|
Ja ik herken het ook wel. Soms zit ik ook zo vol plannen en ideeen dat er juist niets uit mijn handen komt. Dan wil ik dit en dat en eerst nog even zus en dan zo en dan gebeurt er gewoon simpelweg niets. Te druk om rustig wat te gaan doen. In verband met mijn zwangerschap en bekkenklachten lig ik tegenwoordig elke middag (al een paar maanden als ik de kans krijg) op de bank. Zolang Manuel slaapt zijn de bank en de laptop voor mij. 's Avonds doe ik gerust een tweede poging. Ga ik gewoon weer languit. Dan is de laptop alleen niet altijd voor mij. Doet manlief er ook een grabbel naar mag hij van mij dan eerst. Hij heeft tenslotte gewerkt. Ik heb de halve middag lui op de bank gelegen. Nu ja lui, vandaag word ie me niet gegund mijn rust momentje. Manuel op bed en ik snel de vaatwasser ingeruimd, droger aangezet en de badkamer opgeruimd. Manuel was in bad geweest en hij was net goed en wel aangekleed, lag zijn tanden nog te poetsen op de commode (lees, zuigt de tandpasta van zijn tandenborstel en blijft dan een poos heerlijk dromerig liggen kouwen en sabbelen op een lege tandenborstel) terwijl ik zijn speelgoed aan het afdrogen was. Toen ging de bel. De buurvrouw. (niet die waar ik mee brei. Daar ben ik gisteren al geweest) Of ze gezellig langs kon komen. Natuurlijk. Dan wacht de badkamer toch gewoon. Dus die badkamer (die inmiddels bijna droog was) nog even netjes gemaakt. Lig ik goed en wel op de bank hoor ik Manuel een feestje bouwen boven. Hoef niet slapen. Nee jij vind van niet maar je kon je ogen al niet open houden toen je buurjongen er was dus ik vind van wel. En ik ben nog altijd de baas. Hij brulde even flink toen hij weer neergelegt was en de deur dicht zat maar koos toen toch maar de weg van de minste weerstand en viel in slaap. Lig ik net weer mijn mail te checken hoor ik een vreemd schavend geluid van beneden komen. Met kloppend hart naar beneden. De droger. Maar die deed niets vreemds toen ik beneden was. (hij staat in de souterain in de badkamer. We wonen daarboven) Hij draaide gewoon, klonk gewoon, dus met een harde buik van het snelle overeind vliegen en de schrik weer naar boven. De vaatwasser draaide ook gewoon. Terwijl ik me weer verdiep in mijn viruele wereld gaat de telefoon. Manlief. Ben laat thuis vanmiddag. Een kerstborrel, nog naar de bouwmarkt en naar de supermarkt. Geeft niet. Je doet de boodschappen dus je hebt permissie. Opnieuw strekte ik mijn benen en met de laptop op mijn benen vertrok ik weer in hobbydoosland. Weer dat geluid. Kwam toch echt van de droger. En die wil ik voor geen honderduizend euro (nu ja de honderdduizend daar kan ik een andere goede droger van kopen. En nog veel meer leuke spullen) kwijt. Het is zo'n fijn ding. Ik als een speer naar beneden. Knop uit. Deur open. Zit een van mijn bh's ergens tussen gedraaid. Met enige moeite kreeg ik hem los. Gelukkig nog heel. De was heb ik maar droog verklaard. Vind dat de droger zijn best heeft gedaan vandaag. Ben al dolgelukkig dat hij niet stuk is. En er geen kleine onderdelen losgeschoten zijn van mijn bh. Maar dit was nog niet alles. Lig ik net weer gaat de bel. Doe ik open wenst de bezorger van het ad mij een fijne kerst. Vriendelijk van hem maar wij krijgen nooit het ad. Kaartje weer teruggegeven en daar kwam ie tot de ontdekking dat ie bij de buren moest wezen. Toen wenste ik hem even op de maan. (hij mag nu wel weer terug komen. Al vind ik hem nog wel dom.) Gelukkig heeft Manuel ondanks al die geluiden in huis besloten echt goed te slapen. Die ligt nog steeds vanaf half een. Verwacht hem nu wel elk moment. Maar zie nu wel dat ie moe was. Eigenwijsje.
------------- Groetjes, Clara
Al zal de vijgeboom niet bloeien, toch zal ik juichen voor Hem die mij redt!
|