Wil even een blij bericht delen!

Vandaag moest ik weer met mijn zoontje naar het consultatiebureau...Vorige keer zeiden ze dat hij 'te zwaar' begon te worden en dat de curve moest stabiliseren....Hihi,het is nogal een hongerlap,en ik vind het niet nodig dat hij honger heeft...Dus ik dacht:komt vanzelf...

Vandaag dus weer voor controle....Hij weegt nu 9490 gram en is 69,5 cm lang....Dat wil zeggen dat de curve nu stabiel is!!!!!!(sorry,7,5 maand is hij nu bijna) Hij komt van 2940 gram bij zijn geboorte,en 48 cm lang...Heeft gewoon een hele inhaalslag moeten maken,en nu is hij dus even uit de groeispurt en zit nu op de goede curve! Was zooo trots! (hihi,dacht zelf dat hij rond de 11 kilo zou zitten namelijk) Zag er erg tegenop...Maar viel dus reuze mee!

Sinds gister kan hij van zijn buik naar zijn rug rollen! Van rug naar buik kon hij met 5 maanden al,maar terug vond ie nog eng! Ben zo trots! Ook mag hij nu vlees gaan eten,ei en pasta...Dus vanavond heeft hij lasagna meegegeten...En zoals alles wat hij eet: hij vond het heerlijk!

Verder zei de arts: wat een ontzettende vrolijke knul is het zeg! Hij zat maar te lachen en te brabbelen!

Heeft niks met breien of haken te maken,maar heb er zo'n goed gevoel van,wilde toch even hier op het forum zetten! Morgen weer babyzwemmen,en dit keer mogen de papa's ook mee...Ben heeel benieuwd hoe mijn man het vindt!

Weltrusten voor nu!

Helemaal mee eens! Ik heb maanden gehoord: je moet op je kindje afgaan...En ineens: hij wordt te zwaar....Waarop ik zei: hollands welvaren en een mooie reserve voor de winter! Kind was telkens te licht,en nu weer te zwaar! En als hij meer gaat bewegen (rollen/kruipen/lopen) dan wordt dat vanzelf beter..

En als je ze belt om advies: je moet op je kindje afgaan of wat zegt je moedergevoel?

Maar was toch wel opgelucht,heb er ook niks aan als hij begint met overgewicht...Dus ben wel blij dat hij nu goed op de curve zit...Hihi,als je ziet wat die aan borden avondeten opeet! Hihi,daar ben ik gewoon jaloers op!

Hihi,consternatiebureau had ik nog niet gehoord!vind 'm wel errug leuk!

Ik ben het ook met jullie eens

Als moeder weet je zelf wat het beste is voor je kindje

hihi gefeliciteerd. wat een lekkere knul is het dan.

mijn dochter is bijna 2,5 jaar en nog geen 11 kilo, veel te licht hoor maar ze eet aan een stuk door en kan er dus niks aan doen.

maar ik snap helemaal waarom je zo tegen het bezoek op zag dat heb ik ook elke keer

Wat heerlijk dat het zo lekker gaat, en zo'n vrolijk en blij kereltje, dat is toch het allerbelangrijkste? En dat CB, ach daar kunnen zoveel moeders je verhalen over vertellen. Het zou bedoeld moeten zijn om je te helpen als kersverse moeder, die nog van heel weinig weet. En om tijdig te herkennen of een kind bepaalde afwijkingen heeft. In plaats daarvan weten ze bijna alle moeders onnodig ongerust te maken.

Onze oudste groeide in het begin 1 kilo in de maand, en na 2 maanden werd dat ineens rap minder. Andere moeders zeiden dat dat normaal was bij borstvoeding, maar bij het CB vonden ze het zorgelijk en moest ik me dus ook zorgen maken. Nou ben ik niet zo gauw zorgelijk en hij was een heel vrolijk en actief ventje, dus dat zou wel los lopen, en dat was gelukkig ook zo.

Bij de 2e liep de borstvoeding niet zo lekker en wilde ik overstappen naar de fles. Maar daar wilden ze op het CB niets van horen, ik heb er met tranen in de ogen gezeten omdat ze aan mijn borst zaten te sjorren om te laten zien hoe hij goed aangelegd moest worden. Het werkte alleen maar averechts (zie je, heeft toch met handwerken te maken ) en zeker vanaf dat moment heb ik gewoon ja en amen gezegd en ben thuis mijn eigen gang gegaan.

Als moeder word je bij de geboorte direct in het diepe gegooid, en geen enkele moeder is daar ooit volledig goed op voorbereid. En dan is hulp en advies van het CB heel erg welkom. Maar je moedergevoel is er vanzelf, en daar kan geen hulp of advies tegenop.

Nou vond ik de bezoekjes aan het CB stiekem ook altijd wel leuk hoor (afgezien van de prikken dan), de jongens groeiden altijd goed en lagen nooit achter in hun ontwikkeling. En het is fijn om dat bevestigd te zien.

Heerlijk dat het zo goed gat met het ventje .

Enne ....................wij zeggen altijd CONSTERNATIE bureau ipv consultatie .......

Zegt genoeg denk ik !!!!

Doe jij het maar lekker op jouw manier hoor !!!

grt Hen

Dank jullie wel allemaal! Wat jullie allemaal zeggen is ook precies mijn gevoel!

Je weet zelf hoe het moet met jou baby,daar heb je je moedergevoel voor!

