sorry alvast dat ik het hier neer schrijf maar ik heb even hulp nodig met raad

onze hond ( grote en zware stafford) sukkelt nu al een jaar aan zijn linker achter poot , vorig jaart nov geopereerd aan gescheurde kruisband , in maart operatie aan miniscus en in augustus weer een operatie door een kapotte knie , dit allemaal aan zijn linker achter poot. normaal moet hij na 2 weken als stilletjes terug op zijn poot moeten steunen maar echter na die laatste operatie deed hij het niet en nu nog altijd niet, de maandag die voorbij is met hem dus terug naar de kliniek gegaan en daar kregen we dus te horen dat hij veel te veel arthrose op die knie heeft zitten en dat zelfs nog een operatie hem niet kan helpen dus nu vandaag moesten we terug omdat zijn medicatie dien maandag werd verhoogd en nu mmoesten we laten zien of het iets beter was. nou echt niet dus ... nu gebruikt hij hem helemaal niet meer dus loopt telkens op 3 poten , ziet heel hard af door pijn en zijn gedrag ziet er naar uit dat hij zich laat gaan , hun voorstel was euthanasie maar toch vroegen wij of een amputatie het probleem niet zou oplossen en in de hoop of dit geen definitieve oplossing zou zijn. we kregen te horen dat ze normaal zo'n grote en zware niet doen(hij weegt 40 kilo , is al 5 kilo afgevallen maar hij gewoon zwaar gebouwd waar je dus niets aan kan doe ) ze vertelden ook dat de eerste keer zijn kruisband scheurde omdat het erfelijk is en de kans is er dus ook als hij toch een amputatie ondergaat die andere poot veel te veel belast zal worden en die poot ook een kruisband scheuring kan krijgen, dat is niet zeker maar het kan zijn van wel... nu moeten wij dus de keuze maken voor hem , amputatie of euthanasie. je zal direct denken zoals wij , de amputatie maar wij moeten rekening houden met zijn zwakke kruisband van die andere poot, hoe maak je nu in godsnaam zo'n keuze?? ik zou het ook ergens erg vinden als we hem heel die operatie van die amputatie laten ondergaan en geloof me hij ziet altijd heel hard af van een operatie ) en we dan toch bv 2 maanden later te horen krijgen dat die kruisband het heeft begeven , dan heeft die tenslotte weer een paar maand rondgelope met heel pijn voor niets ,en euthanasie is zo definitief he , dan kan ik me bv weer schuldig voelen dat we het niet geprobeerd hebben... risico vol pijn en misschien mislukken of hem ineens verlossen van al een jaar aan één stuk door pijn.....

oooh, wat moeilijk... Hier is onze hond net geopereerd, maar we hadden wel gevraagd hoe hoog de "slaagkans" was op volledig herstel. Die kans lag boven de 80% en daarom hebben we voor de operatie gekozen... Ze is nog jong en heeft ook geen andere problemen verder dan alleen die hernia toen...

Maar een jaar pijn is lang...  Altijd een zeer moeilijke keuze, maar in dit geval denk ik dat ik niet voor een nieuwe operatie zou kiezen... rekening houdend met de andere zwakke kant waar hij dan op moet gaan steunen...

Ik vind het zelf heel moeilijk je hierin raad te geven, maar kan alleen zeggen wat ik -denk ik!!!- zou kiezen...

Sterkte met welke beslissing er ook valt!

Ik heb ook een zwarte staff en moet er niet aan denken om het te moeten missen. Ik begrijp heel goed dat het een heel erg moeilijke beslssing is, het zijn giga leuke, lieve , snurkende, ruftende  honden.

De keuze zal je uiteindelijk toch zelf moeten maken.

Wat ik zou doen? Klinkt misschien hard maar een (zware) staff met 3 poten is vragen om problemen. Hoe moeilijk het ook zal zijn voor jullie, je moet aan de hond denken. Dan maar een poos verdriet om het gemis van het dier.

