Pré 70-ers : Lees maar eens door.

Na 1970 geboren ? : Ach je gelooft het toch niet.

Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat wij die in de jaren 50 en 60 geboren zijn nu nog leven ?

Volgens de theorieën anno 2009 zouden we toch allang dood moeten zijn ?

Wij zaten in auto's zonder veiligheidsstoeltjes, gordel of airbag.

Onze bedden en het speelgoed waren geschilderd met verf vol lood en cadmium.

Boven aan de trap was géén hekje, wie te ver ging kukelde naar beneden. Als je wakker werd in bed merkte niemand dat, en als er écht iets was moest je behoorlijk schreeuwen voordat je ouders het hoorden.

Flessen met gevaarlijke stoffen stonden in het aanrechtkastje en die flessen konden we ook zomaar met onze handjes openmaken.

Poorten en deuren gingen gewoon dicht en als je er met je vingers tussen zat, nou dan waren ze weg.

Op de fiets zat je achterop, met je gat op de bagagedrager en dan probeerde je je vast te houden aan de schroefveren van het zadel voor je.

Een helm hadden ze nog niet eens op een bromfiets, laat staan op een fiets.

Water dronken we uit de kraan, niet uit een fles. Brood stond stijf van de conserveringsmiddelen,

na twee weken was een Bums nog nèt zo vers als in de winkel.

Kleur en smaakstoffen moeten toen ook al bestaan hebben, want zo rood, groen en geel als die limonade toèn was, zie ik ze nu ècht nergens meer.

Een stukje kauwgum ? Dat legde je 's avonds op je nachtkastje en je stak het de volgende morgen gewoon weer in je mond.

Op school hadden ze maar één maat bank, met zo'n heerlijk gevaarlijke klep er aan.

Schoenen waren meestal ingedragen door je broer, zus of neef of zo. Je fiets was òf te groot òf te klein. Een fiets had ook geen versnellingen en als je band kapot was dan leerde je vader je zo snel mogelijk hem zelf te plakken.

We gingen 's morgens weg van huis en we kwamen terug als de straatverlichting aan ging.

Niemand die wist waar we in de tussentijd uithingen, en wij hadden geen GSM mee.

Het bos of een park was een plek om te spelen een géén vieze mannetjes verzamelplek.

Als we naar een vriendje gingen, nou dan lièp je daar naar toe, je hoefde niet aan te bellen,

je ging gewoon achterom en afspraken maken......wie had daar ooit van gehoord ?

Wij aten ook al koekjes en kregen brood met veel boter en toch werden wij niet dik.

Als we bij het spelen dorst hadden dronken we uit dezelfde fles als onze vriendjes en zijn daar nooit ziek van geworden.

Wij hadden geen Playstation, Nintendo, X-box ,64 televisiezenders, videofilms, een eigen televisie, computer of internet, weet je… wij hadden vrienden !

De televisiezender begon pas om 18.00 uur. Dan kwam er een uurtje wat leuks voor kinderen

en oh wee als je daarna durfde op te staan om op een knopje van een andere zender te duwen

(die knopjes zaten toen nog gewoon aan het toestel vast).

Pa bepaalde wàt je zag èn hoelang je daar nog naar keek.

We hebben ons aan dingen gesneden, botten gebroken en tanden er uit gevallen en daar werd niemand voor naar de rechter gesleept. Dat waren gewoon " ongelukken " en heel soms kreeg je voor deze ongelukken zelf ook een pak slaag.

Pedagogisch verantwoord speelgoed maakten we zelf; met stokken sloegen we naar ballen, we bouwden zeepkisten en merkten pas onder aan de berg dat we de remmen vergeten waren.

We voetbalden op straat en alleen wie goed was mocht meedoen; wie niet goed genoeg was moest maar aan de kant blijven staan en leren omgaan met de teleurstelling.

Op school zaten ook domme kinderen. Zij gingen en kwamen op dezelfde tijd als wij en kregen dezelfde lessen. Ze deden soms een klas nòg een jaar over en daarover waren geen uren lange discussies  op ouderavonden. De meester had simpelweg altijd gelijk.

Wij smeerden onze boterhammen zelf, met een grote mensen mes, en als je je boterhammen vergeten was had je pech want je kon op school echt niks kopen ! En als je de korst van je boterham niet op at had je een beetje meer honger de rest van de dag.

Wij gingen met de fiets naar school, helemaal zelf, ook in de winter !

En als je moeder aan de huisdeur nog naar je zwaaide, nou dan was je een watje.

Als je problemen veroorzaakt had waren je ouders het eens met de politie.

Ze kwamen wel naar het bureau om je te halen, maar niet om je er uit te kletsen.  

...en wij hadden de kinderwagenbak of een reiswieg gewoon los op de achterbank...helemaal naar Luxemburg ...in een Datsun Cherry waar werkelijk alles, ook de tent enz. inpaste.

Veilig???? Nu niet meer, het is nu anders geworden.

Groetjes Catharina

ja ik ben het met je eens

Heb dit net aan mn jongens voor gelezen en ze keken idd als of het een verzonnen verhaal is..meteen vragen ze mogen we op de WII...nee riepen wij allebei..'ga maar lekker buiten spelen!!'...haha...

seat67

ik ben van 1976, dus vandaar dat ik er nog zo goed bij zit!!!!!!!!!!!!!

het is allemaal wat.

