een hoekje plaatsen door mij ouders dus als zij niets van zich laten horen dan ben ik er voor nu klaar mee. ik moet nu aan mijzelf denken en aan de baby. ik heb de 1ste dagen veel gehuild hierover (zit nu ook weer met tranen over mijn wangen) maar kon gelukkig goed met mijn man erover praten. hij heeft zelfs gezegt dat als ik naar ze toe wou hij opppas voor de kinderen zou regelen zodat we die kant op kunnen gaan maar dat is niet wat ik wil. ik wil dat mijn ouders me nu eens behandelen als een volwassenen en niet een klein kind die ze kunnen comanderen. misschien zie ik het nu wel allemaal te veel zwart/wit maar ik kan nu even niet anders. als straks de baby er is en ik heb nog niks van ze laten horen dan stuur ik ze wel gewoon een kaartje en dan is het aan hun om te bepalen wat ze doen.

zo dit lucht wel enorm op om het even van mij af te schrijven.

begrijp me wel goed. ik houd veel van mijn ouders maar moet nu gewoon even afstand van ze nemen voor mijzelf en de baby. ik hoop dat alles weer goed komt tussen ons maar dan zal er wel wat moeten veranderen.

zo dit was mijn verhaal.

groetjes

ik hoop dat het je wat opgelucht heeft. 't is niet leuk om in onmin te staan met je ouders.

sterkte

Klagen ? meisje toch.....Ik kan me heel goed indenken dat je zoon niet op zo'n manier gefilmt wil worden . En dan nog wat, jij bent (samen met je man)de baas in jouw huis. En dan kunnen ouders het wel niet altijd leuk vinden dat er bij jou andere regels gelden maar ik, en dit is mijn persoonlijke mening, vind dat ze zich dan aan hebben te passen.

Het is jammer dat het zo moest lopen maar net wat je zegt, nu eerst even aan jezelf en de baby denken. Ik wens je/jullie heel veel sterkte. Groetjes Mistig

Nou Esther,dit is geen klagen,ik vind dat je als ouder respect moet hebben voor je kinderen,en natuurlijk andersom ook.Jullie doen wat jullie goed vinden voor de kinderen,en dat zullen ze moeten accepteren.Ik hoor om mij heen ook wel dit soort verhalen,je zoontje wilde niet gefilmpt worden en terecht,dat krijg je op die leeftijd.Probeer het even te laten bezinken,dan neem je geen overhaaste beslissingen,en denk vooral aan jezelf en je gezin.hoe rot het ook is.

heel veel sterkte.

hoi esther,

logisch toch dat je dit met iemand wil delen? tis niet niks ook toch. je geeft je grenzen duidelijk en dat hebben  anderen te respecteren...hoe moeilijk het ook is soms.

wat mistig inderdaad zegt vind ik ook,denk maar even lekker aan jezelf en jullie baby.

veel sterkte , liefs van chantal

het is jammer,maar goed,komt wel goed jaa beetje tijd nodig

ik kan voorstelen,heb ik ook zo'n probleem met mijn man familie,die niet goed dat niet goed,en ben hier alleen zonder mijn familie,en vooral zo moeilijk schoonzus heb ik ,volgs haar doe ik ook niet goed,maar goed esther je hebt geluk dat kan met je man praten maar met mijn man niet hij luistert altijd naar hud en is erg vind ik,zonder hun kan nieks doen is echt moeilijk,ik zeg niet dat ze zijn verboden voor je tegen mijn man maar bestat toch grens.... ik ben hier al 6 jaar en zich bemoeien met ons,is echt lastig...

ik kan goed voorstelen

dus ik ben ook kwijt

goertjes

Hoi Esther,

Denk dat ik precies hetzelfde zou hebben gereageerd en ik ben niet eens in verwachting. Je eerste zorg is nu dat kleine mensje dat je in je draagt, de rest ... de tijd zal het leren, maar eerst jij en je prulleke. Sterkte en probeer aan leuke dingen te denken, dat helpt de bloeddruk zeker weer een beetje naar beneden.