Ik wens jullie heel erg veel sterkte.

al in ieder geval bedankt voor de reactie's , ik zal eens kijken op de link en daar ook m'n verhaal even neerzetten , bij mijn weten kan je niet testen of die andere kruisband het zal aankunnen , ook al omdat het erfelijk is , die kan goed zijn en op een dag dus gewoon scheuren maar het kan ook zijn dat die het gewoon volhoud

ik zal eens even raad vragen op het hondenforum

ik laat jullie nog iets weten want ik kom er gewoon niet uit

Nog even een vraagje van een hondenfan, wat is de leeftijd van julllie hond. Dat zou voor mij ook wel wat uitmaken. Ik ken mensen die een hond die maximaal 12 jaar word nu aan de chemo hebben terwijl het beesje al tegen de 12 jaar aanloopt. Ik snap dat niemand zijn hond wil missen, maar je moet het ook uit de hond bekijken, deze snapt niet waarom die al die behandelingen moet ondergaan. Dus neem de leeftijd van je hond zeker mee in je overweging en verder heel veel sterkte met je beslissing

Wat ik sowieso zou doen: even naar een andere dierenarts gaan of desnoods twee, en hun laten kijken wat ze vinden!
Want hier heb ik ook veel verschillende dierenartsen en ze zeggen allemaal wat anders, de een zegt ze moet dit de ander zegt ze moet dat.. Als het om je kind ging nam je ook niet van de eerste de beste dokter aan dat je der beter kon laten inslapen , en je hond is toch je kindje he.. De mijne in ieder geval wel, ik heb zelf een dikke Bullterrier, ze woog 36 kilo (maar is niet hoog dus veel te zwaar) en hierdoor kon ze minder goed lopen, kreeg ze hartruis, etc..  Nu is ze afgevallen tot 27,5. super goed!! maar mijn beestje wordt al bijna 7, bah.. Ik ken heel veel bullterriers en staffords (lijken qua bouw toch veel op elkaar, de amerikaanse dan, maar neem aan dat je die hebt want een engelse stafford van 40 kilo, ), maar die halen vaak niet zo'n hoge leeftijd, ken zelfs mensen die veel bullterriers hadden die rond de 4 jaar al doodgingen.. Oh god en ik kan absoluut niet zonder mijn beestje.. En zij vast ook niet zonder ons, als ik zie hoe lief ze is en hoe goed ze alles begrijpt en hoe gevoelig ze is.. Dus mijn eerste keuze zal altijd operatie zijn denk ik, als zij er verder geestelijk enzo nog goed aan toe is. Maar jij kent je diertje, ik heb ook diertjes gehad waarvan ik zoiets had, ik wil niet dat er nog aan geprutst wordt, genoeg is genoeg en ze is op.. Dan moet je der laten gaan..

Alleen jij kan beslissen over het lot van jouw beestje. Laat het andere beentje onderzoeken bij een andere dierenarts en hoor wat voor mogelijkheden hij of zij heeft voor jou.. En misschien is er iets aan te doen als intapen en dergelijke? Er zijn zoveel honden met geamputeerde pootjes, bij Oprah was zelfs een hondje die op 2 pootjes kon lopen. Helemaal bij zo'n jonge hond leren ze snel welke pootjes ze dan moeten belasten of ontzien. Ik denk ook dat er nu meer druk op zijn andere pootje staat, omdat het gewicht van het andere pootje nog steeds aan hem trekt, want die hangt erbij en moet hij omhoog houden, hij zal zich dus sowieso meer kunnen ontspannen zonder dat pootje lijkt me?

Is het een lekkere luilak of een actieveling? Dat speelt ook mee, als hij toch al grotendeels op de bank ligt of tegen je aankruipt en niet zo'n behoefte heeft aan lange wandelingen heeft het pootje ook minder last ervan.. Maar als hij graag uren wandelt, ja, dan wordt het ook moeilijk..

op internet staat dit:
Een knie met een kapotte kruisband is ernstig beschadigd. Als de band geheel doormidden is, is een operatie noodzakelijk. Hierbij worden de restanten band verwijderd en de knie nagekeken op verdere beschadigingen. Bij dit laatste moeten we vooral aan een kapotte (binnen)meniscus denken.
Vervolgens moet de knie weer gestabiliseerd worden. Hiervoor bestaan zeer veel technieken en de keuze is afhankelijk van soort en grootte van de hond en voorkeur van de chirurg. Veelal wordt de stabiliteit van de knie verbeterd door het aanbrengen van een dikke onoplosbare draad aan de buitenkant van het gewricht.

