zoals ik al geschreven had zou ik jullie nog een verhaal laten lezen wat mij gisteren allemaal is overkoemn. alles is nu gelukkig weer goed dus dat scheelt weer.

wij waren nog op de camping en zouden gistermiddag naar huis gaan omdat ik vandaag naar de verloskundige moest. en ik ben morgen 37 weken dus vond ik het niet meer verandwoord om daar met de kids zonder auto te blijven.

gisterochtend om 5.30 uur werd ik wakker met een verschrikkelijke pijn net onder mijn borstbeen. in het begin voelde ik de kleine niet bewegen dus was ik even in paniek. na ong. 15 minuten begon het toch te schoppen en dat lucht al aardig op maar die pijn werd steeds erger. ik heb om 6 uur toch de verloskundige maar gebeld en gevraagd wat ik nu moest doen. ik moest onder de douche gaan en even wat lichts eten. zij dacht dat het misschien de maag zou kunnen zijn. als het niet beter werd dan moest ik terug bellen.

mijn man vertrouwde het niet en is gelijk het bed uitgegaan en is begonnen met alle spullen in te pakken. hij wilde naar huis voor het geval er toch wat anders aan de hand was. we hebben de kinderen laten slapen en zijn begonnen met inpakken van alle spullen die we de laatste 4 weken verzameld hadden.

om 7 uur heeft hij mijn schoonouders(die ook op de camping waren) wakker gemaakt en gevraagd of zij de kinderen op konden vangen. die waren om ong 7.30 uur bij onze caravan en zijn wij richting huis gegaan. onderweg de verloskundige maar weer gebeld dat we onderweg waren en de pijn nu echt ondragelijk was. zij advieseerde om de doktersdienst even te bellen, daar kwamen we toch langs. daar konden we gelijk naar toe. daar aangekomen konden we gelijk naar de spreekkamer en was de arts er ook binnen 5 minuten. die vond het verstandiger dat we even naar het ziekenhuis zouden gaan omdat zij niet precies kon zeggen wat het was en ze toch zekerheid wilde.

om 8.30 uur waren we dus in het ziekenhuis en moest ik aan de ctg en de bloeddrukmeting liggen, maar liggen was echt een marteling. ik heb het 45 minuten vol gehouden en toen gilde ik het uit van de pijn. ik mocht van het bed af en dat lucht aardig op.

met de kleine was alles goed vlg het ctg. maar mijn bloeddruk was veel te hoog. er zat ook wat eiwit in de urine. dus toen maar bloedprikken en dat was gelukkig allemaal goed.

toen de gyn. kwam heeft ze een echo gemaakt en konden we onze kleine nog even bewonderen. het doet je dan wel goed om te zien dat daar alles goed mee was. al was het wel aan de kleine kant. het is nu ongeveer tussen de 2600 en de 2700 gram. (maar onze 2de was maar 2495 met 38 weken dus deze is al iets groter.

na mate de ochtend voorbij ging werd de pijn gelukkig ook minder en weer te dragen. ze denken (waar weten het niet 100% zeker) dat ik last heb gehad van acute maagzuuraanval in extreme mate. ik heb nu een drankje mee gekregen maar die werkt nog niet zoals het moet wat ik heb vannacht wel weer maagzuur gehad maar gelukkig geen pijn meer.

vanmorgen had ik al een afspraak staan bij de verloskundige dus daar ben ik net even geweest. de bloeddruk was weer wat gedaald en nu wel acc. wel wat hoog maar ik hoef niet ongerust te zijn.

woensdag moet ik weer naar het ziekenhuis voor opnieuw een ctg en een bloeddrukmeting. als die dan goed is dan kan ik weer gewoon onder begeleiding van de verloskundige blijven. dus dat is nog even afwachten. maar de vk zag het allemaal wel goed komen.

we hebben gistermiddag ook nog even de dokter van de doktersdienst gebeld want dat had ze gevraagd. zei dacht dus echt dat ik al aan het bevallen was maar wilde me niet ongerust maken en heeft daarom niks gezegt. ze was blij dat alles weer beter ging dan 's morgens. dat was echt een lieve vrouw. die zou ik wel als arts willen hebben maar daar zit ze te ver voor weg.

zo dat was dus mijn verhaal. hij is wel lang geworden maar als ik eenmaal aan het schrijven ben dan komt er geen einde aan.

zo esther,dat was wel weer even heftig.hoop niet dat je zo bezig blijft.hou die drie weken nog even vol.

liefs puck

Kan me voorstellen dat je even geschrokken bent,maar gelukkig is alles goed,die pijn is natuurlijk heel vervelend.Nog drie weekjes volhouden,het is wel een kleintje.

Sterkte!!

