Het moederschap valt niet altijd mee.
Geprint van: Forum - Hobbydoos.nl
Category: Diversen
Forum Naam: Koffiecorner
Forum: even bijkletsen
URL: https://forum.hobbydoos.nl/forum_posts.asp?TID=17697
Print Datum: 19 November 2025 om 22:49
Software Version: Web Wiz Forums 12.05 - http://www.webwizforums.com
Onderwerp: Het moederschap valt niet altijd mee.
Bericht van: tikoes
Onderwerp: Het moederschap valt niet altijd mee.
Datum bericht: 22 Oktober 2010 om 20:17
|
Zal zeker heel herkenbaar zijn.
Mijn oudste dochter heeft 3 jaar geleden (2 dagen voor haar 25ste verjaardag) zomaar van het ene op het andere moment een herseninfarct gehad. Omdat ze nog thuis woonde en ik een alleenstaande ouder ben (de vader is uit beeld), was dat een pittige tijd. Bezoeken regelen, revalidatie, een stroomversnelling van een plots ander leven. Toen ze weer naar huis kwam zaten we met z'n twee in de huiskamer los van elkaar met heftige emoties en samen delen. Ze had verzorging nodig en haar leven was haar leven niet meer. We zijn nu ruim 3 jaar verder, haar baan die ze had is gestopt vanwege de blijvende beperkingen. Ze vecht, huilt, laat los, zoekt en vindt weer na vallen en opstaan. En ik voel me volop moeder. Ik sta naast en achter haar, deel en laat los. Er zijn waar nodig en tevens begrenzen omdat ze stap voor stap haar eigen levens verantwoordelijkheid op een andere manier weer leert dragen. Blij zijn met elke stap voorwaarts en die vieren, verbondenheid ervaren, weten dat je van elkaar houdt en ook de momenten dat we elkaar in de weg zitten omdat zoeken naar evenwicht en duidelijkheid soms wazig is. Uitspreken en ervaren. Weten dat er een andere weg is en dat de weg die ze ging voorbij is. Hartverscheurende momenten en ook veel humor. Waarom nu dit berichtje. 5 T/m 13 november is de week van chronisch zieken. Na het lezen van het blad Chronisch............ben ik zo trots op mijn dochter. De verhalen in het blad zijn triest en zeer individueel. Jonge mensen die afgesneden worden van hun leven en een ander leven op kunnen gaan bouwen. Zelf de cement zijn, snappen dat je niet de enige bent, weten dat je het zelf moet doen, zelf je leven kan maken of breken, bij de pakken neer gaan zitten of karaktervol je eigen verantwoordelijkheid nemen en zoals de jongere in het tijdschrift weer een zinvol leven gaan ervaren en blijven werken, onderhouden om niet terug te vallen. Marc de Hond is de ambassadeur van de Week Chronisch Zieken. Hij zegt zo mooi: Ik ben fitter dan de meeste Nederlanders, en voel me zeker niet chronisch ziek. En naar die zin is mijn dochter op zoek, en zij zal net als Marc en vele anderen haar weg vinden samen met de mensen die van haar houden..........en ik sta voorop in die rij met de juiste afstand 
Lieve groetjes van een moeder. |
Antwoorden:
Bericht van: beppemartha
Datum bericht: 22 Oktober 2010 om 20:28
|
ik heb grote bewondering voor jullie beiden. het valt zo te lezen niet mee om zo maar je leven te zien veranderen. anders moeten doen dan je van plan was. geweldig dt jullie toch nog zoveel lichtpuntjes zien. want die zijn er natuurlijk altijd maar je moet ze wel willen zien. ik wens jullie een leven vol met van die lichtpuntjes. ------------- 
|
Bericht van: tikoes
Datum bericht: 22 Oktober 2010 om 20:40
|
Ik jou ook Martha. Wat ik heb geleerd is dat elk huisje een eigen kruisje draagt. We hebben allemaal te maken met verlies (in veel vormen), zoeken, vallen en opstaan en vinden. Ook hier op het forum.