Dus het is wel mogelijk de andere knie stabieler te laten maken lijkt me, maar dat zal ook weer veel kosten. Een dierenarts kan jou veel beter vertellen wat mogelijk is. Ook kun je gewoon willekeurige dierenartsen bellen en je probleem voorleggen, dan kunnen zij je vertellen wat er in de meeste gevallen in hun praktijk besloten wordt. heel veel sterkte!!!!

Reactie op berichtje Caelum:

De dierenartsen, zoals jij ons noemt, hebben ieder een eigen mening. Net zoals jij de jouwe hebt.

En als ik jouw berichtje goed lees, ben jij hier 'echte' dierenarts.

No hard feelings.

eehhh ik snap niet zo goed wat jij met je berichtje bedoelt.

en ik zie dat je hier al sinds 2005 bent, maar bijna nooit post en je hebt je nergens voorgesteld dus misschien kun je dat alsnog doen? dat is wel zo prettig en ook gebruikelijk.. weten we direct wie je bent.

zo jong nog!!!

ik zou zeker eerst een andere dierenarts raadplegen

euthanasie is erg definitief

sterkte

dollydotteke wrote: hij is nog maar  jaar en half dus hij is nog heel jong , daarom dat wij wel achter een amputatie gaan maar omdat we geen zekerheid hebben van die andere kruisband ligt het nogal moeilijk , hij ziet al een jaar af en zal het hem echt wel helpen als we voor de amputatie gaan want hem dat laten ondergaan om dan bv  maanden te horen krijgen dat die andere poot ook kapot is , is het wel dankzij ons dat hij die tijd weer alleen maar heeft afgezien van de pijn...

Ja dat maakt de keus erg moeilijk, ik kan me voorstellen  dat je niet weet wat te doen. Heel veel sterkte

Halo Tamara

ik wens je veel sterkte in wat je ook beslist,, maar een dier mag toch niet teveel pijn hebben, daar heeft niemand iets aan, en zkere je hond niet,want een dier kan niet zeggen dat er iets scheelt, of waar het pijn heeft

groetjes rita

ik zie nu pas dat de 2 voor het jaar van zijn leeftijd er niet opstaat , hij is dus geen jaar en half maar 2 en half , eigenlijk maakt het niet uit he , dat is ook nog heel jong, ik laat jullie zelfs even zien wat voor een hond hij is , hij is onze beste vriend , speelkameraad , hartendief , mijn hart... hij is speciaal zoals je zelf kan zijn , een stafford die zich echt helemaal aan alle laat ondergaan

ik hoop dat de foto gelukt is

Ik krijg kippenvel als ik naar de foto kijk. Aan de blik van jouw hond is al te zien dat het net zo'n goedzak is als mijn staff.

Er zijn honden die met 3 poten een prima leven hebben, mits er lichamelijk verder niets aan de hand is. Wij hebben in het asiel een hond gehad die een achterpootje miste maar ook veel pijn had in de gewrichten van de voorpootjes. In zo'n geval weet je wat je te doen staat.

Ik blijf je volgen, dollydotteke. Nogmaals sterkte met jouw keuze.

Moeilijk hoor, ben blij dat ik niet voor jouw keuze sta. Aan de ene kant is het nog een heel jong hond, die nog heel wat jaartjes mee kan. Maar altijd pijn is natuurlijk geen pretje dan wil je je hond niet aandoen.

Ik zou een andere dierenarts raadplegen, en je moet ook niet alleen op je gevoel afgaan (je wilt de hond graag houden) maar ook op je verstand (heeft hij niet te veel pijn).

