ik ga het er hier gewoon uitflappen , sommigen zullen me begrijpen sommigen niet...

ik heb 4 zonen , en alle 4 zijn ze geplaatst door mijn hele zogenaamde borderline waarvoor ik nu die hypnosetherapie doe , Tibo m'n oudste word begin juni 9 en was eerst geplaatst bij een pleeggezin in puurs , menno is 7 jaar en omdat hij mentaal en motorisch gehandicapt is met een stemmingsstoornis en hechtingsstoornis zit hij al zeker tot zijn 18 bij een speciaal pleeggezin , damy en kenji m'n twee jongste zitten bij de onthaalmoeder waar ze zijn opgegroeid als baby toen ik nog werkte , een paar maand terug weer die diagnose dat kenji autistisch is  , was weer super traag maar mede dankzij de therapie stond ik beter voor hem klaar dan toen ik de diagnose kreeg van menno waarbij ik moest opgenomen worden door een inzinking. nu was tibo heel ongelukkig in puurs en ik heb heel hard gestrijd om hem daar weg te halen wat mij nu sinds april ook gelukt was ( alle kids staan onder het jeugdcomite waar ik rekening mee moet houden)  de pleegmama van de kleintjes damy en kenji  (ook een goede vriendin van me geworden) was bereid om tibo in huis te halen daar zij een plaats vrijkreeg doordat een ander pleegkind van haar uit het huis vertrok . tibo heeft altijd een heel onzeker ventje geweest door alle omstandigheden die gebeurd zijn geweest en blijkbaar is er in puurs veel gebeurd waarover hij niets wil vertellen , pesterijen van hun zoon , veel alleen gelaten thuis (urenlang dan) , meer weten we niet, nu na al wat hij vertelde is hun toestemming als pleegouders ingetrokken en mogen ze geen kinderen meer ontvangen maar tibo is getraumatiseerd , hij plast in zijn broek , ook zijn grote boodschap doet hij in zijn broek , je moet echt alle stegen hem zeggen , doe u sokken aan , doe u broek aan , mond afkuisen na het eten  ( al mijn kids doen dit ritme al automatisch) soms word ik er paranoia van dat hij (den oudste) zich soms gedraagt als een baby , je kan niet meer weggaan want zelfs in de winkel laat hij zen plas lopen , maar je kan het hem ook niet kwalijk nemen , wat heeft hij allemaal meegemaakt in puurs?  nu hebben anderen voor mij ook de knoop doorgehakt , ook hij moet getest worden , ze vertelden me al langer dat ook hij fladdert met zijn handen en bepaalde tics heeft maar ligt het nu alleen aan mij maar ik zie dit niet aan hem , nu heeft de school een brief meegegeven dat hij toch getest moet worden , zijn gedrag is niet normaal zeggen ze, als ze hun stem verhogen omdat hij stout is verstijfd hij en hij schrikt zo hard van robuuske bewegingen precies alsof hij alle dagen slaag krijg ... we hebben een afspraak in het universitair ziekenhuis voor hem , maar ik beken eerlijk , ik dnek niet dat ik het nogmaals aankan , weer een diagnose dat een zoon van me ''anders'' is gaat mijn petje te boven , ik probeer alles op alles te zetten om niet onderuit te zakken en heb sinds vandaag terug m'n hypnosecd uit de lade gehaald maar het is zwaar , zo zwaar ....heb ik dan zo gefaald dat al m'n kinderen anders zijn?

anders zijn is niet slecht , ik bewonder hun eigen wereldje wel en wou soms wel dat ik zelf zo m'n eigen kijk op de dingen heb maar toch heb je de droom als ze geboren worden dat ze gezond groot zullen worden , mooie job  en een mooi huis en vrouw en kinderen , weet je wel ...

ik hoop maar dat ik zo sterk blijf en dat ik niet zal hervallen door al deze draagkracht ...

hier word ik even stil van, en ja we willen allemaal graag dat onze kinderen gezond zijn en ja ik heb makkelijk praten want ja die van mij zijn "' '"

en ik  verwijt je niets je hebt gewoon pech omdat je graag gezonde kinderen wou en je bijzondere kinderen heb gekregen met hun eigen gaven en kunnen en je het even niet ziet zitten is niet erg maar heel begrijpelijk

we willen zo graag onze kinderen zelf opvoeden, dit lukt nu even niet je krijgt er hulp bij,

recht je schouders hoofd omhoog en eens lukt het jouw ook, probeer de kleine zonnestraaltjes op te pikken

heel veel sterkte en liefs

Ik weet even niet goed hoe ik moet beginnen ..... het is zoveel!!
Ontzettend moeilijk om je kinderen ergens anders op te laten groeien, te merken dat dat niet goed gaat en te moeten vechten voor een beter plekje.
Ook steeds de onderzoeken en spanningen over de uitslag, absoluut niet makkelijk maar verder spreekt er uit je stukje liefde voor je kinderen, hoe ze ook zijn, je houd onvoorwaardelijk van ze en dat is zo mooi om te lezen!!