Bedankt voor je prachtige wens 
|
Bericht van: dine
Datum bericht: 22 Oktober 2010 om 21:17
|
Het is langs onbegane paden gaan Het is voor vele nieuwe vragen staan Het is vertrouwen en geloven we komen alles wel te boven ! Deze woorden heb ik opgeschreven en lees ik telkens als we slecht nieuws te verwerken krijgen....telkens geven ze me nieuwe moed... |
Bericht van: geesje
Datum bericht: 22 Oktober 2010 om 22:34
woorden schieten mij te kort....... ..... ....... ------------- groetjes geesje |
Bericht van: Frea H.
Datum bericht: 22 Oktober 2010 om 23:08
|
De spreuk ieder huisje heeft zijn kruisje zal in heel veel gevallen op gaan.Maar sommige huisjes hebben het extra zwaar.De wens van Martha wil ik jullie dan ook heel graag toewensen.Ik hoop ,vanuit heel mijn Liefs Frea. |
Bericht van: Leonie_y
Datum bericht: 22 Oktober 2010 om 23:31
|
Een herseninfarct op zo'n jonge leeftijd is ontzettend ingrijpend. Mijn schoonzus heeft op 54 jarige leeftijd een hersenstaminfarct gehad en kon daarna alleen nog maar haar ogen bewegen. Ze heeft op die manier nog ruim een half jaar geleefd voor ze overleed. Mijn man is op zijn 16e halfzijdig verlamd geraakt en hij heeft altijd de instelling gehad: kijk niet naar alles wat je bent kwijtgeraakt, maar naar alles wat je nog kunt. Hij is altijd positief en neemt zijn beperkingen zoals ze zijn, probeert er zo goed mogelijk mee om te gaan en probeert zichzelf zoveel mogelijk zelf te redden. Pas op het moment dat je écht 2 handen nodig hebt, zal hij mij of 1 van de kinderen erbij halen. Ik heb bewondering voor je dochter die zo aan het terugkrabbelen is met vallen en opstaan. En ook voor jou, want het zal niet altijd gemakkelijk voor je zijn. ------------- Denk niet aan wat je niet meer kunt maar aan wat nog wel mogelijk is het glas is altijd halfvol |
Bericht van: esthertje
Datum bericht: 23 Oktober 2010 om 09:03
|
wat jong om zoiets te moeten ondergaan.
ik vind het knap dat jullie daar zo goed (misschien soms wat minder) mee overweg kunnen. heel veel sterkte voor jullie beide om de kracht te vinden om steeds een stap verder te komen. ------------- 
|
Bericht van: Eugenie
Datum bericht: 23 Oktober 2010 om 09:31
|
Wat een verhaal en wat een bewondering voel ik voor jullie!!Het is een beste uitdaging voor jullie . ik wens jullie wat beppemartha zo mooi schrijft een leven vol lichtpuntjes. -------------  ~De overwinning is niet altijd voor de snelsten of de sterksten maar voor hen die volhouden~ |
Bericht van: tikoes
Datum bericht: 23 Oktober 2010 om 10:22
|
Bedankt lieve dames voor de mooie lieve woorden. Voor iedereen geldt toch hetzelfde; de tijd krijgen en nemen om een gebeuren in te leren passen en de levenskwaliteit weer verbeteren. Dat is in die 3 jaar zeker gelukt bij mijn lieve dochter. Het moederschap gaat verder dan verder.