Meestal slikken de jonkies voor de lieve vrede, maar op een gegeven moment gaan ze over een grens.

ach, wat een vervelende situatie! Dat drukt toch een stempel op je vakantie en nu nog natuurlijk. Ik zou het maar even laten bezinken en hopelijk komt alles weer goed voordat jullie baby geboren wordt! En pas goed op jezelf en je baby!!!

groetjes Ria

Ach Esther wat een dilemma maar voel je niet schuldig, je hebt alleen maar juist gehandeld, niemand heeft het recht om je kind bloot te filmen, zeker je vader zou daar wat meer respect voor moeten hebben. Daar komt bij dat kinderen op een leeftijd komen dat ze niet meer op de foto of film willen, ook dat moet je respecteren, maar zo te lezen kennen je ouders dat woord niet.

Dit hele gebeuren is de bekende druppel geweest,en natuurlijk komt er dan op zo'n moment meer uit dan je achteraf lief is en misschien beter niet had kunnen zeggen, maar aan de andere kant, het kan ook heel erg opluchten eindelijk eens alles van je af te gooien.
En natuurlijk is het verdrietig en wil je dit eigenlijk niet, maar er zijn grenzen.
Probeer het even te laten rusten en afstand te nemen van het hele gebeuren zodat je in alle rust van de laatste weken van je zwangerschap kan genieten.
Want die kleine heeft je nodig en daar zijn al die stress-toestanden ook niet goed voor. (zegt een bijna oma)

Ik wens je veel sterkte, en geniet nog even van die kleine kruimel in je buik.

dank jullie allemaal voor jullie lieve woorden. het werk opbeurend.

ik wacht het gewoon even af en zie wel hoe het afloopt.

en zeinabis jij natuurlijk ook veel sterkte met je schoonfamilie.

als ik nu mijn man niet had gehad was ik er denk ik aan onderdoor gegaan. hij weet elke keer weer precies het goede te zeggen of juist zijn mond te houden en even zijn armen om mij heen te slaan. het is een schat.

gelukig voor je jaa zo'n man is echt geluk

mijn situatie is erger als je..maar goed wat ik doe of heb geduld alleen voor mijn kind.... zij wilt niet ons scheiden zij wilt dat samen zijn,

sterkete en genieten van zwangerscaap,weet je toch dat mag niet nerveus voor je kind,ga maar gewoon lekker rust

groetjes

Hé Estertje, wat een moeilijk ding dit hè. Ik ken het maar al te goed en je moet echt op je strepen gaan staan anders veranderen je ouders nooit.

 Ik zou als ik jou was over een poosje eens een gesprek met ze aangaan en dan heel duidelijk zeggen dat jij volwassen bent en dat jij bepaalt wie je kind filmt en wie niet.

Tegenwoordig moeten we onze kinderen al zo verschrikkelijk beschermen tegen weet ik wat en een kind bloot op de foto of film zetten is tegenwoordig gewoon taboe. Bovendien is hij nu net 9 en wil dat niet meer, zomaar in je blote gat op de foto helemaal niet! ( heb zelf een kleinzoon van 9 en die vindt het soms al niet meer nodig om mij een kusje te geven als ie binnenkomt)Dat is prima, niks mis mee, komt vanzelf wel weer.
Maar foto's en film is een ander verhaal.

Je ouders zijn zich van geen kwaad bewust want zij denken dat ze alles goed doen. Ik had zulke schoonouders die zich ook overal mee bemoeiden en ik heb op een dag een brief geschreven. ( 10 vellen vol)
Nou de reactie die ik daarop kreeg was niet best maar uiteindelijk zijn ze er wel over na gaan denken en kon ik merken dat ze vele jaren later toch anders gingen reageren.

Maargoed, je bent en blijft wel hun kind, daar doe je niks aan. Maar daar staat dan wel tegenover, je bent dan wel hun kind, je bent ondertussen wel een volwassen kind met een iegen gezin.

Denk nu eerst maar even aanjezelf en je baby en je gezin. De rest komt wel weer, laat maar even rusten maar ook niet te lang. Het moet wel bespreekbaar zijn anders wordt de kloof steeds maar groter. Gelukkig staat je man helemaal achter je. ( tja het is zijn familie niet sorry hoor dat ik dit zeg maar vaak is dat zo)

Je ziet het bij Zeinabis, zij als "buitenlandse" heeft het ook moeilijk als haar man dan ook nog eens achter zijn familie staat. Zeinabis jij ook sterkte in dit soort zaken

Ik wens je veel wijsheid, moet zelf mijn moeder gaan vertellen dat ik haar niet 5 weken kom helpen als zij een nieuwe heup krijgt Dat kan ik nu nog niet opbrengen en is wel vanzelfsprekend dat ik het ga doen. Mijn broer en zus die denken er niet eens overna!!!!

