Na 8 heerlijke weken samen was dan Zaterdag het onvermijdelijke afscheid.  En vertrokken mijn zoon en zijn vrouw weer naar Australië. Het was wel even heftig, en er werd menig traantje gelaten. Zelf ben ik op zo'n moment vrij sterk, maar mijn kinderen kennen me en weten dat het bij mij pas later komt, als ik alleen ben.

 Gisteren was dus een zware dag, mijn schoonzusje kwam 's morgens even kijken, hoe het met mij ging, mijn dochter heeft 2 keer gebeld, en mijn zoon die hier in 'sGravenmoer woont ook. Verder hebben ze me met rust gelaten.

Vanmorgen had ik mijn zoon in Australië weer "on line", om me te vertellen dat ze een goede vlucht gehad hebben, en nu klaar waren om in hun eigen bed te duiken, En het leven gaat weer gewoon verder .

Bedankt voor al jullie belangstelling en medeleven.

Groetjes Tony

Hoi Tony, afscheid nemen blijft vervelend. Je weet dat ze weer teruggaan, maar na een bezoek van acht weken, zijn ze al bijna weer een onderdeel van je dagelijkse leven. Gelukkig heb je weer een heleboel herinneringen waar je op kunt teren tot hun eventuele volgende bezoek. Hopelijk kun je een beetje afleiding vinden.

Lieve Tony.

Mijn gedachten zijn bij jou!!!!!

Groetjes Catharina

Lieve tony,

Je wist wel dat het maar voor 8 weken was, maar ik begrijp best dat het afscheid niet makkelijk voor je was. Verwarm je aan de mensen die nog dicht bij je zijn en gelukkig heb je internet en kun je zo vaak on line gaan als je wilt, of met  australie en als ze daar niet antwoorden dan kan je altijd bij een van ons terecht.

Van deze kant heel veel

Dat lijkt me zo vreselijk moeilijk als moeder zijnde, er gaat een stukje van jezelf dat vliegtuig in om aan de andere kant van de wereld er weer uit te stappen.

Sterkte hoor

Lieve Tony.... ik krijg er kippevel en tranen van in mijn ogen!!!!! Maar weet...uit het oog is niet uit het hart!!!!!!!!!

Dikke  van mij !!!!!!

Lieve schatten, allemaal bedankt voor jullie medeleven .

Het doet een mens zo'n goed om lieve vrienden te hebben.  

Groetjes Tony