Hè wat verdrietig.
Heel veel sterkte hoor!

Bang voor de wereld, bang voor mensen.

Het klinkt me bekend in de oren, ooit was ik ook zo.

Met hulp van heel veel emsen en medicijnen ben ik nu wie ik ben en ik durf ( bijna) alles weer.

Het is zwaar voor je, heel zwaar, dan ook nog je partner kwijt raken, dan lijkt het of de wereld op houdt te bestaan, kan je alleen maar sterkte wensen en hopen dat de mensen om je heen je kunnen opvangen.

Inmiddels ben ik al ruim een jaar alleen met mijn 2 kindjes 6 en 3.

En ik dacht ook dat ik dat nooit zou kunnen alleen.

En moet je nu eens zien het gaat heel erg goed met ons en we reden ht prima.

Dus een dikke knuffel voor jou.

Wat een verhaal meid.

Maar ga jezelf niet de schuld geven van het feit dat je partner en jij uit elkaar gaan.

Ik hoop dat als je straks eenmaal je eigen plekje hebt je je steeds beter gaat voelen en dat doormiddel van veel hulp je de wereld weer aan kunt.

En als je nog meer kwijt moet of wilt of wat dan ook weet je ons te vinden.

Ik kan nu alleen zeggen tegen je: meid kop op en een hele dikkevanuit kampen.

van mij ook een opkikketje

heel veel sterkte met het verwerken van alles en je weet het hier is altijd wel iemand voor je die luistert!

Het gaat je zeker weten lukken... Je zult ongetwijfeld moeilijke periodes moeten doorstaan maar dat heb je ook als je een partner hebt. Nu is het tijd om aan jezelf te denken en je leven weer proberen op de rit te krijgen

Alleen zijn is niet erg, eenzaam zijn wel.

Probeer niet aan je zelfbeeld te gaan twijfelen. Dit gaat niet van de één op andere dag, maar op een zeker moment accepteer je de situatie.

Dikke knuffel voor je katjes en ga er voor!

Oh,vind het verschrikkelijk voor je!

Zelf moet ik morgen voor het eerst naar een nieuwe psych,zie er heeel erg tegenop en dacht heel de dag al,zal ik het schrijven? Ben blij dat jij het wel durft te delen! Zit zelf anderhalf jaar nu in een diep dal....Ik denk dat het me zal helpen om te leren hiermee om te gaan...

Schrijf het van je af! Je bent niet alleen!!!!

Ik zeg altijd: what doesn't kill you makes you stronger!

Al zie je het soms (vaak) niet,je bent veeel sterker dan je zelf voor mogen houd! Je komt hier echt bovenop!

Dikke knuffel!

O meid, ik wens je heel veel sterkte toe. Een lichtpuntje heb je, het kan met jou vanaf hier alleen maar beter gaan. Als je het dal hebt bereikt kun je er alleen maar weer uit kruipen en dat gaat je lukken

Dat je relatie ten einde is vind ik heel erg jammer. Maar wees niet bang voor de toekomst, ook alleen zul je het redden hoor.

Maar in ieder geval voor nu een dikke

In eerste instantie wil ik je een hele dikke virtuele knuffel geven.  Maar ja, wat ben je er mee?  Dat is maar een schamele troost.

Ik kan je heel goed begrijpen hoor, dat je het eventjes allemaal niet meer ziet zitten, maar ik ben er vast van overtuigd, mits een goede begeleiding, dat je naderhand wel zal inzien dat dit de beste oplossing is.  Je zegt immers zelf, dat het niet de eerste keer is dat jullie het proberen, maar dat het niet lukt.  Bij ons zeggen ze altijd, scherven kan je aan elkaar kleven, maar de barsten blijf je zien.  En dit is, wat er denk ik, bij jullie nu gebeurt.  Jullie kunnen niet meer naast de scherven kijken.

Het feit dat jullie op dit moment nog samen wonen en zo goed mogelijk voor elkaar willen zorgen, maakt het er allemaal niet makkelijker op.  Maar wie heeft ooit beweert dat het leven makkelijk is?

Wat me opvalt is, dat je man, ondanks alles, zich toch ook zorgen om jouw maakt en dat hij hoopt dat het je allemaal wel zal lukken.  Dat siert hem toch, dat betekent toch dat hij zich er evenmin gelukkig bij voelt.  Maar ja, soms is het beter door de bittere pil te bijten, dan zal je zien dat het achteraf allemaal wel beter mee valt als wat je nu denkt.

Ik hoop dat je heel snel een eigen woonst kan vinden, dat je die helemaal op jouw manier kan inrichten en dat je omringd wordt door heel veel lieve mensen, die het allemaal goed met je menen.

