Ik zoek advies maar op een heel ander gebied dan handwerk.

Ik heb al 21 jaar artrose in mijn rechterknie en al 21 jaar vecht ik er tegen als een tijger, ik kan het maar niet accepteren, Ik heb in de wao gezten 100% afgekeurd met de eerste grote herkeuringinggolf ben ik weer goed gekeurd(er was niets veranderd)Het wordt tijd dat ik mijn vechten ga omzetten in accepteren, maar hoe doe ikdat? hoe accepteer je iets dat pijn doet?

Als ik mijn knie niet had gehad was ik Z-verpleegkundige en waarschijnlijk niet mijn gezin, nu heb ik een fantastisch gezin, mijn knie heeft genomen maar ook gegeven.

Het valt niet mee Eugenie, om daar iemand advies in te geven. Zo te horen ben je wel een doorzetter, en zie je gelukkig ook de goede dingen in je leven.

Ik heb gevonden dat dat het beste werkt voor mij, om naar de positieve dingen te blijven kijken. Ik weet wat het is om heel de dag zo'n verschrikkelijke pijn te hebben, dat je maar amper kunt lopen, eten, of wat dan ook.

En dan wordt er wel eens gezegt, maar je been doet zeer, dan kun je toch wel eten. Maar dat lukt echt niet als de zenuwpijnen, vanaf je rug, door heel je lijf gieren.

Gelukkig heb jij je gezin, geniet daar van zoveel je kunt.

Ik heb tegenwoordig vaak de gewoonte om 's avonds even na te denken over wat ik die dag gedaan heb, ( niet wat ik NIET gekunnen heb ) 2 rijen gehaakt aan dat Barbie jurkje .... dat baby vestje in elkaar gezet .... zelf de post gehaald beneden .... 's middags mijn oudste kleinzoon op bezoek gehad .... die schat, 30 jaar, komt om de 2 of 3 weken even kijken hoe het met oma is. En dan val ik met een tevreden gevoel in slaap, morgen zien we wel weer. Ik heb gelukkig ook lieve kinderen en kleinkinderen, ondanks alle pijn is dat toch de moeite waard om voor te leven en vechten.

Ik hoop dat jij het zo ook kunt zien, probeer iedere dag ook even goed gelachen te hebben, dat lucht net zo op als een flinke huilbui. Blijf vechten meisje, het leven is de moeite waard.

   TONY

Eugenie,dat is zo ongeveer het moeilijkste wat er is.

wat is accepteren?Pijn moet je mee leren omgaan.

Ik weet wat het is om iedere dag met pijn te leven,daardoor is mijn leven ook totaal anders gelopen,dan ik eigenlijk wilde.,Maar ik weiger ook op een bepaalde manier me er bij neer te leggen.Blijf zoveel mogelijk actief,maar neem je rustuurtjes,en soms mag je opstandig zijn,de p in hebben,daarna ga je weer verder.

Als je teveel doet,krijg je straf,in de vorm van meer pijn,het belangrijkste is ,veel regelmaat,niet teveel belasten.Dat lukt niet altijd,maar dan moet je wel accepteren,dat je meer pijn hebt.

En voor de dingen ,die je mist,komen meestal weer andere dingen,als je er voor open staat tenminste.Maar het blijft toch altijd een beetje vechten,omdat alles wat je doet,doe je met pijn,en dat kost heel veel energie.

Maar probeer vooral te kijken,wat je wel kan,ook al lukt dat niet elke dag.

Heel veel sterkte.

Dank jullie wel gelukkig heb ik ook nog redelijk veel goede dagen.

Ik denk dat positief denken in wat ik wel kan meer ga gebruiken. je laat je zo gauw mee slepen.

ik laat me te veel beinvloeden van buiten af bv de overheid dat iedereen MOET werken en dat je anders een uitvreter van de maatschappij bent.

Ik moet mij meer gaan richten op wat ik wel kan gelukkig is dat nog heel veel.

Idd je laatste zin is ook mijn motto geworden.

Je moet kijken naar wat je wel kunt ne niet naar wat je niet kunt.