Sterkte en denk aan je babytje, dat is nu belangrijk, bloeddruk weer omlaag!!!!

dank je wel meia

en vooral voor me mag nieks,zelfs truiwen,we wilden truiwen en als ben buitenlanders we hadden een paar jaar geleden van gemeente gekregen dat mog truiwen en wat denken jullie,mijn man heeft geaanuleerd die truiw dag datum,en reden????????? mag niet ik ben buitenlanders en daarom,ze hebben samen bedrijv,en heeft eerste zijn zus gezegt tegen hem en dan de rest................ dus van schoonfamielie mag nieks ik vergeet nooit in mijn leven die was ,en noch steeds hun moeten alles weten wat hier gebeuren en z.v   echt serius,zonder grapje

groetjes

Goh Esther, wat een verhaal.

Heel apart ook. In de regel is de oudere generatie toch veel preutser???

Lastig ook hoor, opstaan tegen je ouders. Maar wel heel goed. Tenslotte ben jij ook nog het baken van je eigen kinderen. En afgezien van het feit dat bloot filmen niet leuk is en gevolgen kan opleveren, wilde je zoon het duidelijk zelf ook niet. Dat is eigenlijk al reden genoeg om de film terug te spoelen en te wissen.

Voor jullie verstandhouding; rustig afwachten. Waarschijnlijk willen zij hun verhaal ook kwijt, en horen ze (hopelijk) vanzelf dat dit incorrect is. Je hebt nog even voor de bevalling. Misschien is het dan al "over". Anders maar even laten zitten. Tenslotte missen zij alle voor en napret en krijgen jullie een lief babytje.

Alles makkelijk gezegd hoor, dus ik wens je veel sterkte.

Rosemarie

Ps. Zeinab voor jou natuurlijk ook. Altijd lastig die cultuurverschillen.

Laat het maar allemaal even tot rust komen en probeer het voor de bevalling nog eens te bespreken. het is vast voor iedereen fijner als voor de bevalling duidelijk is hoe de verhoudingen zijn. Het zal op zijn best wel even flink bekoeld zijn maar ze weten nu dat ze rekening met je moeten houden.

Succes

Ha Esther,

Gewoon even een dikke knuffel voor jou!. Ik vind dat jij het recht heb om te verzoeken met het filmen te stoppen. Daar moeten ook jouw ouders respect voor hebben. Jammer dat het escaleert maar ja wat lees is dat er al even spanning is. Denk nu lekker aan je kindje en je mannetje van 9. Knuffel met je partner en geniet van je mooie gezin. Dat is belangrijker dan alles wat er om je heen plaats vindt. Doe wat jij denkt wat goed voor je is. Wacht je af of neem je de eerste stap. Bepaal dat zelf en niet wat je omgeving vindt dat je moet doen.

Ik wens jou en Zeinab heel veel wijsheid, sterkte en moed toe. 

Groetjes Simone 

bedankt creaans voor steun

ja die wijsheid help niet zo heks zus heeft nou nou zeg

gelukig dat heb kwijt en ben blij dat jullie steunen me bedankt hallemaal

groetjes

je zoontje mag erg blij zijn met zo'n mama die voor 'm op komt, het zijn wel ZIJN gevoelens! Ik vind dat je dat super gedaan hebt!

Je gevoelens over je ouders zijn nu erg heftig zo te horen... probeer het even uit je hoofd te zetten (niet zo simpel...) maar jij én dus ook de baby gaan nu voor...

Als het allemaal wat kan bezinken, gaat het praten misschien beter...

Ik wens je veel sterkte, en probeer echt aan jezelf en dat kleine wondertje te denken, de rest maar even laten wachten...

Esther ik vind het juist heel erg moedig van jou, en van mij krijg je een dikke pluim, je zoontje kan zich geen betere moeder wensen, want jij kwam/komt voor hem op, en als je daarvoor tegen je eigen ouders moet ingaan chapeau.  Probeer nu vooral aan jezelf je baby en je gezinnetje te denken, laat je ouders de tijd en misschien zien ze hun "fout" wel in en misschien is een gesprek op neutraal gebied een oplossing?

Zeinabis voor jou ook heel veel sterkte en laat vooral niet op je kop zitten.

Voor allebei een heel dikke knuffel

Hallo,Esthertje!!!!!

Lieve meid!!!!!

Hoe moeilijk het nu mischien is...probeer es alleen aan leuke dingen te denken.Je kindertjes,je man die je zo goed bijstaat en nog het meest denk aan je prachtige baby!