Veel sterkte met je beslissing.....

na heel veel nadenken en nog wat tips volbracht te hebben hebben we dus besloten dat we morgen zullen bellen naar de kliniek om te melden dat we voor de amputatie zullen gaan,na ook een lang gesprek te hebben gehad met iemand waarbij haar hond ( grote scheper) in een rolstoel zit was ik al zekerder aan het worden en bij haar foto's te bekijken die ze me had toegestuurd van haar hond waarop haar hond nog achter een bal aanrend was het helemaal duidelijk voor me , moest het nu toch zo zijn dat zijn andere poot het zal begeven dan is er nog altijd die geniale uitvinding als de rolstoel voor honden , na lang te praten met die vrouw met haar hond en vele foto's kan ik niet zeggen dat ik op ene foto een ongelukkige hond heb gezien en blijkbaar lopen ze na drie dagen in de rolstoel al rond alsof het een deel van hun zelf is geworden... ik heb ook linken van medische hulpmiddelen gekregen en heb daarop toch ook al hele leuke dingen gevonden die hem al veel zou kunnen helpen na de operatie dat toch niet direct die ene poot zal belast raken . nu ik weet dat zelfs na dat die ene poot het moest begeven hij nog altijd geukkig kan worden geeft dit natuurlijk de doorslag.Wij hebben al 2 van onze 4 zoontjes dat zorgenkindjes zijn wegens handicap en ass dus zal ons derde zorgenkindje er ook bij kunnen :-)

ik hou jullie op de hoogte van hoe alles zal verlopen

nogmaals bedankt aan alle reactie's en lieve mailtjes die ik kreeg , op zo'n momenten kan ik niet beschrijven hoe tof het wel is om op deze forum te zijn terecht gekomen...

lieve knuffels...

Hoi Tamara! Ik wou je nog terugmailen vanavond, maar doe het nu even zo . Ben super blij dat je een oplossing hebt gevonden waar je zelf 100% achterstaat. Zolang jullie er vol motivatie tegenaan gaan, maakt dat het voor Taisen ook makkelijker.. Had er nog iemand teruggemailt trouwens? Heel veel sterkte, ik hoop voor je hondje dat het op korte termijn kan gebeuren, juist omdat ie steeds zo'n last er van heeft, en dan kan het herstel beginnen.. Die rolstoel had ik helemaal niet aangedacht, haha, heb het weleens gezien bij bijvoorbeeld jack russeltjes, maar als die vrouw bij zo'n grote hond ook goede ervaringen heeft!! en ja kijk maar naar mensen, die worden op een gegeven moment ook zo handig in een rolstoel of met krukken of een kunstbeen, echt knap, het vermogen van mens en dier om zich aan te passen aan nieuwe omstandigheden..

Ik mail je van de week nog even!

Veel liefs en sterkte en een dikke knuffel voor je staffie.

hey caelum ,

je hebt een mailtje

hey prideke , wat tof om te horen dat er alvast nog iemand ervaring mee heeft

spijtig alvast dat het zo heeft moeten lopen maar blijkbaar is het echt wel een goede oplossing. Vandaag heb ik ook al heel goed nieuws ontvangen per email

ik kreeg van een organisatie die blijkbaar mijn verhaal ergens heeft gelezen eenmailtje in mijn box met daarbij de vraag naar mijn rekeningnummer...na de mail te lezen  verstonden ze dat ik al na die 3 operatie's heel veel geld heb moeten uitgeven en omdat ze leesden dat taisen ons toch zeer nauw aan het hart ligt willen ze nu de helft van deze operatie terug betalen. ik wist even niet wat ik leesde en eerst had ik zoiets van , die moeten dat niet doen maar ze stonden er echt op , het is blijkbaar een organisatie van gewone mensen die maandelijks iemand helpen en bij deze hebben ze mij uitgekozen

ik weet nu echt nog niet of het echt wel zo is maar in ieder geval als het echt zo moest zijn verander ik toch echt mijn visie naar mensen toe, hier heb ik al geleerd dat onbekenden voor je klaar staan en helpen maar hierbuiten dacht ik er anders over....