Ik zit ook middenin het proces van leren accepteren dat ik niet meer alles kan met mijn spierziekte.

Dit is de ene keer denk ik ach ik kan er prima mee leven en het volgende moment gooi ik mijn kont tegen de krib en baal ik er vreselijk van.

Dat zijn ook de momenten dat ik vreselijk over mijn grens heen ga.

Tips van een fysiotherapeute:

• Vermijd overgewicht, hoe moeilijk dit ook is, extra gewicht is een extra belasting.
• Vermijd m.n. bij knie en heupklachten zware belasting als traplopen, hurken en knielen.
• Draag gemakkelijke schoen die uw voeten voldoende steun geven, evt. met dikke schokdempende zolen.
• Verander regelmatig van houding.
• Vermijd een lange autorit, neem regelmatig uw pauze en loop dan een stukje.
• RUST ROEST, zeker bij Artrose.

Het--ty wrote: Tips van een fysiotherapeute: Vermijd overgewicht, hoe moeilijk dit ook is, extra gewicht is een extra belasting. Vermijd m.n. bij knie en heupklachten zware belasting als traplopen, hurken en knielen. Draag gemakkelijke schoen die uw voeten voldoende steun geven, evt. met dikke schokdempende zolen. Verander regelmatig van houding. Vermijd een lange autorit, neem regelmatig uw pauze en loop dan een stukje. RUST ROEST, zeker bij Artrose.

gelukkig doe ik 5 van de 6 maar nr 6 is wel de moeilijkste.........Overgewicht!!!!

DAMES BEWONDERING IS ALLES WAT IK HEB VOOR JULLIE.

IK WEET WEL WAT PIJN IS (HEB NOGAL EENS MIGRAINE, PIJN AAN 2 TENEN) MAAR DAT IS ALTIJD TIJDELIJK EN VAAK MET EEN PILLETJE TE BESTRIJDEN.

ALTIJD PIJN KAN JE ALLEEN MAAR OVER OORDELEN ALS JE HET ZELF HEBT. EN PIJN IS VAAK NIET TE ZIEN. DAT MAAKT HET VOOR DE ANDER VAAK MOEILIJK.

DAMES PETJE AF VOOR JULLIE OPTIMISME. JULLIE KUNNEN TROUWENS MET JE HANDEN HEEL VEEL. OOK EEN PRE.

veel sterkte meid, weet zelf hoe pijnlijk een knie kan zijn, heb er zelf mee leren leven, maar er zijn zo'n momenten dat je de muren wil opklimmenv/d pijn (heb aan de achterkant van de knie schijf een vergroeing, kan verholpen worden, maar zou steeds weer keren, dus had ik beslist dan blijft m'n van m'n knieen af en zal de pijn wel verdragen).  Misschien heb je ook wel dagen dat het wel goed gaat? geniet dan met volle teugen van je dag, denk aan jezelf en aan de mensen die nauw aan je hart liggen.

Eugenie,probeer ook lak te hebben aan de buiten wereld.Ik heb daar soms heel erg veel moeite mee.

Als ik even een paar boze dagen heb,dan is het,je moet hulp zoeken,je kan niet omgaan met pijn.Maar als ik probeer door te gaan,dan is het vaak,je ziet er goed uit,dus het valt wel mee.Pijn zie je niet.

Volg je eigen weg,doe wat je kan,wees gerust af en toe boos,je kan niet elke dag positief zijn.

volgens mij ,doe je het prima zo.Maar wie ben ik,om dat te zeggen?

iets accepteren dat niet zo leuk is , is natuurlijk erg moeilijk,

ik heb qua mijn leeftijd al wel kleine akkefietjes gekregen

maar ik mag er niet aan denken dat het zo erg gaat worden.

  dus kan ik jou alleen maar STERKTE wensen  

Ik mag me gelukkig prijzen dat ik gezond ben.

het enige advies wat ik je kan geven is blijf positief en ga van dingen uit die je nog wel kunt.

Denk niet bij alles dat kan ik niet meer, of dat gaat niet meer. Probeer het positieve in alles te zien.