Je bent zwanger en dat kindje in je buik is echt het allerbelangrijkste.Huilen is echt niet goed voor je baby.Je kindje voelt je zo goed aan.Doe waar je zin in hebt.Maak leuke dingen.

Je hebt groot gelijk dat je als er dingen je niet stemmen dat je het zegt!Je grootste recht!het is uw kind.Je ouders zijn nu mogelijks wat geschrokken en mischien is dit es goed.Beseffen ze nu mischien dat het je ernst is.En hopelijk leren ze eruit en zullen ze meer rekening houden met jou mening!

Ook voor je ouders is dit nu eventjes de knop omdraaien en anders leren denken en omgaan met jou.Want kinderen zien opgroeien en loslaten is waarschijnlijk niet zo makkelijk. Hopelijk zien ze nu eindelijk in dat jij de kinderen hun mama zijt en dat zij uw meningen moeten respecteren.Ik denk dat je ouders het echt niet zo kwaad bedoelden maar in deze situatie zijn ook zij niet meegegroeid. Dus evntjes loslaten om daarna dichter bij elkaar met hopelijks wat meer begrip samen verder te gaan.Verwacht geen wonderen. Maar beetje bij beetje zal alles mischien wel beteren!

Denk aan je baby en huil niet meer,lieveke!

je ouders zijn niet weg en alles word vast wel weer beter en nu es echt beter!

Geniet van vakantie met man en kindertjes!!!!!!!Perle!

Zeinabis!!!!

Jou situatie moet ook niet gemakkelijk zijn!Als je man niet aan jou kant staat.

Hopelijk kun je soms met iemand praten. Gelukkig heb jij ook je hobby als uitlaatklep!Want je maakt je maakt zo'n mooie dingen!

Zoals net dat mutsje!!!!

Veel sterkte!Perle!

HE LIEVE ESTHER, IK WENS JE HEEL VEEL STERKTE. IK WEET HOEVEEL PIJN HET DOET ALS JE OUDERS JE MAAR NIET BEGRIJPEN EN ZE JE OOK NOG ZO MAKKELIJK KUNNEN MISSEN DOOR ZELF HELEMAAL GEEN CONTACT OP TE NEMEN. DENK GOED NA OVER ELKE BESLISSING DIE JE NEEMT, PRAAT ER OVER EN VOLG STEEDS JE GEVOEL. DENK OOK NA OVER DE GEVOLGEN VAN EEN BESLISSING. NAAR ZE TOE GAAN LOST INDERDAAD DEZE RUZIE OP MAAR HOE GAAT HET DAN IN DE TOEKOMST? HEBBEN ZIJ ER DAN IETS VAN GELEERD? OF DENKEN ZE: ZIE NU WEL ESTHER ZIET NU OOK WEL IN DAT ZE NIET ZO'N GROTE MOND MOCHT HEBBEN. GELUKKIG IS ZE BIJGEDRAAID. EN GEVEN ZE DE VOLGENDE KEER GEWOON WEER KRITIEK EN LUISTEREN ZE WEER NIET NAAR JE. HET IS ZO MOEILIJK EN ZO DUBBEL ALLEMAAL. PROBEER INDERDAAD ZOVEEL MOGELIJK AAN JE KINDJE TE DENKEN.

ENNE, WIJ HEBBEN DEZE ZELFDE SITUATIE VIER JAAR GELEDEN MEEGEMAAKT. WE HEBBEN DRIE JAAR OP EEN EXCUUS MOETEN WACHTEN. MAAR NU GAAT HET HEEL GOED. MIJN OUDERS RESPECTEREN ONS EN ZIJN ONTZETTEND TROTS OP HUN KLEINZOON. SOMS IS EVEN AFSTAND (AL WAS DRIE JAAR WEL HEEL ERG LANG) ENORM GOED.