Kop op meid, je komt er echt wel door heen, al lijkt de toekomst momenteel zo donker en kil, voor je het weet zie je door het bos de bomen weer en lacht een stralende toekomst je tegemoet.

Wat maak je zo veel mee, en wat een verdriet! Blijf vechten hoor, dan kom je hier sterker uit, en dan zie je achteraf wat het waard is geweest. Ikzelf heb ook veel meegemaakt, psychisch in de knoop, ik weet iets van wat je voelt al heb ik geen relatie gehad die stuk is gelopen. Ik wens je heel veel sterkte toe in alles! Een knuffel voor jou.

Rachelli, wat ontzettend dapper dat je zoveel van jezelf prijs geeft hier! Ook jij sterte met alles.

Ik denk dat we dit allemaal van heel dichtbij of ( gelukkig) verdere weg wel mee maken.

Het maakt je zowiezo sterker en weerbaarder.

Als ik naar mijzelf kijk........ was 29 en ging scheiden met een dochter van 7 en een dreigende exman.

Vervolgens 30 en kreeg ik borstkanker..... alleen op een flatje met een kind van 8

Uiteindelijk na de 1ste chemo met veel steun van nieuwe vriend in de rechtzaal tegenover ex het gevecht om het voogdijschap gewonnen.

En zie 2011..... pas getrouwd, kind van 12, dol gelukkig en volledig zwaartekrachtbestendige borsten terug gekregen.............. He ieder nadeel heb zo'n zijn voordeel!!!

Het is een eerste klas K** tijd maar............. what does not kill you makes you stronger!!!! En zo is het maar net!

Liefs en sterkte voor een ieder in een moeizame tijd

Chantal

Ik weet dat je al heel veel  meegemaakt heb vorig jaar met je gezondheid en de gezondheid van je partner. Ik kan alleen zeggen lees alle reacties hierboven heel goed door,dan kom je er wel.Blijf in jezelf geloven. Heel veel kracht en sterkte toegewenst.

lieve groetjes Frea.

Mag ik ook nog even m'n hart luchten hierbij? (ik wil het topic helemaal(!) niet naar me toetrekken,maar wist even niet waar ik het anders kwijt moest)

Vandaag voor de intake bij de psych geweest...2 uur m'n hart gelucht (3 dagen therapie is dus echt niet slechts!!!!Ik heb er diep respect voor dat je 3 dagen therapie aangaat!!!!!!), ze stond met haar oren te klapperen: wat ik in anderhalf jaar heb meegemaakt (nu pas 25 jaar oud) maken de meeste mensen niet mee in een heel leven,of op z'n minst gespreid... Ik moet nu leren niet zo hard en streng voor mezelf te zijn...Ik heb namelijk de neiging om van mezelf te eisen dat ik ongeveer kan wat een robot kan en gevoelens van andere alleen maar belangrijk vind,en ik kom dan op de laatste plaats....Daarbij wil ik een soort Supermama zijn en stel mezelf daarbij eisen die niet haalbaar zijn.... Ik ga dat nu dus leren...Ik hoop dat het me goed zal doen de therapieen...

Bedankt voor het lezen en luisteren

wat een verhalen hier zeg pffff kippevel . maar ik hoor hier van vele dat je er sterker uitkomt eens je zover bent en dat wil ik u van harte toewensen . Ook al lijkt het nu enigzins uitzichtloos en somber , aan het einde van de tunnel schijnt een licht .

na regen komt steeds zonneschijn chantal , en ik geef je alvast een

Ik wens je héél veel sterkte, maar je zult er sterker uitkomen, zeker de moed niet opgeven

kom vlug een dikke knuf geven aan jou  

ik vind ook dat je verder moet kijken en uit u woorden maak ik ook uit dat hij zich nu als een puber gedraagt , gewoon zijn vrienden zijn nu meer waard denk ik en dat is heel egoistisch gedrag . dus niet bij de pakken blijven zitten en zeker niet laten zien aan hem dat je het heel moeilijk hebt .

sorry dat ik je hierbij niet kan helpen en dat mijn woorden mischien streng overkomen .

Helemaal niet sorry voor de ellende!!!!!!!

Volgens mij moet er maar 1 iemand sorry voor de ellende zeggen,en dat is jouw vriend!

Ik vind het zo sneu voor je,als het niet meer werkt is dat heel verdrietig,maar je kunt toch wel als volwassenen tegen elkaar praten?????? In mijn ogen stel jij een heel normale vraag,en hij stelt zich op als een kleutertje!

Je woont nog steeds samen,dus hij heeft nog steeds jou een uitleg te geven of hij wel of niet thuiskomt!

Ik hoop echt dat je je snel wat beter zult voelen,en misschien snel een eigen stekje vind: dat zal je zeker rust geven! (misschien rare vraag,maar zul je je niet prettiger voelen om voorlopig bij ouders of een vriendin te verblijven?)