Ik kan me er geen voorstelling van maken hoe het is om zo veel pijn te hebben. Daarom wil ik iedereen heel voorzichtig een dikke knuffel geven. Omdat ik niet weet wat ik anders kan doen om jullie pijn een heel klein beetje te verzachten. Heel bijzonder hoe jullie elkaar opbeuren. Weten dat er meer mensen zijn die het zelfde meemaken als jij moet heel fijn voor je zijn.

Je weet in je achter hoofd wel dat je niet alleen bent soms dringt dat niet helemaal door en voel je je wel de einge. maar de lieve reactie`s die ik heir krijg doen me goed. en stiekem denk ik als ik sommige verhalen lees ach het valt met mij wel mee..

Dit topic is een hele erge opsteker geweest. eerst schaamde ik mij om dit heir neer tezetten maar ben blij dat ik het heb gedaan. dank jullie wel ik vind jullie allemaal super!

Dat is waar vaak denk je dat je de enige (of een van de weinige) bent die ergens mee zit. Maar als dat blijkt dat veel meer mensne worstelen met bepaalde problemen .... oke het doet niks af aan je eigen probleem maar het helpt wel een beetje.

En inderdaad wat heel goed is maar ik ook vaak vergeet.... je meer te focussen op de dingen die je wel kan, dingen die je gelukkig maken. Maar helaas kunnen die maar al te makkelijk op de achtergrond geraken omdat er bepaalde dingen zijn niet willen of lukken. Iets naar heeft toch altijd sneller de overhand.

Ik heb met belangstelling dit topic doorgenomen... en heb enorm veel bewondering voor alle hobbydoosjes die dagelijks met pijn en beperkingen moeten leven...  Sinds mijn auto-ongeval ben ik ook niet meer pijnvrij geweest en kan ik veel dingen die vroeger vanzelfsprekend waren, niet meer doen... Het komt met tijd allemaal weer goed, beloofde men mij, en daar trek ik mij aan op !!! Maar nu heb ik aan de lijve ondervonden hoe lastig en vervelend pijn is !!! Proberen te kijken naar de positieve dingen helpt wel een beetje... Maar ook dat is vaak moeilijk...

Dus voor  Eugenie en alle hobbydoosjes die het moeilijk hebben :

Ik heb niet alles gelezen nog, Eugenie, maar nadat ik je post las wou ik eventjes dit zeggen. Je hebt zo mooi genoemd in je post:

"Mijn knie heeft genomen maar ook gegeven"

En ik geloof sterk dat daar al de eerste stap naar acceptatie is gezet.

Halo Eugenie

het is inderdaad moeilijk, "accepteren dat je ziek bent" en zeker arthrose, want daar is niet veel aan te doen, buiten dan er mee te leren leven

dat is héél hard maar het is zo, maar weet dat je zeker niet alleen bent met je pijnen

zoals de hobbydoosjes al zeiden, positief denken niet van "dat kan ik niet meer," maar " dat kan ik nog" het is soms wel héél hard, en dan staat het huilen je nader dan het lachen.

ik wens je veel sterkte

rita_1709 wrote: Ik heb met belangstelling dit topic doorgenomen... en heb enorm veel bewondering voor alle hobbydoosjes die dagelijks met pijn en beperkingen moeten leven...  Sinds mijn auto-ongeval ben ik ook niet meer pijnvrij geweest en kan ik veel dingen die vroeger vanzelfsprekend waren, niet meer doen... Het komt met tijd allemaal weer goed, beloofde men mij, en daar trek ik mij aan op !!! Maar nu heb ik aan de lijve ondervonden hoe lastig en vervelend pijn is !!! Proberen te kijken naar de positieve dingen helpt wel een beetje... Maar ook dat is vaak moeilijk... Dus voor  Eugenie en alle hobbydoosjes die het moeilijk hebben :

Fijn om jou ook weer even te zien, Rita. En ik hoop van harte dat het snel beter met je gaat. Voor jou je mooie plaatje terug. Zodat het nog iets sneller zal gaan.