Oh Simone! Hij ziet er nog levenslustig uit! Ben heel benieuwd: hoe gaat dat met plassen?

taisen plast nu al even zoals een meisje , zijn poot helemaal opheffen lijkt me te pijnlijk voor hem , nu de laatste week plast hij zelfs al rechtstaande dus ik denk dat dat gee probleem zou zijn

van die organisatie ja ik was al niet direct van de mening om zo maar alles vrij te geven , je kan nooit voorzichtig genoeg zijn. ze hebben al wel gevraagd om toch eerst een kopie van betaling aan hun op te sturen en dan zal ik doen zoals de tip die hier stond , ze eens uitnodigen want ik wil wel als het echt zo moest zijn die personen in levende lijve bedankten...

aan prideke , jouw foto's brachten een lach op m'n gezicht . het is fijn dat je aan zo'n gelukkig hondje kan zien dat die toch gelukkig zijn , en zelfs in sneeuw kunnen rijden , was dat niet te zwaar om met de wieltjes erdoor heen te gaan? de onderste foto is echt wel schattig , zo met zo'n grote stok :p

nog even en het is maandag , ergens ben ik wel een beetje bang maar ook blij dat hij zo niet meer zou moeten afzien als nu , ze hebben me verteld dat hij nu meer pijn lijdt dan als bij de operatie zou zijn..

groetjes

Ik zou niet zomaar mijn rekening nummer geven ik ben daar misschien te achterdochtig voor. Zoiets klinkt gewoon te mooi om waar te zijn (ik hoop natuurlijk voor je dat het wel waar is en dat er gewoon van die goede mensen bestaan).

Wat een prachtige foto's van Flores, je ziet daar echt een blije hond.

voorlopig is zo'n rolstoel niet nodig , dit zal alleen zijn dat zijn andere poot eventueel toch ook zo'n kruisband scheuring moest krijgen , laat ons hopen van niet maar toch wou ik zoeken voor een oplossing moest dit toch voorvallen .We hadden eerst de keuze voor amputatie of euthanasie maar ik wou hem niet nog eens zo'n zware operatie laten doorgaan als we toch al bijna 75 procent kans hebben dat zijn andere poot hetzelfde zou krijgen en er dan geen oplossing meer moest zijn en we wel verplicht zouden zijn voor euthanasie. de rolstoel is de laatste stap maar die zkerheid heeft me wel tot de beslissing van amputatie gebracht

mijn zenuwen nu nemen soms wel even de bovenhand , ik ben blij dat we het hem niet tot zijn verstand moeten brengen , ik ben banger dan hem nu en daar ben ik blij om , hij ziet nu al genoeg af en nog komt hij af om te knuffelen als hij merkt dat ik met tranen in mijn ogen sta voor hem , hij is echt een schat . zoveel pijn en nog staat hij als eerste voor me klaar :-)

Ik wil je heel veel sterkte wensen met je woefie dat de operatie goed mag verlopen.
Ik weet hoe belangrijk een hond in je leven is tis net je kind hij hoord bij je gezin.
Ik heb zelf een zwarte labrador en weet hoe sterk zon band met zon dier is.

