Lydia, om je wat te troosten

het is altijd een moeilijke beslissing, maar als het beestje pijn heeft, en ademnood, is dit toch het beste

komtie

en nog één

Knuffels   en heel veel sterkte voor jou en z'n zusje,

Fien

hier 3 hele dikke knuffels want die zul je wel nodig hebben.

heel veel sterkte met het verlies van jullie knuffeltje

Gadsie, wat een vreselijke beslissing. Je weet dat je er goed aan hebt gedaan maar je mist het beestje enorm.

Ik kan erover meepraten. Geen extra voerbakje meer vullen etc. Blegh..., moeilijk hoor.

Sterkte!

 ook van mij een paar stevige knuffels. Vocht achter de longen  gaat niet meer weg en benauwheid is vreselijk voor dieren DUS je hebt echt de juiste/goede beslissing genomen. Het gemis is verschrikkelijk dus vandaar de stevige knuffels. Heel veel sterkte.

groetjes Frea.

Lieve Marlene........sorry.....maar ik lees nu pas dit topic

Heb wel gereageerd bij het topic van Tommie.

Nogmaals....heel veel sterkte met dit verdriet.......ik denk aan je.......

Een hele dikke kus en veel liefs..........

ja...wat zal ik zeggen...ontheemd, leeg....de afleiding tijdens de jaarwisseling was goed maar daarna is er weer dat schrijnende gevoel...ook dankbaarheid want ik heb zóveel liefde gehad en kunnen geven aan die poes...hij was ook m'n troostbeest tijdens m'n borstkankerjaar 2008 en daarna....gelukkig is z'n zusje Beauty er en die lijkt opeens erg aanhankelijk...veel meer dan voorheen, alsof ze voelt dat ze nu voor 2 liefde mag/moet geven ;-))) heel veel dank voor jullie warme support meiden, doet me intens goed !!!!!

Dobbie staat nu op m'n weblog, mét de jaarafsluitingsopbrengst van 2011.

Marlene, ik heb een tijd zonder internet gelezen en lees het nu pas...Wat een vreselijke dagen heb je achter de rug!!!

Onze hond is 6 of 7 jaar geleden in laten slapen..Nog denk ik aan haar...Ik heb toen dit gedicht gevonden en wilde het even met je delen:

Als twee bruine ogen je vragen,
Help me ,want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan ,omdat je voelt, dit is het einde...
Egoïstisch zijn?
Als je van de dokter hoort,
dit komt nooit meer goed.
En zij krijgt steeds meer pijn.
Mag je dan ,omdat je haar niet wilt missen...
Egoïstisch zijn?
Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan.
Voorgoed en je zonder haar verder moet gaan.
Met de herinneringen in je hoofd en een hart vol pijn.
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
dit was het beste.
Ik mocht niet Egoïstisch zijn.
Vele jaren was zij bij ons,
elke dag samen was een feest.
En in al die fijne jaren Is zij zelf niet een keer...
EGOÏSTISCH GEWEEST.

En deze:

Als ik eens broos en zwak zal zijn
en niet meer slapen kan van pijn,
doe dan wat nodig is. Want och…
die laatste dag verliest men toch.
Ik weet dat het je droef zal maken
dwing toch jezelf niet te verzaken:
Dan, meer dan enig andre dag
blijkt wat je liefde echt vermag.
Wij hadden 't jarenlang zo goed;
dat geeft ons ook die laatste moed.
Jij wilt toch ook niet dat ik lijd?
Laat mij toch gaan te rechter tijd
en breng mij waar men hulp mij biedt.
Eén bede slechts: verlaat mij niet!
Houd mij zacht pratend tegen j'aan
totdat mijn ogen breken gaan.
Je weet, al is het later pas,
dat dit heus voor mijn bestwil was.
Al gaf mijn staart zijn laatste groet,
ik lijd niet meer en dat is goed.
Treur niet omdat het lot bewerkt dat jij,
juist jij, mijn tijd beperkt.
Wij waren toch elkaar zo na!
Laat dat je troost zijn als ik ga.

Ik heb er toen veel aan gehad,en nog raakt het me diep...Ik hoop dat jij er ook kracht en steun uit kunt putten...

(mooie gedichten Nicole)

Grote Genade, dát komt binnen, recht in het hart...wat ontroerend mooi meis om dat hier te plaatsen....

Het is stil en leeg maar diep van binnen ook een dankbaar gevoel dat hij niet meer benauwd is want dat is het ergste wat je kunt zien van je beest...en tijdens de rit naar de dierenarts, die ogen van hem die door de handvaten heen naar me keken....

Gisteren smsten ze van het dierencrematorium hoe laat Dobbie gecremeerd werd en tijdens dat half uur heb ik een kaarsje aangestoken en met met z'n zusje Beauty op schoot gezeten....

Hele mooie gedichten..........het 2e gedicht kende ik, maar het eerste nog niet.

Marlene........

