ach mimisa wat sneu

van mij ook een dikke 

Gooi het er lekker uit, heerlijk ff potje

En van mij natuurlijk ook een dikke

.......verdorie dat is niet leuk........gooi het eruit zoveel als je wilt   .......

voor je gezin     

 heel veel sterkte,en huilen mag.Is in zo'n geval een normale uiting van alles. Heel veel sterkte en beterschap voor je man.

groetjes Frea.

Het lijkt me ook zo'n domper als je dan ineens niet kan gaan. Het is al zo'n probleem als je van anderen afhankelijk bent. Ik kan me voorstellen dat het even allemaal overliep bij je. Heel veel sterkte.

ps, als je handvatten wilt voor je dochters buien dan zijn er genoeg instanties die je gratis en in de buurt kunnen helpen hoor. Google maar eens. Waarschijnlijk is het van haar een reactie op de dingen die bij jullie allemaal niet lekker gaan. Maar het is wel heel lastig om er steeds op de juiste manier op te reageren. (ik weet hoe het voelt, die van ons is 2 en zegt op het moment geen nee. Hij brult het letterlijk. Vast ook prettig voor de buren)

Minke

    van mij

Ik kan je helemaal volgen.  Hier loopt ook altijd alles anders als geplant.  En puberkinderen in huis, terwijl je vrij ziek bent, is ook niet de ideale situatie, ook daar kan ik van mee spreken, wij hebben er 2 hier rond lopen.  Schatten van meisjes hoor, daar niet van, maar soms zo verdomd moeilijk.

Wat het financiële plaatje betreft, door mijn ziekte is het hier ook geen vette pot meer hoor, maar ja, doordat het financieel nu wat moeilijker gaat, word ik toch wel veel infentiever en ga ik ook bewuster om met geld.  En het gelukkig gevoel, dat ik telkens weer heb, wanneer ik een meevaller heb, dat kunnen ze me niet meer afnemen.

Ook door het zo moeilijk te hebben op gezondheidsvlak, kan ik nu meer genieten van al het moois dat er rondom mij gebeurt.  Een bloem die uit komt, een vogeltje die over het gras trippelt, de poes die mij een kopje komt geven, 1 van de 2 dochters die me spontaan een knuffel komen geven en zeggen dat ze van me houden, alle kleine dingetjes die mijn man me elke dag weer geeft, dat zijn de dingen waar ik vroeger gewoon aan voorbij ging, maar die me nu intens gelukkig maken.

Dus meisje, kop op, laat het leven niet aan je voorbij gaan, probeer nog te genieten van al het moois dat er op je pad langs komt, en je zal zien, je gaat je er onmiddelijk een stuk beter op voelen.

Wat ontzettend jammer dat het feest niet doorging en alles zo tegenzit!

Huilen helpt alleen maar,en geef er vooral ook maar eens lekker aan toe!!!

Ik hoop dat je snel een betere dag hebt!!

Hey mensjes, daar word ik nu toch wel een beetje boos om hoor.  Ok, het is pech dat het familiefeestje voorbij is gegaan en ja, financiële problemen zijn niet leuk, en een probleem dochter, 't ja, dat is natuurlijk niet makkelijk.  Maar als je jezelf in een slachtoffersrol plaatst dan lijkt het allemaal nog 1000 keer erger.  Probeer nu toch eens naar de possitieve dingen te kijken, die deze situatie met zich mee brengt.  Het leven is veel te kort, genieten moet je doen, van de kleinste dingen

Sorry hoor, maar dit moest ik toch eventjes kwijt.  Met zelfmedelijde en klagen en zagen, kom je gewoon nergens.

Wat vreslijk voor jullie dat jullie dat weer hebben moeten missen.

je kijkt er dan zo naar uit om wat leuks te gaan doen en dan wordt het toch afgezegt(al was de aanlijding van het afzeggen heel begrijpelijk voor jullie is het niet leuk)

meid huil het er lekker uit dat kan veel opluchten. en je weet ons te vinden hé. je kunt je hart hier zo vaak als nodig is luchten. Een uitlaatklep heb je soms even nodig om weer energie op te doen.

Bloemenvrouwtje.....begrijp je reactie best wel en uiteindelijk heb je helemaal gelijk MAAR soms is het ook allemaal even net teveel en mag je echt wel een dag er gruwelijk de pee,de balen en weet ik veel van hebben!!!!!!!!!!

Ik vind dat je sommige mensen en hun verdriet nu echt tekort doet....ik zit ook al meer dan 2 jaar ziek thuis,ga daar nu niet al te diep op in maar met je reactiie nu geef je me het gevoel dat ik me al 2 jaar "aanstel", alsof mensen een knop bezitten die je aan en uit kunt zetten... Tuurlijk is er veel moois in het leven en is het leven soms te kort, maar vergeet niet dat er ook mensen zijn voor wie leven (soms) lijden is, die vragen er echt niet om!! Plaatst jezelf niet in een slachtofferrol,zeg je, maar soms voel je en BEN je wel slachtoffer....van alle omstandigheden,van je emoties etc.

Weet uit eigen ervaring dat het alleen maar GOED is om je gevoelens toe te laten, ook die mogen er zijn, juist ook als ze verdriet,boosheid e.d. bevatten!!!Jarenlang alles oppotten,weglachen en slikken hebben mij gebracht waar ik nu sta...die hel gun je niemand!