Helemaal waar en ook ik leef nog pfffffffffffffffffffffff

Tjee,wat herkenbaar,ook ik ben er nog,heb het allemaal overleefd.

veel in deze tijd is beter,maar de invloed van media,internet is erg groot.

maar ook hier spelen kinderen gewoon nog steeds buiten.Maar ik denk dat het voor veel vrouwen veel zwaarder is,er is zoveel,ze moeten en willen veel meer.

Er wordt veel van ze verwacht,er is veel meer te kiezen,dus een grotere druk op alles.

Toen was het allemaal iets simpeler.

Eigenlijk knap dat we het hebben overleefd .

ben van 66, dus val nog onder de grens...  Heb veel buiten gespeeld, liep in en uit bij oma en mijn tantes, ja, leuke jeugd gehad... Als ik nu terugdenk aan sommige situaties waarin in verzeild raakte (ben altijd al nieuwsgierig van aard geweest...).... Tja, dan heb ik waarschijnlijk een goed beschermengeltje gehad...

Mij lijkt het of er nu veel meer van de kinderen verlangd wordt, maar aan de andere kant is er ook hulp (no ja, soms dan) voor wie het niet redt... Toen had je pech als je niet was zoals anderen... Ik moet er niet aan denken dat mijn dochtertje toen jong was geweest... Was waarschijnlijk nog moeilijker geweest je staande te houden...  En al vloek ik soms flink op de hulpverlening en dat soort zaken, het is toch al een vooruitgang, al zijn we er nog lang niet...

Ik ben van voor 1940 ...... als wij ruzie hadden werd het gewoon even uitgeknokt  .... en daarna was je weer vrienden . Er kwam geen mes of geweer aan te pas.

Ieder kind had toen nog geen etiketje opgeplakt, je moest gewoon met de rest meedraaien.

Je moest eten wat er op je bord lag, lust ik niet ... kende ze bij mijn thuis niet.

Als je een grote mond had kreeg je een draai om je oren ... als ik ze nu soms hoor !!!!!!.

Maar ik denk dat wij gelukkiger en meer tevreden waren, dan de jeugd nu is.

Als je met z'n allen rond de keukentafel, je beschuit in een pan chocolade melk mocht soppen, of als je ziek thuis mocht blijven van school en je dan een vers sneetje scheurmik met suiker kreeg. Dat was toch het toppunt van verwennerij.

En als je op mocht blijven om naar Paul Vlaanderen te luisteren op de radio.

De poort en achterdeur waren nooit op slot, iedereen kon zo naar binnen lopen.

Het leek inderdaad een andere planeet.

en je werd ook nog met de fitspuit behandeld,als je s,avond naar bed ging.even met je hoofd onder de dekens.en pa spuiten voor de muggen.kon je nog tollen opstraat,bussietrap,belletje trekken.dinsdagbonteavondtrein luisteren.galgje spellen. enz,ik ben uit de oorlog en de hongerwinter meegemaakt.tulpenbollen gegeten.zou je nu niet meer zeggen.straatgevechten om de kerstbomen.ik stop want al de herringen spuiten naar boven,maar is wel leuk.

groetjes puck

ik ben dan van 1976, maar ook ik heb nog veel van deze dingen meegemaakt.

Met je vriendinnetjes op de achterbank van de auto, gewoon los en als het kon met z'n 5-en. Of nog erger in de kofferbak, was nog veel leuker.

Wij hadden helemaal geen computer, wij speelden buiten of straat me tde kinderen in de buurt. Wie thuis was speelde buiten en dat speelde allemaal met elkaar.

Merkkleding, daar hadden wij nog nooit van gehoord. ook niet alle kleding was nieuw, je kreeg wel eens wat van je nichtjes wat nog goed genoeg was voor een ronde of wat.

Vroeger was het allemaal zo slecht nog niet, al denkt de jeugd van tegenwoordig daar anders over.

En toch.... toch doen de kinderen van tegenwoordig ook verstoppertje, buskruit, anne maria koekkoek, tweeling tikkertje, tikkertje met verlos, voetje van de vloer, mens erger je niet, vier op een rij en al die andere dingen. Echt waar. Ik zie het op school. Kinderen kunnen nog spelen. Kunnen nog luisteren. Schrikken nog als de juf boos is. Alleen vraagt de maatschappij zo ontzettend veel van ze. En wie heeft die maatschappij zo gemaakt? Zijn het niet de volwassenen. Degene naar wie ze moeten luisteren, die de spelcomputer voor ze koopt, die de televisie niet uitzet. Die toegeeft als kinderen er om vragen. Die de snoeppot opentrekt om ze zoet te houden. Dan zijn het niet de pre-70-ers misschien. Laat de jongvolwassenen het gedaan hebben toen de oudere generatie steeds meer op de achtergrond verdween. Maar zolang wij volwassenen kinderen niet leren dat spelen leuk is, dat snoep een extraatje is en dat grenzen er zijn om om te leren gaan met teleurstellingen en verdriet kunnen wij niet van ze verlangen dat ze het beter gaan doen.