Ooh Lieve lieve Perle, wat krijg je het toch voor de kiezen. Je bezorgtheid om deze lieve meid is zo begrijpelijk en het is ook zo moeilijk ervoor te moeten kiezen dat ze uit huis gaat. Je zou ze het liefst in je armen willen nemen en alle boze dingen in deze wereld weg jagen. Zo jammer dat ze niet goed op de medicijnen reageert. Probeer in gedachten te houden dat ze professionele hulp krijgt waardoor het straks weer beter met haar gaat!! Het is, zacht gezegt, niet leuk dat ze straks weg gaat, maar het geeft jou wel iets meer de ruimte om tot jezelf en tot rust te komen ook al zullen je gedachten altijd bij haar zijn. Wat anderen van je zeggen en hoe je met de situatie om moet gaan is zo gemakkelijk als je niet in hetzelfde schuitje zit. Je bent een SUPER MOEDER en een PRACHT VROUW!!! Vergeet dat nooit!!!!

Veel liefs en kracht , Tink

ook van mij een dikke knuffel , wat een sterke vrouw ben je!

schrijf maar dikwijls je gevoel hier uit , je staat er niet alleen voor , we staan voor je klaar !!

liefs van mij

hier schieten woorden tekort en geef je enkel een gemeende dikke knuffel

Lieve Perle,

Lieve Perle

Ik weet niet goed wat zeggen ,maar laat de moed niet zakeen je bent een fantastiche moeder

Lieve Perle,

Heel veel sterkte, je bent en blijft een goede moeder

LievE Perle

de moed niet laten zakken, je bent een sterke vrouw, en jullie zullen erdoor komen

lieve Perle

Naemi wrote: Ik zie alleen een kruisje.

*Edit 18 mei*

Nu net zag ik pas je hele verhaal staan, wat een verdriet Perle en wat een angst. Wat moeilijk hebben je dochter en jij het, maar gelukkig is er een mogelijkheid van hulp, al boezemt die jou juist zoveel angst in. Natuurlijk is je dochter je neef niet, maar toch.... logisch dat dat blijft knagen. Wat moet het zwaar zijn om te beseffen dat wat je voor je eigen kind kunt doen niet genoeg is. Niet omdat jij tekort schiet, maar omdat je gespecialiseerd moet zijn om haar dat te kunnen geven. Alleen maakt dat voor je moedergevoel vast geen enkel verschil. Ik hoop dat die opname voor jou en je meisje een keerpunt zal mogen zijn. Heel veel sterkte!

wat een verhaal perle.

ik kan me zelf niet voorstellen hoe het moet zijn als moeder om je dochter zo te zien. ik mag van gelukt spreken dat ik dat niet ken. maar ik probeer het me voor te stellen en het enige wat er dan in mij op komt is dat je  als moeder voelt alsof je gevaald hebt.

maar laat ik dit zeggen perle; dat heb je absoluut helemaal niet. JIJ hebt er alles aan gedaan voor je dochter om haar een zo goed mogenlijk leven te geven en ik vind het knap van je dat je haar laat opnemen al doet het veel pijn.

ik hoop voor jullie beide dat het wat rust zal geven en dat ze daar goed opgevangen wordt en behandeld en dat ze er beter uit komt en blijft natuurlijk.

ik wil jullie dan ook heel veel sterkte wensen in de toekomst al leef je nu van dag tot dag.

ik wens je heel veel sterkte en zal voor jullie Bidden

knuffel

   wens je veel sterkte.

groetjes Jacqueline

Lieve Perle,

Ik sluit me helemaal bij de mooie woorden van Magtelt aan, ik kan het niet mooier omschrijven dat dat zij het doet. Het is afschuwelijk wat er allemaal gebeurt, maar ik wens je veel kracht toe!!!!!

..er zijn heel veel mooie en wijze woorden gebruikt,

ik kan het niet beter doen,

Perle ik wens je heel veel kracht

Lieve Perle, ik denk dat zeker ALLE moeders onder ons (veel van de anderen ook merk je aan de berichtjes) bij het lezen van je stuk levensverhaal de pijn in je hart meevoelen, machteloos ben je en je wilt dit zo heel graag anders.