-------------
Ik haak nooit af!

http://www.animaatjes.nl/vogel-plaatjes/" rel="nofollow">

en als laatste groet vandaag het certificaat ontvangen met een hele mooie kaart van het centrum......

p.s. sorry als ik mensen kwets met mijn verslag over m'n beestje...een mens verliezen is 1000x erger maar toch vond ik het troostend om met jullie te mogen delen....

wil je toch dit gedicht niet onthouden ook al is het van een hond maar vind dat het geld voor alle dieren.

wil je sterkte wensen met dit verlies en ja een mens verliezen is erg maar als je de mensen begrijpt heb je de dieren lief

Honden gebed


Ik ben altijd trouw maakt niet uit waar ik woon luxe of niet en het ligt ook niet aan het voer wat je mij geeft

Geef mij een eigen plaatsje in je huis,
dan bewaak ik die met mijn leven.


ik volg je waar je wilt en doe graag wat je zegt,
als je me maar vriendschap toont.

Als ik je niet direct begrijp, geef me dan de tijd om te leren.


Meer dan wat je bezit of niet bezit;
meer dan het comfort dat je me wel of niet kunt bieden,
waardeer ik je vriendschappelijke knuffels en je vriiendelijkheid en vooral je blik vol vertrouwen.


Als je op vakantie gaat, dump mij dan niet of zet mij niet aan een boom vast,
maar zoek een goed tehuis voor me,
dan zul je zien hoe intens blij ik ben als je weer terug bent.


Toon mij vaak, dat ik voor je meetel.
Baasje, je bent alles voor mij!


je trouwe hond

Ik vind dat je je echt niet MAG verontschuldigen!!!! Een mens verliezen is verschrikkelijk,een dier net zo goed! Het gaat om het verdriet om te verliezen waar je van hield!Mens en dier! Rouwen is rouwen....

Maar de herinneringen koester je in je hart,die draag je altijd met je mee!

Mooi trouwens dat certificaat van het crematorium!Die bij ons in de buurt doen dat niet geloof ik...Ga je nog iets met de as doen?

Ik heb de as van onze hond in een medaillon laten zetten,en nu na 6 jaar draag ik het nog steeds vaak...Ik denk dat het mijn 'gelukshanger' is,voel me altijd prettig als ik het omheb....

Ik lees het nu pas...

Wel heel mooi zoals iedereen er mee omgegaan is, en ook dat certificaat, prachtig en heel liefdevol.

Wij hebben ook al een paar poezenbeesten in moeten laten slapen elke keer is het weer vreselijk moeilijk en verdrietig.

Een hele lieve dikke knuffels, Gite

dankjwel lieve meid!!! En wat betreft de as: nee...die gaat verstrooid worden over zee...samen met dat van de andere dieren die tegelijk met hem gecremeerd zijn, dat vond ik wel symbolisch...hij hield wel van gezelschap....

En z'n zusje is zó aanhankelijk, komt elke avond op m'n schoot zitten en maar snorren...wat kunnen dieren toch een grote troost zijn hè....zoals Dobbie dat was tijdens m'n BK-periode.

Och meisje,

Wat erg.

Dat moeten laten inslapen zit toch lang in je kleren,he.

Anderhalf jaar geleden hier net hetzelfde met Pralientje.

Ons hondje.

En hier zijn ons dieren wel een beetje zoals een kind en ...brrrrrr.

De beslissing moest ik doen...en dat maakt je wel wat onzeker een soort boeman gevoel.

Dan moet je denken in het bestzijn voor het dier.

Pralientje moest een heel stuk van haar lijf geamputeerd worden .

Dan nog was er een héél klein percentage dat het goed zou komen.

Wat moet je dan? We hadden pas nog bij een poes een amputatie moeten laten verrichten nadat hij in een grote klem bij buurman gelopen was.Die poes werd zo ziek en herstelde niet meer en moesten we nadien laten inslapen...ondanks dat de dierenarts zei dat poezen dit best goed aankunnen.

Tja,velen mischien maar ons Gizmo werd doodziek,en kreeg chronische diarree...het liep gewoon uit hem en het werd niet meer goed.Spijt dat ik heb om de kwelling om dit lieve dier dit te moeten laten doorstaan om nog zieker te worden?Hij werd een scelletje van zichzelf en dan moet je toch die beslissing nemen.

Hiermee wil ik gewoon zeggen...lieve meid je hebt voor je dier het beste gedaan.Niet twijfelen en probeer je ermee te verzoenen...en denk aan de fijne dingen van je lieve poes ...niet aan het laatste...Herinner met een warm gevoel en sterkte...groetjes

Als dieren ziek zijn, zo erg, ze kunnen vaak niet goed aangeven wat ze precies voelen en waar... verdrietig word ik er van. Gelukkig hier op het forum heel veel mensen met een heel groot hart, voor zowel mens als dier.

Heel bijzonder hoor dit forum wat om de hobby draait maar zo'n mooi "leven ernaast" krijgt.