Esther ik vind het juist heel erg moedig van jou, en van mij krijg je een dikke pluim, je zoontje kan zich geen betere moeder wensen, want jij kwam/komt voor hem op, en als je daarvoor tegen je eigen ouders moet ingaan chapeau.  Probeer nu vooral aan jezelf je baby en je gezinnetje te denken, laat je ouders de tijd en misschien zien ze hun "fout" wel in en misschien is een gesprek op neutraal gebied een oplossing?

hoi esther ,ben het helemaal eens met wat sandra schrijft,

ik wens je veel sterkte!!!

groetjes hesterkg1

nou het hek is van de dam. we zijn vandaag precies 3 weken verder en alles is zo geescaleerd dat ik nu even geen contact meer wil met mijn ouders. we hebben verschillende briefwisselingen gehad maar alles wat wij rpobeerde uit te leggen werd bij mijn ouders van de hand gedaan als dat wij liegen en dat vooral mijn man overal de schuld van heeft. we hebben er zo veel verdriet van en mijn bloeddruk begint nu zorgelijk op te lopen dat ik gisteravond mijn ouders een mailtje heb gestuurd dat ik nu voor mijn man kinderen en baby op komst kies en even geen contact meer met ze wil. als ze na de bevalling contact willen mag dat maar dan zullen ze zelf eerst moeten gaan bedenken waar de fout ligt.

mijn man werd er nl van beschuldigd dat hij alles in scene heeft gezet op de verjaardag van de oudste en dat hij er op uit was om ons te scheiden (ik met mijn ouders) en dat ik oogkleppen op zou hebben en dat niet zag. nou ik kan jullie zeggen dat dat juist niet het geval is want hij heeft heel vaak tegen mij gezegt dat als ik naar ze toe wilde om te praten hij vrij zou nemen van het werk en dat we daar naartoe zouden gaan. maar aangezien zij ons zo zwart proberen te maken en overal  van beschuldigen ben ik er nu geheel klaar mee.

ik zit nu lekker op de camping met mijn nieuwe laptop die ik vor mijn verjaardag van mijn man heb gekregen zodat ik hier jullie ook kan volgen en voor straks als de kleine er is ik lekker boven in bed alles kan opschrijven (een soort dagboek) dat heb ik bij de andere ook gedaan en dat is best leuk om dat terug te lezen.

ik heb hele lieve en zorgzame buurtjes die af en toe komen kijken hoe het met mij is zodat ik niet helemaal alleen ben. dat is voor mijn man ook wel geruststellend dat er iemand is waar ik terecht kan als ik het moeilijk heb.

ik heb nog wel veel verdriet over het gehel voorval en de kinderen krijgen toch ook wel vlagen mee omdat ze me soms ook wel met rode ogen zien. ze zijn dan toch wel zo groot om te weten wat er gebeurd. we hebben ze wel verteld dat we ruzie hebben met opa en oma en dat we nu even niet naar ze toe gaan en ze ook niet hier komen maar verder weten ze niks. we bewaren alle brieven en als ze later groot zijn dan mogen ze van ons alles lezen en dan kunnen ze zelf een conclusie trekken. ik wil ze er niet te veel mee belasten nu ze nog klein zijn. het is wel sneu want over 3 weken is onze dochter jarig en het eerste wat ze dus gisteren zei was dat ze dan ook geen kado van opa en oma krijgt . we hebben haar al gerust gesteld dat ze die dan van ons krijgt. daar was haar broer het gelukkig ook mee eens want hij vond het ok zielig dat ze dan van hun niks kreeg terwijl hij wel wat gekregen heeft.

dit schrijven lucht wel weer lekker op voor mij. het is wel een heel verhaal geworden en ik hoop dat ik jullie ooit in de toekomst kan vertellen dat alles weer goed gaat komen maar dat zal de toekomst moeten uitwijzen.

Een zeer vervelende situatie,ook ik heb in zo'n situatie gezeten met mijn vader,ook hij wilde niet inzien,dat het aan hem lag en niet aan mij.Ik kan je nu alleen maar sterkte wensen,en vooral aan jezelf te denken,jij moet verder met je man en kinders,dat is het meest belangrijke.En natuurlijk ben je verdrietig,dit is niet niks.Probeer een beetje te genieten en te rusten.nog even en je moet bevallen,dat is eigenlijk het enige op dit moment waar je aan zou moeten denken,ook al is het moeilijk.

Heel veel sterkte.

Hoi Esther,

Wat een vervelende situatie... maar ja, dat jij opkomt voor je zoontje vind ik doodnormaal, ook als je tegen je ouders ingaat !! Jij bent immers op de weg van je kinderen gezet om ze te beschermen en lief te hebben !!

Probeer nu alle zorgen een klein beetje van je af te zetten en te genieten van je man, je lieve kinderen en het kleintje dat binnenkort jullie leven komt binnenstappen... 

Héél véél sterkte !