Heel rot dat het zo moet eindigen zeg...Je hebt toch heel wat jaren gedeeld samen,goede en slechte tijden? Dan moet je er op z'n minst op een prettige manier afscheid van nemen,ik vind dat hij je dat eigenlijk verplicht is....

Liefs Nicole

Echt heel erg verdrietig voor je hoor....Kan me heel erg goed voorstellen dat je moeilijk vriendschappen legt,en de club die je hebt wordt met de jaren steeds minder..

Ik hoop echt dat je snel weer een lichtpuntje ziet! Want echt,die zijn er!!!!

Vorig jaar ben ik mijn dochtertje verloren,het einde van de wereld..Ik dacht dat ik nooit meer zou kunnen lachen en de zon echt nooit meer op zou komen. Natuurlijk heb ik hier nog dagelijks verdriet van,maar ik kan zeggen dat ik,ondanks de bak ellende die daarna nog kwam, ik toch merk dat ik soms lach..En dan ook echt lach! En dat toch iedere morgen de zon weer op is gekomen,en er ALTIJD iets is om voor te leven,om voor door te gaan!

hbootsman, je hoeft je hier niet te komen verontschuldigen hoor, het is heel normaal dat je voelt wat je nu voelt.  Het is, momenteel wel heel mistig, de kijk op de toekomst.

Als ik in jouw geval zou zijn, dan zou ik proberen gewoon je eigen leventje te leiden en geen rekening meer te houden met hem.  Dus hem ook niet naar zijn plannen vragen en zeker geen hulp aan hem vragen.  Tenslotte moet je het binnen kort toch ook helemaal zelf doen.  Heb je geen vrienden in de buurt die je eventueel kunnen helpen met verhuizen, laminaat leggen enz?  Zo ja, dan zou ik hun vragen om je te komen helpen in plaats van altijd weer op je ex vriend terug te vallen.  De beslissing is genomen dat jullie uit elkaar gaan, het wordt dan ook tijd dat je jouw eigen leven gaat lijden, wat dus wil zeggen dat je helemaal geen rekening meer moet houden met hem.

Wat de auto betreft, heb je een bewijs dat jij die betaald hebt?  Zo ja, dan kan je hem verbieden er nog mee te rijden. Want tenslotte is dat jouw eigendom.

Heel veel sterkte en hopelijk kan je heel snel in je eigen nieuwe woonst.

goh wat een verhaal lees het allemaal nu pas.

zelf niet helemaal helder en dan de situatie die het nog moeilijker maak om te kunnen herstellen.

ik wil je heel veel strerkte wensen in deze moeilijke tijd en dat je veel mag snel een andere plek mag vinden waar je helemaal tot rust kunt komen.

Is het zo gek dat ik had verwacht dat hij iets van verdriet zou toonen? Of dat ik hem soms even een arm om hem heen wil slaan gewoon om te laten merken dat het wel goed komt? Ben blijkbaar een blok aan zijn been ofzo...

Nee!Het is helemaal niet gek dat je dat had verwacht!!!! Als je heel veel om iemand hebt gegeven zou je op zijn minst verwachten dat iemand er verdriet van heeft dat de relatie over is,zelfs als je er beide uitbent dat het beter is om er een punt achter te zetten!!!!!!!

Sterkte vrouw!!!! Ook voor jou gaat de zon weer schijnen,echt! Ik weet dat dat nu echt een opmerking is waar je helemaal niets aan hebt...Maar ik wens je echt heel veel sterkte!

Je hebt ook altijd je diertjes nog! Dieren zijn eerlijk! En vooral trouw!!!!!(ook weer geen oplossing voor je probleem,maar als je de behoefte hebt aan een knuffel kun je je beter op je diertjes storten dan energie in je ex te steken!)

Hihi,dieren hebben meer mensenkennis dan mensen vaak ooit zullen hebben!

En dieren zijn heeeel erg goed in het aanvoelen van stemmingen! Lekker knuffelen! Je diertjes verdienen het,en jij nog veel meer!

ik denk bootsman dat jij daar zo snel mogelijk weg moet , hoe minder je hem ziet hoe beter je uzelf gaat voelen . Want elke keer dat hij u ziet zal hij u weer eens vertellen hoe dit allemaal u schuld is ( wat natuurlijk helemaal niet waar is ) en daardoor zal jij u slechter in uw vel gaan voelen  En weet je , ik denk zelfs dat hij dit opzettelijk doet . 

bah hoe kun je nu zo zijn , je bent hem beter kwijt dan rijk .

gaat het al wat beter met je ?  ik wou dat ik iets meer voor je kon doen , maar helaas ......