Wij zijn vorig jaar ons dochtertje verloren en zijn daardoor soms snel in de war en paniek...En volgens mij 'hapt' het cb daar ook op in. Dan heb ik al weken een bepaald schema wat lekker werkt,en dan vinden hun dat weer niet goed,en zeggen dan: je wilt toch het beste voor je baby? Ben ik de rest van de dag van slag....Volgende ochtend kan ik het dan beter relativeren: het gaat hartstikke goed en we gaan gewoon lekker zo door!

Hij wilde met 12 weken niet volgen met zijn ogen,dat was zorgelijk zeiden ze....Waarop ik zei: hij is 5 weken te vroeg geboren,krijgt ie dan geen 5 weken extra nu? Nee zeiden ze: met sommige dingen wel en andere dingen niet....Ik natuurlijk gelijk over m'n zeik: straks is hij blind ofzo,hoe moet dat dan..Kreeg een verwijzing naar de oogarts. Ik kon daar pas 8 weken later terecht,het onderzoek zou 2 en een half uur in beslag gaan nemen (leuk ook met een baby!Zo lang in het ziekenhuis!)..Met 16 weken volgde hij prima met zijn oogjes en pakte ook bewust naar dingen. Heb de afspraak afgezegt en moest weer voor controle bij het cb: bent u nog bij de oogarts geweest? nee,want hij volgt prima..Zij kijken: inderdaad hij volgt prima dus het is niet nodig. Waarop ik zei: zie je nou dat hij 4 weken meer nodig had? Geen reactie....

Snap nu ook beter waarom bepaalde wachtrijen in het ziekenhuis zo lang zijn....Want sommige afspraken zijn echt niet nodig! Was ook gelijk een beetje genezen van het 'consternatiebureau'.

Hihi,ik denk dat we allemaal nog legio verhalen op kunnen noemen hier!

Mijn vriendin was bijv 4 weken geleden bevallen,kwam iemand van het cb,die wilde haar kindje zien. Mijn vriendin heeft haar weggestuurd want die mevrouw had een koortslip!!!!!!!Begrijp je dat nou?

Straks babyzwem!Heb er zoveel zin in!!!!!

Nou inderdaad, trek je niet te veel aan wat ze zeggen hoor.

Mijn jongens hadden als baby allebei reflux (niet goed werkende maagklep), waardoor zij projectielbraakten. Nou het bureau kon mij echt niet helpen en zij spuugden alles uit.

Toen heeft mijn wat oudere huisarts mij perfect geholpen en heb ik de voeding bij het consultatiebureau weggehaald. Ik bleef wel gaan voor de inentingen en zo natuurlijk.

Nu loop ik met de jongste bij de kinderarts. Hij is broodmager en krijgt van zijn medicijnen (ritalin) nog minder trek  
De arts heeft hem doen beloven 's morgens 1 boterham en tussen de middag 2 en wat extra's tussendoor. Verder doet hij niet moeilijk zo lang hij dat eet.

Kijk daar kan ik wat mee. Het CB, ik heb er niet zo'n hoge pet van op. Doe lekker je gevoel en ach weet je, hollands welvaren, moet je eens kijken als ze gaan lopen. Dan is het zo weer weg

houd maar op over dat Consultatie buro

ik kan er een boek over schrijven ga er hier niet over schrijven want dan ben ik erg lang bezig

advies kun je aannemen en in jou ogen onterechte kritiek maar snel vergeten

het beste kun je gewoon op je gevoel afgaan!!

Wat heerlijk dat hij het zo goed doet! En hoe was het babyzwemmen? Leuk om te doen. Ook goed voor de onderlinge band denk ik? Ik kan me voorstellen dat je snel onzeker bent omdat je je dochtertje hebt moeten verliezen en voor geen goud dit kleine mannetje ook nog eens kwijt wilt raken. Maar ongelofelijk smerig van het cb om je zo te manipuleren. Want dat is gewoon wat ze doen met die opmerking 'je wilt toch het beste voor je kind'

Het consultatiebureau hier is eigenlijk wel prettig omdat onze eigen huisarts het doet. Je bouwt een band op met je arts, hij kent jou en jij kent hem, en hij weet ook goed wie Manuel is. Al moet ik soms wel erg om hem lachen. Hij is echt een verstrooide professor en heeft me drie keer gefeliciteerd met mijn zwangerschap. De eerste keer toen ik het vertelde op het cb, de tweede en derde keer toen ik bij hem langs moest op spreekuur. Nu de laatste keer toen ik met Manuel langs ging zei hij bij het weggaan tegen Manuel: nog even en je hebt er een broertje of zusjes bij. Maar hij feliciteerde me toch maar niet meer. Had waarschijnlijk nu wel door dat we elkaar al een keer gezien hadden.

Met de tweede kan ik niet meer naar de eigen huisarts omdat ik nu op de dag werk dat hij het cb doet. Dus dan zal ik toch moeten wennen aan iemand anders. Maar eigenlijk laat ik me nooit echt ergens over uit. Het gaat goed, het eten, het drinken, het slapen. Geen problemen met de opvoeding. En gelukkig hebben we ook geen problemen met hem. De dingen die wat lastiger gaan vragen we vaak gewoon advies in onze eigen omgeving. Ooit eens een wijkverpleegkundige gehad die vroeg hoe het ging met moeder en Manuel. Op mijn antwoord goed was ze verbaasd. Ging het echt goed? Wat wil je nu? Dat iedereen een probleem heeft of zo? Gelukkig was het een invaller.

Door zulke mensen kan ik me voorstellen dat er heel wat moeders zijn die er als een berg tegen opzien om naar het cb te gaan. Elke keer weer verdedigen dat je kind niet volgens het boekje maar volgens zijn eigen ritme opgroeid lijkt me een drama.