Dat je moet proberen niet te blijven hangen in je emoties ben ik met je eens en ik denk ook dat je dat voornamelijk bedoelt maar toch....ook ik moest het eventjes kwijt!!

smimske wrote: Bloemenvrouwtje.....begrijp je reactie best wel en uiteindelijk heb je helemaal gelijk MAAR soms is het ook allemaal even net teveel en mag je echt wel een dag er gruwelijk de pee,de balen en weet ik veel van hebben!!!!!!!!!! Ik vind dat je sommige mensen en hun verdriet nu echt tekort doet....ik zit ook al meer dan 2 jaar ziek thuis,ga daar nu niet al te diep op in maar met je reactiie nu geef je me het gevoel dat ik me al 2 jaar "aanstel", alsof mensen een knop bezitten die je aan en uit kunt zetten... Tuurlijk is er veel moois in het leven en is het leven soms te kort, maar vergeet niet dat er ook mensen zijn voor wie leven (soms) lijden is, die vragen er echt niet om!! Plaatst jezelf niet in een slachtofferrol,zeg je, maar soms voel je en BEN je wel slachtoffer....van alle omstandigheden,van je emoties etc. Weet uit eigen ervaring dat het alleen maar GOED is om je gevoelens toe te laten, ook die mogen er zijn, juist ook als ze verdriet,boosheid e.d. bevatten!!!Jarenlang alles oppotten,weglachen en slikken hebben mij gebracht waar ik nu sta...die hel gun je niemand! Dat je moet proberen niet te blijven hangen in je emoties ben ik met je eens en ik denk ook dat je dat voornamelijk bedoelt maar toch....ook ik moest het eventjes kwijt!!

Ik wil niemand een aansteller noemen hoor, daar niet van, en ik kan best begrijpen dat het soms allemaal wat te veel wordt. Maar een feestje missen en een financiële tegenslag, is nu toch ook niet echt onoverkomelijk.

Ik weet best wat het is om ziek te zijn. Ben vorig jaar 3 x op het nippertje aan de dood ontsnapt. Ik  ben gezegend met fybromyalgie, cvs, maag en darmkanker. Ik kan ook in een hoekje zitten kniezen, maar daar help je niemand mee vooruit. En dat is het wat ik hier wou zeggen. Natuurlijk mag je er eens de brij aan willen geven, maar zeg nu zelf, zo erg was het nu toch ook weer allemaal niet. Of zie ik dat verkeerd.

Sorry bloemenvrouwtje,maar je kunt nooit voor een ander invullen hoe erg iets wel of niet is!!

Het is toch geen wedstrijdje hier.....laat een ander in zijn waarde, met zijn eigen verhalen,soms vrolijk en met een lach,soms met veel verdriet en tranen!! Beide kanten zijn onderdeel van ieders leven en het is juist zo fijn als je op een plek als deze je verhaal kwijt kunt, een ander mee kunt laten lachen maar ook een troostend woord en een knuffel mag ontvangen.....laat dat a.u.b zo!!

Smimske eerst en vooral wil ik me bij jouw verontschuldigen, dat ik jouw, door mijn reaktie, een slecht gevoel heb gegeven.  Dat was helemaal niet mijn bedoeling. 

Magtelt het was helemaal niet mijn bedoeling om mijn gezondheidsproblemen in de aandacht te brengen, ik heb die enkel vermeld om aan te tonen dat er nog ergere dingen zijn dan een feestje te moeten missen.  En inderdaad is het Smimske haar artikeltje en mag ze hier zeker haar hartje komen luchten.

Hoe het dan komt dat ik zo'n reaktie heb geplaatst?  De reaktie van de andere mensen van ocharme dit en ocharme dat, dat was bij mij de druppel die de emmer deed over lopen.  Met medelijden zijn we geen stap verder geholpen hoor, in tegen deel, je geraakt er nog meer van in een put.  En dat kan toch niet de bedoeling zijn.

Wij zieken, wij worden maar al te vaak in het slachtoffer bankje gestopt en worden maar al te vaak als onwetend en niet meer voor ons zelf te kunnen opkomen, behandeld.  En daar wil ik zeker niet aan mee werken.

Hopelijk heb ik het hier nu een beetje kunnen recht zetten, want blijkbaar heb ik sommige mensen op hun teentjes getrapt.  En dat was zeker niet mijn bedoeling.  Het is een heel fijn forum, waar iedereen zijn ding kan doen, en zo zou ik het toch willen houden. 

Hopelijk kunnen jullie mijn excuses aanvaarden.

Iedereen krijgt in dit leven een kruis, de ene groot en de ander wat kleiner. Iedereen draagt dit op zijn of haar manier, daarbij speelt karakter een grote rol, de een kruipt snel in de slachtofferrol maar een ander houdt zich vaak groot. Als iemand hier een keer klaagt mag dat van mij gerust, en Mimisa, je mag hier gerust van mij je hart luchten, tsjonge wat maken jullie veel mee! Van harte veel sterkte gewenst en ik hoop dat er ook nog momenten zijn waarin je kunt genieten, al is het maar van kleine dingen. Het valt niet mee voor jullie.

Van hieruit een warme hobbydoos knuffel!