Het is niet niks als je je kind tijdelijk uit handen moet geven maar besef wel dat dit voor haar en jouw bestwil is.

Heel veel sterkte,

liefs,

Joke

Ik word even stil na het lezen van jouw stukje levensverhaal.

Ik ben zelf wel geen moeder met kinderen, dus ik kan het mij niet helemaal voorstellen. Ik heb wel een partner met autisme, en als ik zie hoe hij af en toe vecht om zich staande te houden in deze maatschappij, dan neem ik zowel voor hem als voor jou mijn petje af, als ik dat op zou hebben .

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe

Lieve Perle,hoe moeilijk het ook is,misschien helpt het haar juist wel.Jij kan hier niets tegen doen,en gefaald heb je al helemaal niet.Je hebt juist zo goed mogelijk geprobeert toverbloemenprinses te helpen.Maar hier valt niet tegen te vechten.

Meer kan je als moeder niet doen.

heel veel sterkte voor jou,je man en de meisjes,die hebben jou ook nodig.

Uploaded with ImageShack.us

Heel veel sterkte voor jullie allemaal

groetjes Frea

Hoi Perle,

Ik wens je heel veel sterkte, je bent een sterke vrouw als ik dit zo lees. Woorden schieten tekort in deze situatie. Maar je bent wel een goede moeder. Je zoekt het beste voor je kind maar in deze situatie heb je daar wel hulp bij nodig. Sterkte hoor!!

Lieve Perle, wat krijg je weer veel op je pad maar ik denk dat het voor je meiske goed is dat ze even opgenomen wordt. Daar zit jij als moeder mee dat is begrijpelijk maar samen komen jullie er ook niet uit en de hulp is er niet voor niets!
Veel meer mensen zouden af en toe de hulp eens moeten inroepen van een psycholoog of zo. We leven ook in een wereld waar alles zo snel verandert en wat gewoon voor onze kinderen niet bij te houden is, voor ons zelf immers ook haast niet?
Dat je met je familie hebt gebroken kan ik me goed voorstellen, ze hebben jenog nooit geholpen en roepen dat opname schande is nou dat is het beslist niet hoor!

Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht om dit allemaal door te staan. Een dikke knuffel voor jullie allemaal. 

Liefs Meia.

Er is heel veel moois gezegt. En daar wil ik me bij aan sluiten. Wat dapper dat je toe durft te geven dat het zelf niet meer lukt. En wat dapper dat je de stap om hulp te vragen hebt durven zetten. Ik geloof dat het goed gaat komen met je meisje. Dat ze er sterker uit komt. dat ze om leert gaan met haar gevoelens. En dat ze de juiste medicijnen voor haar gaan vinden. Heel veel sterkte in dit nieuwe traject.

je hebt niet gefaald, meid, als we eerlijk zijn weet je ook dat niemand dit kon of kan voorkomen... Dat moet je voor ogen houden... je KAN niet in haar hoofd kijken en gaan repareren waar het scheeft gaat, die beelden die ze ziet maak jij niet, dat doen die ingewikkelde krokeltjes...

Maar je wil het beste voor haar, en dat moet nu even door het los te laten... geef het een kans, het kan voor haar (en voor jullie ook denk ik) even een rustperiode zijn. Misschien kunnen ze even die vreselijke gedachtenstroom in toom houden... Nee, ze gaat niet genezen, dat doet pijn, heel veel pijn... Maar als het iets beter kan dan nu, dan moete dat geprobeerd worden...

Ik wens jullie allemaal, het hele gezin, veel moed en doorzetting. veel kussen, veel knuffels en vooral het besef dat je NIET alleen bent! Als "ze" hier meelezen, dan stuur je een een gewoon mailtje, en eigenlijk... wat dan nog? Ze hebben er niks mee te maken, ze hebben al genoeg aangericht, lijkt me...

Niet opgeven, hé wollebol!!!!