Mijn jongste dochter is door een bekende toen ze 8 was sexueel misbruikt, aangifte en rechtszaak achter de rug (nu is ze 26), en ook daar zijn we uitgekomen als gezin en de moeder-dochter relatie is inhoudvol sterk na die ingrijpende weg. Mij is vroeger hetzelfde overkomen en mijn ouders waren niet in staat om er voor me te zijn op de manier die ik nodig had (dat heelt moeizamer). Ik snap het en ben zover dat nu nu is, we in het verleden niets meer kunnen veranderen, wel onze eigen toekomst met hard werken en steun. Dine; je mooie woorden ga ik voor haar opschrijven. |
Bericht van: pralientje
Datum bericht: 23 Oktober 2010 om 12:42
|
Hoi Tikoes Ik heb veel bewondering over voor jouw dochter en ook voor jou.Ik heb zelf een dochter die volgende maand 24 jaar word .en voor de rest sluit ik mij bij de dames hierboven aan
Daarom deze hartjes beer ------------- https://www.hobbydoos.nl/patroon/'>Gratis Patronen |
Bericht van: breinaald
Datum bericht: 23 Oktober 2010 om 13:11
|
met vallen en opstaan leer je heel veel en weet je wat hele mooie momenten zijn,heb zelf ook het nodige meegemaakt dus ik snap dat je heel trots bent op je dochter en natuurlijk ook jezelf.andere mensen hebben ooit makkelijk praten maar je moet het zelf toch maar weer voor elkaar krijgen -------------  quality=
|
Bericht van: tikoes
Datum bericht: 23 Oktober 2010 om 13:13
| Dat klopt breinaald, het komt niet door de brievenbus. |
Bericht van: rita_1709
Datum bericht: 23 Oktober 2010 om 15:26
|
Wat een verhaal... kan me goed voorstellen dat je trots bent op je dochter... maar ook jij verdient het om eens in de bloemetjes gezet te worden !!! Dus voor jullie allebei :
------------- Groetjes, Rita. Bloemen zijn om mooi te zijn.. Mensen zijn om goed te zijn !! |
Bericht van: TLooman
Datum bericht: 23 Oktober 2010 om 16:46
|
wat een verhaal Tikoes jullie kunnen trots zijn op jezelf ik heb veel respect voor jullie ------------- groetjes Thea |
Bericht van: marlene
Datum bericht: 23 Oktober 2010 om 18:43
|
oef, en dan denk ik nog, dat wij het hier moeilijk hebben wat heb ik een bewondering voor jullie ------------- http://fotosvanmarleen.mijnalbums.nl" rel="nofollow - mijn foto's |
Bericht van: pippie
Datum bericht: 23 Oktober 2010 om 20:20
|
Wat hebben jullie veel meegemaakt, erg heftig.
Ik heb bewondering voor jullie alletwee. Dat de toekomst heel veel zonnestraaltjes aan jullie zal schenken!!! Een warme groet, Wil B. |
Bericht van: creaans
Datum bericht: 24 Oktober 2010 om 13:35
|
oh wat hebben jullie veel meegemaakt!
Ik heb bewondering voor jullie! |
Bericht van: Tineke01
Datum bericht: 24 Oktober 2010 om 13:40
|
Ik sluit me echt aan bij alle bovenstaande reacties.
Ik heb bewondering voor al die mensen die door een of ander diep dal zijn gegaan en door hun positieve instelling en hulp van dierbaren en anderen er weer uit zijn gekomen. 
Groet, Tineke01 |
Bericht van: Jolanda_25
Datum bericht: 24 Oktober 2010 om 14:05
|
Wat ontzettend heftig. Ik ben nu 26 en het lijkt mij erg moeilijk om er mee om te gaan. Je bent nog zo jong en zit vast vol met plannen met wat je met je leven wilt gaan doen. Op zo'n jonge leeftijd wordt dat dan 'verknalt'. Ik heb heel veel respect voor je dochter en ook zeer zeker voor jou! ------------- Groetjes Jolanda |
Bericht van: Guests
Datum bericht: 25 Oktober 2010 om 09:11
| Wat een verhaal, en wat heb ik een bewondering voor je dochter, maar zeker ook voor jou. Natuurlijk, het is je eigen kind en dat maakt het vanzelfsprekend voor je , maar dat maakt het nog niet gemakkelijk. Heel veel sterkte voor jullie allebei. |
Bericht van: tikoes
Datum bericht: 25 Oktober 2010 om 09:45
|
Ik heb ook veel bewonderin gvoor haar. Zoals eergisteren. Is ze in een situatie buitenshuis en komt zichzelf emotioneel tegen. In zulke situaties belt ze mij, ik laat ze eerst goed vanuit haar buik ademen (aarden), dan stap voor stap situaties in emoties loskoppelen zodat de emmer niet overstroomt maar ruimte vrij komt om weer zonder de angst (die overheerst) zichzelf weer te kunnen corrigeren en met die kennis in een volgende situatie leert dat ze op een vernieuwde manier haar leven weer kan beheren.
Ik vind het moederschap prachtig, omdat het me meer mens maakt m.b.t. confrontaties en mentale groei. Mijn kinderen leren me om meer uit mijn leven te halen, oude patronen stap voor stap om te buigen..........dat geven we elkaar. Voorbij de angst en kwetsbaarheid verbonden zijn. Bedankt voor jullie mooie reacties. |