Zo herkenbaar!!!

Heb jij ook A.A.A.D.D. ?

Er is eindelijk een diagnose voor ons probleem.

Het heet A.A.A.D.D. Ofwel: Age Activated Attention Deficit Disorder.

Dit zijn de symptomen: Je beslist om de auto te wassen, je vertrekt richting auto en ziet de post op tafel liggen.

OK, je gaat de auto wassen, maar eerst toch even de post doorbladeren.

Je legt je autosleutels op je bureau, filtert de reclamefoldertjes uit de hoop post en ziet dat de vuilnisbak vol zit.

Dus leg je de rest van de post, waaronder enkele rekeningen, op je bureau en zet de vuilnisbak buiten.

Of nee, toch eerst nog vlug de rekeningen betalen. Waar liggen die overschrijvingsformulieren alweer? Oeps, je hebt er nog maar 1.

Je hebt nog reserveformulieren in de kast boven.

Ah.., daar staat je cola nog.

Eerst die extra overschrijvingen zoeken.

Maar wel eerst die cola wat verder van de computer zetten of je slaat hem nog omver en dan mors je op je toetsenbord.

Weet je wat, zet hem gewoon in de koelkast, dan blijft hij fris.

Je gaat naar de keuken en bemerkt dat je plantjes er nogal droog bij staan, die hebben dringend water nodig!

Je zet de cola op het aanrecht en hola, daar ligt je zonnebril!

Die zocht je al de hele morgen. Je legt die best maar even weg voor je het vergeet.

Je vult het gietertje met water en vertrekt naar de bloempotten.

Aaaargh!

Iemand heeft de afstandsbediening van de TV in de keuken laten liggen!

Als we vanavond TV willen kijken, zullen we er nooit aan denken om in de keuken te kijken, dus leg je de afstandsbediening beter direct in de woonkamer.

Je giet wat water in de bloempotten en morst op de vloer, gooit de afstandsbediening op een kussen in de zetel en je gaat terug naar de hal.

Waar was je nu weer mee bezig?

Aan het einde van de dag:

De auto is niet gewassen, de rekeningen zijn niet betaald, de cola staat op het aanrecht, de bloemen kregen te weinig water, je hebt nog steeds 1 overschrijvingsformulier en je vind je autosleutels niet meer...

Je probeert te ontdekken hoe het komt dat er vandaag niets is gebeurd.

Daar begrijp je echt niets van, je was de hele dag toch druk bezig!!!

Magtelt wrote: Ik herken dit wel maar niet van mezelf. Mijn man begeeft zich altijd op zijpaden. Dan vraagt ie of ik koffie wil, geeft eerst de kat eten, stopt iets in de vaatwasser, ziet buiten in de voortuin een papiertje liggen, dat opgeraapt moet worden, komt terug langs de kattenbak waaruit iets geschept moet worden en ziet mij dan al lekker koffie nippen, die ik zelf inmiddels gepakt heb.

Zaterdag ging dat anders prima Magtelt, ik heb wel degelijk een heerlijk bakkie gekregen!

Ja Frea, het is leuk hoe herkenbaar het is. Ik doe het zelf ook

Ik herken het wel,maar het overkomt mij maar zelden,ben redelijk gestructureerd bezig.

Maar zo af en toe heb je van die dagen!!

Prachtig

Ik heb het wel maar er komt gelukkig wel iets uit mijn handen whahahahaha

Heel herkenbaar. Al moet ik wel eerlijk toegeven dat er gerust wel wat uit mijn handen komt. Als ik bedenk dat ik beneden moet strijken en ik kom onderweg van alles tegen dan gebeurd er vanalles alleen de strijk niet. En als ik bedenk dat de badkamer en de wc schoon moeten dan wordt er een was aangezet, een weggestreken, een uit de droger opgevouwen, Manuel krijgt een boterham, ik ga even zitten breien, en zo voort en zo voort. Aan het einde van de dag is de badkamer niet gedaan. De wc gaat nog even 's avonds tussen neus en lippen door en zo beginnen we de volgende dag weer met frisse moed aan de planning dat de badkamer gesopt moet worden.

Bijkomend nadeel is inmiddels het feit dat ik nadat ik een halfuur gestaan heb moet gaan zitten en nadat ik een halfuur gezeten heb weer moet gaan staan. Langer dan een half uur in dezelfde houding mag niet. (vanwege mijn rugklachten) Daardoor krijg ik een half afgemaakte strijk, een altijd zwervend breiwerk op de bank (ik moet toch over een half uur al weer zitten dus brei ik dan wel verder) en alleen de bovenkastjes van de keuken zijn gesopt. (want ik had daarvoor ook al een kwartier gestaan dus moet ik na de bovenkastjes beslist gaan zitten.) Dat helpt niet erg met het maken van een goede planning.

Koningsdochter wrote: Heel herkenbaar. Al moet ik wel eerlijk toegeven dat er gerust wel wat uit mijn handen komt. Als ik bedenk dat ik beneden moet strijken en ik kom onderweg van alles tegen dan gebeurd er vanalles alleen de strijk niet. En als ik bedenk dat de badkamer en de wc schoon moeten dan wordt er een was aangezet, een weggestreken, een uit de droger opgevouwen, Manuel krijgt een boterham, ik ga even zitten breien, en zo voort en zo voort. Aan het einde van de dag is de badkamer niet gedaan. De wc gaat nog even 's avonds tussen neus en lippen door en zo beginnen we de volgende dag weer met frisse moed aan de planning dat de badkamer gesopt moet worden. Bijkomend nadeel is inmiddels het feit dat ik nadat ik een halfuur gestaan heb moet gaan zitten en nadat ik een halfuur gezeten heb weer moet gaan staan. Langer dan een half uur in dezelfde houding mag niet. (vanwege mijn rugklachten) Daardoor krijg ik een half afgemaakte strijk, een altijd zwervend breiwerk op de bank (ik moet toch over een half uur al weer zitten dus brei ik dan wel verder) en alleen de bovenkastjes van de keuken zijn gesopt. (want ik had daarvoor ook al een kwartier gestaan dus moet ik na de bovenkastjes beslist gaan zitten.) Dat helpt niet erg met het maken van een goede planning.

Eigenlijk is dit toch ook een soort van planning,zo werk ik ook,je hebt dan toch een bepaalde structuur.Ik strijk ook in etappes,eigenlijk alles,maar voor mij is dat toch regel en orde.Voor een ander misschien niet.Misschien ben ik dan ook wel heel rommelig.Maar zo zie ik het zelf niet.

Met een autist in huis kun je niet anders dan super gestructureerd leven. Dat doen wij dus ook.

Als we afwijken van het normale schema, bijv. verjaardagen of feestjes of winkelen oid, dan wordt dit dagen van te voren al een paar keer per dag gemeld aan hem, zodat hij dat goed weet.

Ook heb ik een groot weekschema in de kamer hangen waar met pictogrammen alle activiteiten, huiswerk en andere dingen op staan.

Wil niet zeggen dat we nooit eens iets spontaans doen. Maar dan moeten we wel rekening houden met een zoon die kwaad is en loopt te bokken, omdat hij dat niet wist.

Ik vind het zelf prima om zo te leven. Het is voor mij ook wel goed om structuur erin te houden

HAHAHAHA Jips, ik herken het hé-le-,aal...

Weet alleen niet of het echt leeftijdsgerelateerd is, want ik was ik al zo verstrooid toen ik nog op de lagere school zat!