Nu lekker aan jezelf en je gezinnetje denken. Het geeft allemaal veel te veel stress voorjezelf en je ongeboren kindje. Laat je maar fijn vertroetelen door je mannetje en kinders en die lieve buren.

Knuffel Simone

Je hebt al veel goed advies gekregen en ik denk dat jezelf op dit moment de juiste keuze maakt, nl. voor jezelf en je gezin, maar leuk is anders is deze periode.

Wat wel leuk is, is het cadeautje van je echtgenoot en dat je een soort dagboekje gaat bijhouden voor de kleine.

Geniet van je laatste weken en van dat heerlijke gerommel in je buik, je gaat het nog missen dadelijk, al is dat lieve bundeltje in je armen natuurlijk ook helemaal te gek. Zorg goed voor jullie twee, al het andere is nu even niet belangrijk.

Oh Esther, ik lees je verhaal nu pas voor het eerst dus schrik wel van dit alles. Ik heb ook gezien dat je al veel adviezen hebt gekregen.
Ik vind dat je een heel dapper besluit hebt genomen in deze en dat je nu ook helemaal moet gaan voor je gezinnetje en natuurlijk de baby die een dezer dagen alweer het daglicht zal aanschouwen. Probeer nog te genieten van de laatste loodjes al zijn die in jouw geval extra zwaar.

Pas goed op jezelf.

Lieve Esther, wat is dit een vervelende situatie. Maar je hebt groot gelijk. Hoe kun je kinderen respect leren, als je hun gevoelens niet wilt respecteren ?

Je zoontje heeft ook het recht op respect van je ouders. En het is heel goed van je dat jij daar voor op komt.

Gelukkig zijn niet alle ouderen zo hoor, ik ben 71, maar toen mijn kleinzonen in de leeftijd kwamen dat ze liever geen kus meer gaven ( of kregen ), heb ik daar nooit geen probleem van gemaakt. Meisjes hebben daar niet zo,n moeite mee.

Nu zijn ze volwassen, en als ze binnen komen geven ze me spontaan een kus of knuffel.

Zoals er voor mij al gezegd is, probeer het nu even van je af te zetten en geniet van je gezin, je man en het prachtige nieuwe leven dat in je groeit.

En probeer over een tijdje of het mogelijk is, je ouders in te laten zien, dat ze nu toch echt te ver zijn gegaan.

Geniet meisje, geniet.... geniet TONY

dank jullie wel allemaal voor al die lieve woordjes. dat doet me heel goed.

ik heb vannacht best goed kunnen slapen en voel me dan vanmorgen ook en stuk beter. ik ben er wel verdrietig over maar moet het nu gewoon van mij afzetten.

ik ben blij met al die steun van jullie, en alle andere die het weten (zijn alleen mijn schoonouders en de buren op de camping) maar ik heb er veel aan.

maandag moet ik weer naar de verloskundige en dan zal ik jullie even bijpraten hoe het gaat met de kleine. onze 2de was nl nog geen 5 pond bij de geboorte en nu krijg ik dus maandag een groeiecho om te kijken of deze baby ook zo klein is of al wat groter. aan mijn buik te zien is deze wel wat groter want ik heb me een toeter

heel veel dank allemaal.

Gelukkig merkt het kleintje dus vrij weinig van alle commotie en ik neem uit je schrijven aan dat het daar allemaal goed gaat. Geniet daarvan en bedenk dat je het immers daarvoor allemaal doet.

Ik hoop dat je aanstaande maandag met heerlijke positieve verhalen terugkomt van de verloskundige. Ik wacht in ieder geval je verhalen af.

ik hoop dat alles goed zal gaan,dat je baby goed groeit.en denk momenteel inderdaad allen maar aan je gezin en jezelf.het zal wel moeilijk zijn om het van je af te zetten want het is niet niks.ook ik heb problemen met m,n ouders gehad.toen ik 50 was ben ik overspannen geraakt.want je blijft hun kind,en dan heb je maar te luisteren.maar zo is het natuurlijk niet.veel sterkte!!!!!!!en hoop dat je een hele lieve baby zal krijgen.

liefs puck

naatje wrote: WAT EEN TOESTAND ESTHER.DENK GOED AAN JEZELF EN KOESTER WAT JE HEB [EN WAT GAAT KOMEN].WAT ER OOK GEBEURD IN DE TOEKOMST JE HEBT EEN FIJNE BEGRIPVOLLE MAN EN 2[BIJNA 3] LIEVE KINDJES.

helemaal mee eens