Nu ben ik even radeloos , wat een verschrikkelijke nacht heb ik achter de rug. Ik sta even volop met mijn handen in mijn haren om het zo maar te zeggen. gisterenavond begon hij precies zo lichtjes te huilen dus ik gaf hem terug een paar pijnstillers die hem voorgeschreven zijn maar gewoonlijk word hij een klein beter rustiger door maar wat er nu gebeurde bezorgde me alleen maar een bang hartje , hij begon te draaien en te keren in zijn bench die open staat , zo alsof hij z'n draai niet kon vinden , terwijl ook nog eens piepen en plots begon hij echt op zijn knie te bijten. ik zag echt dat hij aan het doorbijten was , je ziet zelfs kleine open wondjes van zijn tanden dus ik snelde naar de kast waar ik zijn nekkraag nog had liggen van de vorige opratie's maar hij begon gewoon in het wild te draaien en maar overal tegen heen slaan om toch maar te proberen om aan zijn knie te raken. ik heb echt bijna een hele nacht naast hem gezeten om toch maar te beletten dat hij die kraag kapot zou krijgen . vanmorgen dus ook naar de spoednummer gebeld maar ze zeiden dat het misscien toch erg klinkt maar hem toch nog even laten afzien tot maandag , hij word maandag dus weer weer helemaal naar de specialisten in brussel gebracht die hem ervoor dus ook al hebben geopereerd en als we hem nu zouden binnen doen zal het bij de dierenarts van wacht zijn die hij zelfs nog niet heeft gezien. taisen is nu wel zo ene dat hij u moet aanzien als je aan zijn poot wilt komen dus ergens dacht ik van nee hij kan beter maandag naar dezelfde persoon gaan , hij kent haar en laat ook alles toe wat zij wilt. Het is moeilijk , laat die maandag er maar snel zijn , ze hebben me wel verteld dat ik hem voorlopig even beter kan drogeren zoals zij dat noemen , dus kalmeermiddel geven , zwaar genoeg dat hij dus heel loom word .Nu ligt hij hier wel rustig in zijn bench omdat hij eigenlijk wat verdoofd hier ligt maar ik zie hem toch liever zo dan het gedrag van deze nacht...ook maar gauw een goede wikkel rond zijn knie gedaan zodat hij zeker toch al niet meer kan bijten aan zijn knie. ik wist niet dat een dier zo maar aan zin eigen poot zou bijten

Ai ai zo te lezen heeft ie er enorm veel pijn aan.
Nog 1 nachie geef hem maar een dikke knuffel.
Houd hem maar goed in de gaten met dat bijten in zn knie betreft.
Het is natuur eigen als ze ergens last van hebben dat ze er in gaan zitten bijten tot het kapot is, daarom is die kap zo noodzakelijk.

voorlopig valt het nog te doen , jammer genoeg kunnen wij elkaar niet aflossen want hij laat het baasje echt niet toe om hem te proberen te helpen maar ik kan goed de slaap weg houden (verschiet ik zelf van )af en toe wel een goede geeuw maar wonder boven wonder gaat het goed met telkens tien minuutjes slaap , het zal ook wat de zenuwen zijn denk ik , nog even en het is zo ver . om tien uur moet hij binnen en om 3u mogen we hem terug gaan halen als alles goed loopt

was het maar al tien uur , gewoon al dat hij eindelijk terug van deze pijn kan afgeholpen worden.. ik zal straks een foto plaatsen van hoe hij eruit ziet als iemand dit wenst

groetjes

Heel veel sterkte met het (af)wachten. Geef hem maar heel zachtjes een aaitje van mij,

groetjes, Joke

hallo ,

taisen is dus terug thuis nu , hij is nog wel helemaal van de kaart en nog heel hoog in dromenland dus voorlopig heeft hij geen weet van wat er gebeurt rondom hem. Wijzelf zijn hard verschoten , toen we binnen kwamen hadden ze hem op de zij gelegd met de poot , ik denk dat het was om een niet al te grote schok te geven , toen we 5 minuutjes binnen waren beslotenz e om hem om te draaien zodat we eens konden kijken hoe het eruit ziet, nou ik trok we even mij ogen open , het was wel even verschieten. Het is gewoon raar zo , het is tot de heup dus dat alles weg is maar nu toont het natuurlijk nog heel raar , het staat dik en blauw en we moeten natuurlijk even wennen . alvast al bedankt voor alle steun die ik hier al heb gehad en nu ga ik nog geen foto plaatsen wegens dat het niet echt een proper zicht heeft en voor sommige kan ik aannemen dat het niet leuk is maar van zodra het er iets beters uitziet laat ik mijne stoere drievoeter hier tonen

groetjes

ik weet heel goed hoe je je voelt, ik heb een kat gehad, die haar staart werd geamputeerd, ik dacht: ik hou me in, als ik het voor het eerst zie. maar kon toch niet de tranen binnen houden

sterkte met Taisen (mooie naam~!)

Heel veel sterkte met Taisen.
Houd hem maar goed warm dekentje over hem heen leggen hij zal wel rillerig zijn van de narcose.

Hoewel die misschien hij nog wat suf is moet je hem ook nog maar een beetje suf knuffelen, dat heeft die wel verdient na zo'n zware dag waar die ook nog eens niets van snapt.

