al zeker een tweetal weken zit ik precies met een ongelooflijke drang om gewoon een deel kleren in te pakken , de auto in te stappen en weg te rijden , maakt niet uit waarheen of zelfs voor hoelang... het zou me zelfs niet schelen dat ik helemaal alleen zou vertrekken wat ik zo'n raar gevoel vind.. met de dag langer word dat gevoel alleen maar sterker en drang om het echt te doen word groot...

ik heb geen idee vanwaar dit gevoel komt en of dit eventueel een soort van weglopingsgevoel van alle probs is maar het idee om het al te doen geeft me een leuk gevoel ...

ik denk,dollydotteke, dat je heel moe bent van al je zorgen en redderen! Ik ben bang dat jouw energiepotje aardig leeg an het raken is en je daarom het gevoel krijgt ik stap in de auto en ben weg...weglopen idd,niet omdat het je niet interesseert maar omdat je tijd en ruimte en rust voor jezelf nodig hebt!!!

hou wel goed voor jezelf in de gaten dat je geen depressieve gedachten gaat krijgen, trek dan op tijd aan de bel bij huisarts!! maar zoals ik het nu lees,is het hem dat (nog)niet...meer het gevoel van bekijk het allemaal maar...ik stap in mn autootje en zie wel waar ik uitkom,lekker alleen ikke,geen gezeik,gezeur en sores...heb je de mogelijkheid om af en toe te gaan? lekker uitwaaien in bos of aan zee, je gedachten de vrije loop,de ruimte om te gillen...doen hoor!! En wat let je om 's avonds in je bed je fantasie de ruimte te geven, droom lekker weg van een hutje op de hei of een paleisje aan zee of van hoe of wat je droomhuisje ook zou zijn.

Blijf van jezelf afschrijven en vooral ook goed voor jezelf zorgen. Ben lief voor jezelf Dollydotteke,dat verdien je en heb je bovendien kei-hard nodig!! Leg de lat niet te hoog voor jezelf, en geef jezelf de tijd en aandacht die ook jij hard nodig hebt!! Dikke knufffffffff,van mij

Hey,lieve meid!

Wat ik lees herken ik vrees ik helemaal!Maar zo gaat het nu eenmaal niet ,hé.Kun je er met iemand over praten of heb je ergens een dokter die je goed ligt?Anders mag je mij ook een mailtje sturen hoor.Ik weet hoe het voelt,heb ook nog proberen te vluchten.Had gewoon een reisje naar Cyprus geboekt zonder medeweten van wie dan ook en ...plots kreeg mijn man telefoon dat de reis reeds volboekt was...oeps!Weer niet gelukt.Was echter maar eentje van mijn escapades.Sommige gingen veel verder dan dat en gingen steeds de gevaarlijker kant op (als je begrijpt wat ik bedoel)Je wilt gewoon dat het STOPT.

Ik weet het Maar en dit wil je nu mischien niet horen het kan anders en dan word het weer beter.Probeer vooral veel te rusten want je batterij is nu op.Schaam je niet en laat indien nodig je werk gewoon liggen want zonder rust kom je er niet!

Lieve meid zorg voor jezelf en hou van jezelf.Je hebt niet gefaald,hé. Je kinderen zijn nu eenmaal niet zo makkelijk ook dit is hier heel herkenbaar.Heb zelf ook 3 mensen met autisme in huis dus...maar je komt er wel!Gewoon geloven dat dit iets is dat anders is en je kunt ze niet beter maken maar soms word het toch beter...geloof me.Mijn Toverbloemenprinses(pasieve meid met ietwat zwakkere intellegentie en autisme) word een bewust iemand...en nu voel ik dat ze het later best goed zal doen!

En dat had ik vroeger NOOIT gedacht...Ze was net een eendje alles gleed erover en niets ging in haar kopje!

Denk niet dat het niet beter kan gaan...geef alles tijd en iedere dag is een nieuwe dag!

Sterkte!!!!!!Ik denk aan je!Dikke knuffel,Perle!XXX

Ps...indien nodig?Je weet het,hé? Mail!!!!

Hallo dames,

Hier nog iemand hoor met een autist van 10 jaar in huis! Gelukkig zijn er meer moeders en we weten allemaal hoe zwaar het is en hoeveel energie het kost!

Ik ga er eens in de 6 weken tussenuit, voor 1 dagje maar hoor, naar een vriendin waar ik heerlijk een dagje mezelf kan zijn. Ik heb het echt nodig om mijn batterij weer op te laden en verder te kunnen gaan.

We zijn niet alleen!!!  

Ik sluit me volledig bij de dames hierboven aan ,

hallo iedereen ,

hartelijk bedankt al voor al jullie steun maar vandaag ben ik gecrasht geweest , na een stomme woordenwisseling met ventje lief escaleerde het tot een hele dag zwijgstand en ja daar ontplof ik van , ik heb wel urenlang zitten huilen , het moest er allemaal uit ...tijdens m'n huilsessie kwam hij mij troosten omdat hij merkte dat hij te ver was gegaan en ik heb hem dan ook ineens dit gevoel van willen weggaan uitgelegd , heel voorzichtig aangezien ik niet wilt dat ik wil ontsnappen aan hem en hij wou me helpen . ik ga nu zoeken of iemand eventjes wil opletten op m'n diertjes zodat wij gewoon de auto kunnen instappen en wegrijden . ik wil naar veel groen en waar een beekje is , dat is iets waar ik nu gewoon wil zijn , aan de kant van een beekje gaan zitten met alleen maar de stilte van het water . spijtig genoeg kan ik de honden niet meenemen aangezien feria dit nog altijd niet mag wegens dat zijn poot nog altijd overbelast is , maar volgende maand zou hij naar een nieuw huisje kunnen bij een vrouw die grote grond heeft en zelf dierenartsopleiding heeft gehad , als ik het toch ene maandje kan uithouden kan ik wel taisen meenemen als feria geplaatst is maar ik weet niet of ik het nog wel een maand uithoud...

4.28 uur............je hoort nog in bed te liggen, slapeloze nachten put je uit en vreet energie. Mocht je het in bed niet uithouden, doe dan iets leuks of denk aan een moment die jij als bijzonder heb ervaren anders blijft alles maar door je hoofd malen en blijft het zich herhalen. Heelveel dingen hebbben z'n tijd nodig om te verwerken. Tuurlijk liever gister dan vandaag. Kijk op dit moment nu  eens naar buiten en zie dat kleine zonnestraaltje op de gekleurde herfstbladeren. Je leert dan soms van dat hele kleine te genieten.

Los je met het piekeren je problemen en zorgen op? Nee! En vluchten heeft geen zin want de gedachte zal je achtervolgen en dan komt er een extra probleem bij namelijk je schuldgevoel naar degene toe die jij dan heb achtergelaten en die zich ook weer extra zorgen maakt hoe het met jou gaat.

Samen erop uit? zeker doen als het mogelijk is en niet te lang uitstellen. Ik hoop dat je een goede oplossing vindt voor je hond om er eerder van dat uitstapje te kunnen genieten!

En blijf schrijven, dikke knuf voor jullie!

hoi mirretje , wonderbaarlij hoe jullie alles wel opmerken he

ja het was misschien een raar uur om aan te kijken maar kan het uitleggen , al nachtenlang schiet ik weer wakker van pijn in m'n rug waardoor nu bijna m'n hele cyclus overhoop ligt en ik dus op zo'n rare uren nog wakker ben maar wees gerust , ik slaap zekers nog genoeg