ja ja,

even klagen sorry

moet het even kwijt hoor.

ik had vanmorgen een afspraak bij het uwv ivm dat ik met ernstige bekkeninstabiliteit in de ziektewet zit.

moet wel even zeggen dat ik het heel knap vind dat de mensen die bij het uwv werken gewoon zo kunnen zien aan je of je in staat bent om te werken of niet.

Wat ook bijzonder is is dat ze dan ook nog meteen kunnen zien vanaf wanneer dat dan is.

ik kon door alleen al naar het kamertje te lopen en op de stoel te gaan zitten.

al weer aan het werk over wel getelt 3 maanden.

en dat terwijl ik savond niet weet hoe ik mijn linker been voor het rechter moet zetten en alleen zorgdraag voor mijn kinderen.

ik hoef niet terug te komen om te kijken of ze dat goed heeft gezien of niet.

dat mijn bekken nog niet is wat het hoort te zijn heeft niets te maken met mijn klachten, ook fijn om te weten natuurlijk.

dat ik voor bekkenklachten in de ziektewet zit en dat nou juist mijn bekken niets te maken heeft met mijn klachten.

wouw de mensen hebben werkelijk een bijzondere gave.

hier kan ik ook niets tegen in brengen hoor, over 3 maand mag ik dr bellen als ik niet kan werken omdat ik een been heb gebroken.

dus ik zeg goh, kunt u dat nu ook al zien. pff

hoe is dat gebeurt dan?

kijkt ze me stom aan.

dus ik vraag dr nog maals maar dan iets duidelijker:

nou u kunt zien dat k over 3 maand met mijn bekkeninstabilieteit weer kan werken omdat mijn bekken niet te maken meer heeft met mijn klachten, daarnaast ziet u dat ik over 3 maand mijn been breek.

tjonge jonge daar schrik ik van, want zou niet weten hoe ik het dan met de kinderen moet doen.

met bekken klachten die niets te maken hebben met mijn bekken en mijn klachten en een gebroken been, dus ik zou graag willen weten hoe ik mijn been breek, waar en wanneer precies. aangezien u dat allemaal al kan zien.

misschien dat ik het kan voorkomen. (denk hierbij een lieve glimlach en onschuldige blik)

man wat kan een mesn schapachtig kijken zeg!

denk dat ze nu nog aan het nadenken is over wat ik haar vroeg.

maar goed heb dr een hand gegeven gevraagt of ik nog een brief krijg en dr het beste gewenst.

heerlijk over 3 maand ben ik beter!! alleen dan nog even 6 weken voor mijn gebroken been maar daarna kan k gewoon alles weer dames. dat is goed nieuws voor in het nieuwe jaar.

O meid wat een verhaal weer!

Ik heb ook zo'n ervaring met het UWV. Ik moest de laatste 6 weken van mijn zwangerschap verplicht halve dagen werken vanwege veel te hoge bloeddruk.

Dus ik dat braaf doen, want ik wilde alles behalve plat in het ziekenhuis liggen. Dus ik thuis iedere middag naar bed lekker tv kijken met een pot thee. Ik moest immers rusten, ik hoefde niet te slapen.

Stond er op een middag zo'n UWV arts op de stoep. Ik in mijn jamaatje de deur open doen en hij mee naar binnen. Hij vond het allemaal maar raar. Ik ging notabene nog de papieren van de verloskundige pakken om mijn verhaal te staven. Alsof je het verzint!

Toen vroeg die flapdrol of ik geen pilletje kon nemen voor die hoge bloeddruk en gewoon aan het werk kon gaan

Ik werkte op een advocatenkantoor en mijn baas stond gelukkig 100% achter me.

Ik kreeg een paar dagen na de controle een schriftelijke oproep, moest ik op gesprek komen op het UWV kantoor voor onderzoek. Het kantoor was een half uur met de trein en daarna nog weer met de bus. En natuurlijk had ik een oproep voor de middag!

Mijn baas heeft toen een bijzonder onaardige brief naar hen geschreven met het verzoek informatie bij hem in te winnen en mij met rust te laten.

Daarna nooit meer wat van gehoord. Gek hè?

zo heey echt niet normaal.

de vorige keer had ik een arts die zij dat het lag aan mijn gewicht! god zeg ik was net bevallen nog geen week dagen ervoor!

zat nog in mijn verlof tijd.

ik loop al 3 jaar met bekkenklachten heb heupdyslpatie en dat in combi met instabiliteit is net helemaal handig.

alleen ja dat maakt hun niets uit.

ik ga volgende week maar naar de ha om via hen te horen te krijgen of ik nu wel of nu niet mag werken, want zelfs het huishouden lukt me amper, daarnaast nog de zorg voor de kinderen.. wat ik ook niet aan de kant kan zetten omdat ik van hun moet werken.

  het is eigenlijk niet om te lachen maar wat heb jij er een verhaal van gemaakt zeg.

maar wat een vreselijke mensen kun je daar treffen.

Vlg mij zijn het helemaal geen mensen want die zouden dat helemaal niet kunnen zeggen.

Maar dat is geen goed vooruitzicht voor jou.

Kun je straks aan het werk met de kids en die klachten en als je dat niet doet dan krijg je nog geen cent ook nog.

Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd.

en als je ergens mee zit en even je verhaal kwijt moet dan weet je ons te vinden

PRAAT me niet van het uWV.\Mijn man heeft er ook vaak mee te maken gehad,. zowel via de WW als in de ziektewet. Het eerste (WW) dat is ook vreselijk. vellen vol kan ik er over schrijven. zelfs een keer 10 weken zonder geld geweest.

maar ook in de ZW. het zijn soms wondermensen die zo kunnen zien hoe het met je is en of wat er gaat gebeuren. Gelukkig zitten er ook goede bij hoor. maar die moet je met een lampje zoeken.

gelukkig is manlief sinds november met pensioen en hebben we die problemen niet meer.

beterschap trouwens hoor. en laat je niet inpakken door het UWV!!!!!!!!!!!!!!!!

bedankt dames,

hahaha het is egenlijk inderdaad neit zo leuk al dat ik het beschreven heb 

ik ga eerst maar eens langs een echte arts die mag kijken of ik over 3 maand wel weer beter ben ook omdat ik er al 3 jaar mee loop, het zal best eens tijd worden om weer pijn vrij te zijn.

mocht die arts vinden dat ik nog niet mag werken kan het UWV het heen en weer krijgen, het zal allemaal wel goed komen. maar vind het wel een beetje raar hoe het gaat zo.

  hoort echt bij het UWV geloof ik

pippie wrote: Als het niet zo triest was, kon je er om lachen, maar ik denk dat je op dat moment wel kon janken. Sterkte hoor, ook met rare mensen die op je pad komen.

ik was vooral boos, om zulke mensen met zulke rare ideeen kan ik niet janken gelukkig.

ik ga het mooi rustig aan doen, het is mijn lijf en ik moet de zorg voor mijn kinderen doen, dus ze kunnen mooi het heen en weer krijgen.

Het lijkt me heerlijk om weer te kunnen werken maar zou gewoonweg neit weten hoe ik dat voor elkaar moet krijgen.

Gewoon schandalig! Jij bent de dupe van de mensen die misbruik hebben gemaakt/maken van de mate van bekkeninstabiliteit.

@hetwich

aan de buitenkant zie je het ook niet, ik had vanmorgen net veel last dus kon best lopen.

misschien had ik moeten strompelen 

het zal allemaal wel goed komen ooit maar of dat over 3 maand is, ik ben benieuwd.

Knap van zo'n UWV medewerker dat hij dat kan voorspellen. Ik heb ook veel last gehad van bekkeninstabiliteit na mijn eerste zwangerschap en de UWV controles waren geen probleem, maar ik kreeg van veel mensen te horen dat ik wel kon lopen en wat nou het probleem was. Ook werd er door mijn omgeving en werkgever gezegd (niet tegen mij, maar achter mijn rug om) dat ik best kon werken, want ik kon ook wel een rondje met de baby wandelen. Wat zij niet zagen was dat het rondje maximaal 10 minuten duurde en met een lopend/staand beroep moet ik soms 8 uur achterelkaar, met niet meer dan 15 minuten pauze, werken en dat ging dus echt niet. Tijdens mijn volgende drie zwangerschappen heb ik wisselend last gehad, maar verdween de pijn een paar weken voor de uitgerekende datum.

Jij heel veel sterkte en trek je niets aan van het UWV, maar doe het rustig aan en zorg dat je bekken eerst goed opknapt voor je weer aan het werk gaat. Ik heb er alleen nog last van op de eerste dag van mijn menstruatie verder gelukkig niet meer.

Wat ontzettend vervelend en naar. Ik heb wel vaker verhalen gehoord inderdaad van het uwv. Ik snap heus wel dat er veel kaf onder het koren zit. En dat het niet altijd mee valt om daar onderscheid in te maken. Maar sommigen schijnen te denken dat iedereen zich aanstelt en iedereen thuis zit terwijl hij best zou kunnen werken.

Bekkenklachten zijn inderdaad waardeloos. Loop zelf nu 3 jaar rond met klachten. Gelukkig niet zo heftig als jij ze hebt. Maar ik mag nooit langer dan een half uur in dezelfde houding blijven. Dus een half uur zitten, dan minimaal een kwartier staan. Maar ook weer niet langer dan een half uur. Soms is het goed te doen. Soms is het gewoon heel lastig. En soms heb ik er gewoon geen zin in. Dan heb ik even geen puf om mezelf weer op te krikken en weer staand mijn boterhammen op te eten of weer te moeten gaan zitten terwijl ik net lekker aan de gang ben met het huishouden. Maar ik weet gewoon dat als ik dat niet doe ik de volgende dag veel moeilijker kan bewegen. Te veel pijn.

En inderdaad soms kunnen mensen ongelofelijk hard oordelen. Probeer daarom naar de buitenwereld niet te veel over mijn klachten te praten. Gewoon met een stalen gezicht zeggen dat het goed met je gaat. Pas als mensen echt geinteresseerd vragen hoe het met me gaat vertel ik dat ik elke middag als het even kan op de bank ga liggen en vaak 's avonds nog een tijd languit ga. Het hoort er nu eenmaal bij. En het zal de rest van mijn leven ook wel zo blijven vermoed ik. Op dat verhaal zit het gros toch niet te wachten. Die willen alleen maar horen dat het goed met me gaat.

Maar jou verhaal Kris is toch wel een beetje wat af en toe door mijn hoofd spookt. Stel je voor dat het zo blijft als het nu is. Dat het alleen maar erger en erger wordt. En dat er echt niets aan te doen is. Dan... Maar daar probeer ik maar niet te veel aan te denken. Anders zou ik even naar die vrouw van het uwv moeten. Wie weet kan zij het voorspellen...