Enne hopelijk knapt tie nu goed op

nu sta ik weer even met mijn handen in elkaar , hij word stilaan wakker en draai precies rondjes naar die wond toe , hij kan niet zien wat er aan de hand is doordat hij zo'n kraag aanheeft , hij snapt het gewoon niet denk ik ,moet ik hem nou even laten zien dat zijn poot weg is of hem gewoon niets laten zien?

waarom geven ze er nou geen bijsluiter bij....

och och, toch... Ik weet het ook niet... Ik weet niet of je hier wat aan hebt? Bij ons waren de andere honden ook erg bezeten van die wond op Luna's ruggetje, maar mochten er absoluut niet bij..; Heb ik heb kort aan de riem gehouden en toch even voorzichtig kort laten snuffelen...

het lijkt me zo raar voor hem, hij snapt er helemaal niks van natuurlijk..; maar gelukkig leven honden in het NU en kijken niet achterom, hij went er dus vast sneller aan dan jullie... veel knuffels voor jullie daar!  

oei, wat moeilijk en zielig, weet ook niet wat te doen.

wel heel veel sterkte en knuffels toegewenst

 na alle leive en vele knuffels die ik hem van jullie heb gegeven ligt hij nu eindelijk rustig neer , ik heb dus ook even gebeld en zij stelde wel voor om het hem eenmaal te laten zien, zodat hij op z'n minst even kan checken waar dat raar gevoel vandaag kwam. ik dus met een bang hartje zijn kraag uitgedaan  en ik verschoot echt van zijn reactie , hij legde er zijn neus vlak naast en rook even maar verlegde zij kop toens op mijn bil neer . hij kwam er dus gewoon niet aan. een aantal minuutjes later toen ik terug op de sofa was gaan liggen stond hij ineens naast me , ik natuurlijk direct de sjaal rond zijn buik gedaan omdat we hem zo helpen recht houden en ik heb hem al wandelend naar buiten gekregen maar een plasje was teveel gevraagd. maar eens binnen ging hij terug met hulp van mij gewoon terug op z'n dekentje liggen en hij ligt er nog  , zelfs zonder kraag. hij kijkt e rniet meer naar om nu , als we er bij zijn mag z'n kraag dus af maar als we nog maar even naar boven moeten ofzo vliegt ie direct terug aan. dus bij deze heb ik weeral geleerd dat een hond toch veel kan uitmaken door te zien wat er nog is of wat niet :-)

Wat een kanjer is Taison toch!!

groetjes, Joke

Dat klinkt al goed hoe hij erop reageerd lijkt erop dat ie het geaccepteerd heeft.
Denk dat ie het ook wel merkt nu zn pootje er af is dat ie veel minder pijn heeft.
Honden zijn wat dat betreft erg flexibel met iets accepteren.

Toen mijn hond gestereliseerd werd heb ik haar niet eens een kraag om gedaan.
Ik was toch dag en nacht bij haar heb maar 2 keer hoeven zeggen nee niet doen en ze bleef er helemaal vanaf.
Zelfs toen het ging ontsteken doordat de dierenarts niet in een steriele ruimte haar geopereerd had en de wond helemaal open barste bleef ze er vanaf.

Zo zie je maar de ene hond is de andere niet je kent je hond zelf het beste om te zien wat nodig is en wat niet.

Ik ben blij dat het zo goed opgenomen word ,hij zal ook wel voelen dat hij geen pijn meer heeft toch in de poot.Maar geef hem toch maar een dikke knuffel

naatje wrote: WAT EEN GOEDE BERICHTEN,IK HOOP DAT HET ZO BLIJFT. HEEL VEEL STERKTE NOG VOOR DE AANKOMENDE TIJD. DIKKE KNUF VOOR JULLIE ALLEMAAL.WANT JULLIE ZIJN WEL HELE TOFFE BAASJES. TAISAN BOFT MAAR MET JULLIE.

helemaal mee eens

O, wat fijn dat het de goede kant op gaat.

Ik had vandaag het hele topic nog eens gelezen en het spookte maar door mijn hoofd