Probeer sterk te blijven, ook voor je kinderen en weet dat jij niet gefaald hebt. Dat een kind autistisch is oid wordt niet veroorzaakt door de ouders, je kunt daar niets aan doen!

Sterkte en knuffels,
Mineke

lieve Dollydotteke,

Oooh wat een verhaal heftig hoor.

Maar je kinderen zijn byzonder is ook anders maar ik zie het als byzonder.

En je zoon zal als hij testen heeft gehad en er blijkt idd dat hij anders is hij zal dan wel de juiste begelijding krijgen die hij nodig heeft.

Waardoor het leven een stuk makkelijker voor hem zal worden.

Mijn zoontje is 4 en leeft echt in zijn eigen wereldje ik maak me hier sosm best zorgewn om maar ze kunnen nu geen diagnoses stellen nog hij is nog te jong.

Hij is superinteligent maar soms zo ontzettend druk.

Mijn broer is hoogbegaafd en heeft ADD ik herken zoveel van mijn broer in mijn zoontje en dat beangstigd soms wel eens.

Heel veel sterkte en als je je verhaal kwijt wil zwier het hier en we luisteren met veel plezier naar jouw verhaal .De moed niet laten zakken

Heel veel sterkte

Dikke knuffel

Angelina

Halo Dollydotteke

Véél Sterkte gewenst en

boek wrote: hier word ik even stil van, en ja we willen allemaal graag dat onze kinderen gezond zijn en ja ik heb makkelijk praten want ja die van mij zijn "' '" en ik  verwijt je niets je hebt gewoon pech omdat je graag gezonde kinderen wou en je bijzondere kinderen heb gekregen met hun eigen gaven en kunnen en je het even niet ziet zitten is niet erg maar heel begrijpelijk we willen zo graag onze kinderen zelf opvoeden, dit lukt nu even niet je krijgt er hulp bij, recht je schouders hoofd omhoog en eens lukt het jouw ook, probeer de kleine zonnestraaltjes op te pikken heel veel sterkte en liefs

wat mooi gezegd Tineke. Ik wil mij daar bij aansluiten

bedankt aan alle lieve hobbyzusters hier , maar mijn angst is nog een beetje groter geworden , de plaats waar hij nu zit die pleegmama is nu ook al een tijdje een goede vriendin van me , na een hele nacht niet geslapen te hebben heb ik haar vandaag opgeroepen op pc met de vraag of deze gehele toestand ook niet kan voort komen van sexueel misbruik .... zij bevestigde het maar dierf me dit nog niet zeggen .. haar dochter (waar hij dus een afspraak bij heeft in het uz) gaat op 10 juni hem volledig onderzoeken kwestie om te zien of er bij hem iets gebeurd is , zij wist te zeggen dat bij jonge kinderen daar schade kan aangebracht worden zodat ze het gewoon niet meer voelen dat ze naar de wc moeten ) ik mag niemand beschuldigen maar aangezien de dochter als zelf een onderzoek wilt krimpt mijn maag al , aangezien hij zooo angstig is , zelfs tegenover ons moet er wel iets traumatisch zijn gebeurd , zij zal die dag ook met hem alleen naar het uz gaan zodat mama en papa er niet bij zijn , ik heb haar mijn toestemming hierin gegeven ,  hij kent haar ook al van peuter af dus ze is geen vreemde en nu woont hij bij haar en dit zal ook hun band versterken , ik doe het ook een klein beetje voor mezelf , moest die bevestiging komen wil ik niet dat hij kan zien hoe mijn hart ineenstort ....