Sterkte Esther, je BELONING komt er bijna aan!!!!!!

liefs, Joke

oi schrik je van ja zeker..

en nu moet je gewoon nieks doen even rust voor je zelf vrij tijd maken ok en dan komt wel goed zelf moet geloofen

groetjes

dat is behoorlijk schrikken geweest zeg.

Ik denk omdat ik de klachten herken dat het een galaanval is/was.

Heb hier ook vreselijk last van gehad kon dagen niets eten niet lopen niks (en we zaten midden in een verhuizing.

Mijn gal is verwijderd omdat ik galstenen had en ik heb nu nergens meer last van.

Mijn tante had het idd in de zwangerschap.

...dat was wel even hectisch............

hopelijk blijft de baby nog even lekker

in et warme nestje............STERKTE

Inge verwijderen ze dan niet je gal?

Bij mij is dat eigenlijk meteen gedaan.

Hmmm mijn tante was ook zwanger toen ze haar galblaas verwijderde.

Maar zo ver in de zwangerschap doen ze het niet hoor.

Let nu wel op je eten niet te vet enzo.

Ik kreeg/krijg het van chocolade.

HE WAT EEN SCHRIK. EN WAT EEN SPANNING. GELUKKIG IS VERDER ALLES GOED. HOPELIJK HOUD JE LICHAAM ZICH RUSTIG DE REST VAN DE ZWANGERSCHAP. STERKTE EN DOE RUSTIG AAN. ENNE MAG IK OOK JE ADRES?

ben blij te horen dat het nu weer goed met je gaat!!! even schrikken zeg,tjonge!

heel veel sterkte de komende spannende weken,

groetjes van chantal

Oei, wat zullen jullie geschrokken zijn. Fijn dat alles nu weer rustig is. Zo proberen te houden even nog.....

Sterkte voor de komende weekjes,

Dorine

ik kom net weer uit het ziekenhuis en hebben ze alles weer nagekeken. de bloeddruk is wel wat hoog maar nog niet zo hoog dat ik me zorgen hoef te maken. verder was alles goed en kan ik gewoon onder begeleiding van de verloskundige blijven. dus nu is het maar weer afwachten tot de kleine denkt : ik wil eruit! al mag dat vanmij over een half uur ook wel. ik ben er geheel klaar voor.

Hallo Esther,

Wat schrikken voor je, zeg, akelig hoor!! Maar wel fijn dat het nu weer goed lijkt te gaan. Heb je last van de warmte?? Ik heb er zelf niet heel erg veel last van, maar bij mij is vooral mijn bekken wat erg vervelend doet. Ik heb lang niets van me laten horen, we waren ook zo druk met de verbouwing! Nu is boven datgene klaar wat we wilden, en kan ik eindelijk ook rustig genieten, de laatse week...!!

Jij hebt dus ook een klein babietje in je buik? Bij mij is het ook een kleintje, zegt de VK. Hooguit 6 pond, maar de andere twee waren nog geen vijf en nog geen zes pond en alletwee 45 cm lang. Dus dat zijn ook kleine ukkies. Ben benieuwd hoe groot het babietje nu is. Wel lekker dat je nog even hebt kunnen genieten van een vakantie. Dat zat er bij ons niet in, de kamers moesten eerst klaar. Wij zitten eraan te denken om in oktober een weekje met de kiddies richting een warm land te vliegen. Moeten nog even kijken hoe het gaat als het ukkie er eenmaal is, maar dat zien we nog wel.

Ik wens je heel veel sterkte de laatste weekjes, en ik denk dat ook jij, net als ik er helemaal klaar voor bent dat het komt, haha!! Ik ben zoooooo nieuwsgierig!!!

De ene was een week te vroeg, en de andere 9 dagen later, dus ik denk dat deze rond 16 augustus komt, haha, op de uitgerekende datum, dat lijkt me wel wat!! Maar goed, geduld is een schone zaak!!! Succes ermee!!

Koningsdochter wrote: GELUKKIG DAT NU ALLES GOED LEEK TE ZIJN EN DAT JE IN IEDER GEVAL GEWOON BIJ DE VERLOSKUNDIGE MAG BLIJVEN. IK HOOP MET JE MEE DAT HET NU SNEL GAAT BEGINNEN. SOMS KAN JE ZO ONGEDULDIG ZIJN HE DIE LAATSTE WEKEN.

ik denk dat we dat allemaal zijn de laatste weken sterkte Esther

allebei heel veel sterkte met de laatste loodjes,en dat alles goed zal gaan.en jullie hel lieve baby,s krijgen.

groetjes puck

De laatste loodjes....   maar ja, het is dan ook het wachten dubbel en dik waard !!!!  Héél véél sterkte voor de laatste tijd !!!