[heimwee-modus]

Wat was het 'vroegah' toch makkelijk als wij als kind met een vriendje of vriendinnetje wilden spelen. De meeste moeders waren gewoon thuis en je kon zo maar als je zin had samen gaan spelen.

Nu heb ik een kleuter die graag weer eens met de buurkinderen wil spelen, maar tweeverdieners dus volgende week maandag past het pas in hun schema. En ook de afspraak met een klasgenootje moest een week vooruit gemaakt worden. Dus er loopt hier nu een kleuter flink verdrietig te zijn, en ik ben ook verdrietig omdat ik zelf wel die keuze heb kunnen maken om thuis te blijven en mijn kinderen nu dus toch verdrietig worden van andere ouders die die keuze niet hebben kunnen of willen maken.  

De enige manier om spontaan met vriendjes en buurkinderen te spelen is als je elkaar toevallig in de speeltuin treft. Maar spontaan bij elkaar aanwippen..... dat blijkt niet zo simpel meer als ik het me herinner en ook had gehoopt voor mijn kinderen.

(Ik wil dus absoluut de tweeverdieners niet aanvallen met dit stukje, ik weet dat er vaak heel goede redenen voor zijn. Ik ben gewoon verdrietig om de invloed ervan op het kunnen spelen van de kinderen.)

[/einde heimwee-modus]

Oh ik snap je heel goed. Hier bij ons is dat ook zo.

Maar ook dat kinderen niet buiten willen spelen..en die meisjes van mij zijn veel buiten en als ze leuk aan het spelen zijn komen (als ze thuis) de andere kinderen wel op het geluid af

Maar meestal zijn ze tot 18uur op het dag verblijf.

en die vanmij zijn moe van het buitenspelen en liggen al vroeg plat

x

ik ben een wel werkende moeder, maar heb het geluk dat ik op de dagen dat ze maar tot middag naar school hoeven er 's middags ook gewoon ben.

Dus op woensdag en vrijdag is hier afspreken geen probleem. De andere dagen vind mijn zoontje het niet erg om niet af te kunnen spreken. Hij speelt dan met oma (die past op) of met mij.

Vaak spreekt hij ook pas een paar dagen vooraf af met een vriendje, meestal geen probleem. Maar ik heb ook wel eens een boos en verdrietig zoontje omdat hij niemand heeft om mee te spelen, omdat iedereen al iemand heeft.

ikzelf ben een oppasmoeder, maar ga bij de mensen aan huis

dus de kinderen kunnen altijd afspreken om te spelen of te gaan spelen

met hun eigen vriendjes

quality=

Ik was ook een thuismoeder,lang geleden,dus onze kinderen konden iedere dag gewoon makkelijk spelen.

Onze kleinkinderen ,maken op de dagen dat hun moeder thuis is,op school gewoon afspraken om te spelen,dat gaat altijd goed.

Ik moet zeggen,het is allemaal wel wat ingewikkelder,maar vaak kan het niet anders.

Ieder zijn eigen keus,maar als al die werkende moeders zouden stoppen,krijgen we nog een veel groter probleem.

ik snap heel goed wat je bedoelt.

mijn kids hebben er ook "last" van dat ze niet altijd met dat vriendje kunnen afspreken omdat ze naar de bso gaan oid.

ik heb er destijds ook voor gekozen om thuis te blijven en toen natasja 4 werd ging ik weer 's morgens werken. nu silvia geboren is ben ik weer thuis en zoek straks als zij naar school gaat wel een baantje voor de ochtenden

Ik snap precies wat je bedoelt, toen mijn kinderen klein waren was ik een van de weinige moeders in de straat/buurt die niet werkte. Zomaar een speelafspraakje maken zat er niet in. Helemaal in de vakantie periode was het moeilijk.

Het is jammer ,dat het niet meer zo spontaan kan,ik zie dat hier ook.

Ik wil niet zeggen ,dat het vroeger beter was,maar soms naar mijn idee wel makkelijker,voor de kinderen,er was altijd wel iemand om mee te spelen.

Wij woonden in een nieuwbouw wijk,allemaal jonge gezinnen,ideaal,altijd oppas en vriendjes in de buurt.

Toen ik mijn eerste kind kreeg kwamen net de kinderdagverblijven op gang met hun kinderziektes, ik zag dat niet zitten. Ik had eigenlijk een betere baan dan mijn man maar hij zag het niet zitten om hele dagen thuis te zijn en voor het huishouden en de kinderen te zorgen. Tien jaar later had hij dat wel gedaan maar goed.
Deeltijdbanden waren er toen ook nog niet voor het oprapen( helemaal niet volgens mij)maar ik vond het fijn om thuis te zijn voor de kids en helemaal in hun puberteit. Mijn lijf liet het ook niet meer toe om te werken en dus was het wel fijn om thuis te zijn. Nu zou ik afgekeurd zijn met die klachten maar toen deden ze dat nog niet. Had wel gemoeten eigenlijk.

Mijn dochter is ook thuis, die werkte wel maar niet hele weken. Als zij werkte was haar man er wel of anders ik of mijn man wel. Nu zit ze zonder baan en voor de kinderen is dat wel fijn maar voor haar zelf niet. Ze is ook druk aan het zoeken maar vind maar eens iets in deze tijd. En dan voor 24 of 32 uur. Maar ik kan me goed voorstellen dat vrouwen ook blijven werken, de maatschappij brengt dat ook mee.
Voor de hypotheek zou ik het zelf nooit doen maar ach, voor het zelfde doe je het ook.

Onze kinderen en kleinkinderen hebben altijd buiten gespeeld. De kleinkinderen doen het nog, ook in de winter. Alleen als het heel slecht weer is zijn ze binnen. En dan kijken ze ook wel tv of zitten achter de pc maar ze zijn ook heel creatief dus binnen ook aan het knutselen. Ik vind dat erg leuk.

Ieder moet het maar doen zoals het voor hun het beste is maar ik kan me wel voorstellen dat het verelend is dat je afspraken moet maken om te spelen.

Ik vind wel dat kinderen na school soms ook te veel moeten. Buitenschoolse opvang is weer wat anders maar sommigen moeten iedere dag van de week sporten of zo en dat vind ik veel te veel voor een kind. Ze krijgen tegenwoordig ook al vroeg huiswerk me op de basisschool.

Naemi, misschien moet je in je buurt eens zoeken naar moeders met kinderen van dezelfde leeftijd en daar een  vaste speelmiddag mee afspreken. kAN OOK LEUK ZIJN VOOR KINDEREN DIE NOG NIET NAAR SCHOOL GAAN. iK DEED DAT MET 2 MOEDERS HIER OP DE FLAT,  OEPS caps lock. Was ideaal.