Daar is dus het verschil in moeten en mogen.

Bij ons was het vroeger verplicht elk deel aflopen. En nu mogen ze bij de kinderen op school kiezen welk groepje ze willen. Schilderen, tekenen, toneel, sport, borduren of iets anders wat er op dat moment aangeboden wordt. En dan zijn ze erg gemotiveerd.

dat zal dan ook de reden zijn waardoor er in Nederland ook zo heel erg veel te doen en te vinden is op het gebied van hobby

Toen ik op de lagere school zat heb ik maar zelden handwerk gehad, ik denk dat het programma aanbieding in Belgie heel anders is

Als er iemand wil vergelijken ik ben van het jaar 1973

Kamilla wrote: Hej allemaal! Een tijdje terug vroeg ik me af wanneer ik eigenlijk het handwerk als hobby ben gaan zien en ervaren. Op de lagere school vond ik handwerken een ramp. Het lukte zelden zoals het moest worden. Bij de juffrouw kon ik geen goed doen en kreeg  afgewisseld een 5½ of een 6- op mijn rapport. Niet echt stimulerend om later een vrijetijdsbesteding op te baseren. In de 6de klas veranderde ik van school en kwam bij de nonnen terecht. De handwerkzuster die later ook op de middelbare school de handwerkles gaf, heeft dit "vervelende vak" langzaam weten te transformeren tot iets dat mijn aandacht trok. Mijn rapportcijfers gingen sprongsgewijs omhoog al zal ik ongetwijfeld haar een paar grijze haren bezorgd hebben. Toen ze eens zei: "... en nu hoor ik geen speld meer vallen", kieperde ik per ongeluk met stoel en heel veel spelden achterover door de klas. Na de middelbare school ben ik altijd aan het handwerken gebleven en is het mijn grootste hobby.

Wat leuk om dit te lezen

Toen ik op de lagere school zat was handwerken nog een verplicht vak en ik had er dan ook een grondige hekel aan.  Tot die ene zomervakantie.  Ik mocht toen 2 hele maanden bij mijn oma logeren en daar is een wereld voor me open gegaan.  In de ochtend mocht ik haar altijd helpen met groenten inmaken, jam maken, en zo veel meer en in de namiddag gingen we dan gezellig handwerken.  Mijn oma aan de naaimachine en ik met een brei of haakwerkje.  En soms kreeg ik ook nog een mooie witte zakdoek, waar ik dan de letters van mijn naam mocht op borduren.  Het was de leukste vakantie die ik me herinner.  En daar is de liefde voor het handwerken ontstaan. 

Mijn meisje hebben nog wel leren borduren, haken en breien, maar zij hebben die liefde nog niet ontdekt.  Ik blijf maar hopen dat ze het plezier van het zelf maken van kleding zullen ontdekken maar op dit moment blijft het op heel wat onafgewerkte werkjes.  Wat ik wel geleerd heb is dat als je iets moet het nooit leuk is maar als je het gewoon mag, je snel door de microbe kan gebeten worden.

Toen ik op de lagere school zat (geboren in 1967), was handwerken ook nog verplicht. We MOESTEN breien, dus vond ik er niets aan. Of de jongens dat ook moesten, weet ik niet meer. Ik hoorde later wel van een jongen dat hij op school vroeger moest punniken. Tja, zo breng je kinderen niet bij dat handwerken leuk kan zijn. Later vond ik breien wel zo leuk, dat ik hele truien voor mezelf gebreid heb. Mijn zus breide ook truien voor een winkel. Dat leek me ook wel wat, want daar kreeg je geld voor . Maar vanwege de verplichting die je dan aangaat, zag ik het toch niet zitten. En ik breide ook niet zo snel, dus ik was er, voor het geld dat je ervoor kon krijgen, naar mijn idee veel te lang mee bezig.

Bij ons op school (geboren in 1971) hadden we vrijdagmiddag handenarbeid (nu noemen ze het crea middag) In het begin werden de jongens en de meiden uit elkaar gehaald, om met hout te werken (jongens) of te breien (meisjes). Maar later gingen we samen. Elke 3 (of zo) weken naar een andere juf/meester. En ik elke klas deed je iets anders. Met klei, breien (een onderbroek heb ik gemaakt) figuurzagen, emailleren enz. Leuk!

Nu hebben ze op school ook weer zoiets. De kinderen verdeeld in groepjes van 6, projecten van 3 weken. En dan steeds rouleren. Ze hebben dan vanalles. Klei, banden plakken, zagen, naaien (de oude naaimachines van toen ik op school zat, staan er nog), verven enzovoorts. Dus heel gevarieerd.

Christien

Ik ben van 1984 en heb (echt waar) van groep 6 tot groep 8 handwerken gehad. Eerst van juf Van Druten. Een schat van een mens. Daarna van juf met moeder. (naam vergeten) Zij was wat pinniger (moeder weer liever) maar handwerken bleef een groot feest. Het mooiste vak van school. donderdag was de leukste dag van de week. Ik weet nog dat ik haar ooit vertelde dat ik ook handwerkjuf wilde worden. Ze moest er hartelijk om lachen. Mijn werktempo was zo laag dat ze zich er kennelijk niets bij voor kon stellen. Nu zou ik het maar wat graag worden. Maar er wordt inderdaad op scholen nog maar heel weinig handwerken gegeven. Zo jammer.

Overigens heb ik niet mijn hele leven gehandwerkt. Na de lessen op de basisschool en in de eerste van de MAVO (daarna was er geen handwerkjuf meer op school en kregen we het dus ook niet meer) naaide ik thuis wat barbiejurkjes en ik ben ooit aan sloffen begonnen. Maar die heb ik nooit afgemaakt. Het lukte me niet zonder hulp en mijn moeder had er te weinig tijd voor. Pas toen ik bij Marco over de vloer kwam heb ik opnieuw haken van mijn schoonmoeder geleerd. En toen heb ik (na nog een kleine pauze, want waar moet je nu patronen vandaan halen?) mezelf het breien ook weer opnieuw aangeleerd. En nu ben ik verslaafd. Wat zou ik dat nog graag aan mijn vroegere handwerkjuf willen laten zien. Alleen al om te bewijzen dat ik het dus wel degelijk kan.

We maakten trouwens wel altijd heel leuke werkjes. Niet alleen breien en haken kwam aan bod. Ook borduren, werken met kralen, zandschilderen, piepschuim bekleden en al dat soort dingen.