Ook namens mij, wens ik jou heel veel sterkte, iets anders kan ik niet zeggen, heftig allemaal wat je allemaal schrijft,  ik sluit me aan bij alle mooie woorden in de eerdere reactie,s .

lieve groetjes irene

Och lieverd!
Wat vreselijk om dit nou toch te lezen. Ik heb je leren 'kennen' als een hele zorgzame vrouw, en ondanks dat jij zoveel problemen om je heen hebt ben je helemaal niet iemand die er bij neer gaat zitten en enkel over zichzelf praat of bezig is met zichzelf, maar juist constant bezig met alles om je heen om het zo goed mogelijk te leiden.
Je hebt al heel goed je best gedaan door je intuitie te laten spreken en je zoon weg te halen toen hij zich ongelukkig voelde. Wat heerlijk voor hem dat hij nu wel mag wonen bij zijn kleine broertjes en bij een vrouw die hem kent zoals hij is. Is hij wel zindelijk geweest trouwens? Misschien heb ik daar even overheen gelezen.
Het is heel goed dat alles onderzocht wordt, want zelfs als hij ook een diagnose krijgt, dan verandert dat niets aan zijn persoontje, maar alleen aan de hulp en therapie die hij gaat krijgen. Dan kan het allemaal nog reuze mee vallen, want dan zet je in ieder geval telkens stapjes vooruit! Ook als er niets uit komt, dan is het tenminste duidelijk dat het dááraan niet ligt en kan dat weggestreept worden.
Seksueel misbruik, dat is nogal wat.. Zou dat gebeurd kunnen zijn in het pleeggezin? Kon je het vinden met de pleegouders? Gelukkig kan hij nog even een tijdje lekker tot rust komen bij zijn nieuwe-en toch vertrouwde pleeggezin! Heel fijn dat deze mevrouw ook een vriendin van jou is geworden, dat lijkt me zo veel makkelijker als je iets wilt bespreker en veel dichterbij voor je gevoel dan wanneer je alles via officiele instanties moet regelen.

Doe gewoon wat je hart je ingeeft. Jij bent de mama en in jouw hart ken je jouw jongens. Het is heel goed dat jij bepaalde keuzes maakt, zoals niet meegaan zodat hij niet meekrijgt dat jij er mee zit. Ook misschien makkelijker voor hem, want hij voelt vast wel aan dat het jou ook pijn doet als hij bepaalde dingen zal toegeven en wil jou geen pijn doen. Je krijgt wel heel veel op je bord zo, maar zet door voor die kindjes van je! Jullie hebben allemaal een hele weg te gaan, maar jullie komen er wel en dan zullen ze weten dat mama voor ze gevochten heeft.

Hoe voelt je man zich hieronder? Een hele dikke knuffel!

Veel stekte en de moed niet laten zakken

Tineke01 wrote: Na alles gelezen te hebben kan ik me alleen maar met de beste bedoelingen aansluiten bij de vorige dames. Ik wens je veel wijsheid en sterkte toe. Groetjes Tineke01

ook van mij

ooo wat een heftig verhaal

ik wens je veel sterkte toe

Met een brok in mijn keel lees ik je verhaal, wat moeilijk allemaal! Ik wens je veel kracht en sterkte toe hoor, hoop dat er duidelijkheid komt.

Hartelijke groeten!

Lieve Dollydotteke, ik schrik behoorlijk  van je hele verhaal en weet even niks te zeggen. alleen dat het niet aan jou ligt dat je kinderen anderkinderen zijn.

Tegenwoordig hebben we heel veel anderkinderen en de een is wat meer anders dan de andere, ieder heeft een andere begeleiding nodig en ik hoop voor je dat al je kinderen een goede begeleiding krijgen en zo voort kunnenin deze moeilijke maatschappij.

Ik hoop ook voor jou dat je het allemaal een plaatsje kunt geven, neem daar hulp voor want alleen is het veel te zwaar. Ik kan niet vinden in je verhaal of er ook een vader in het gezin is of dat je er helemaal alleen voor staat. Dat zou ook schelen in je strijd, een man en vader voor je jongens waar je op kunt bouwen maar als die er niet is dan moet je zeker zorgen voor hulp.

Ik kan je verder alleen maar heel veel sterkte wensen en hoop dat er voor je zoons een hele goede hulp komt. Andere dames hier hebben al zo veel gezegd en daar zitten hele wijze dingen bij, ik hoop dat je er wat mee kunt.
Weet dat je hier altijd je verhaal kwijt kunt, genoeg mensen die je verhaal lezen en je eventueel wat raad geven.

Nogmaals heel veel sterkte en voor jou een dikke knuffel. 

LIefs Meia.